Είναι άμοιρος ευθυνών ο Λαός; Ένα άρθρο γραμμένο το “μακρινό” 2003

Η Κατάσταση Της Χώρας Και Η «Οικονομία»

«Ποιος είδε κράτος κλασσικό

σ’ όλη τη γή μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
Νάχει επτά Πρωθυπουργούς,
Ταμείο δίχως χρήματα,
Και δόξης τόσα μνήματα;

Νάχει Βουλή ωσάν κι αυτή
Με Τσουτσουνάτο βουλευτή,
Να γεμίζει κάθε μέρα
Από λόγια τον αέρα;

Νάχει κλητήρες για φρουρά
Και να σε κλέβουν φανερά,
Κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
Τον κλέφτη να γυρεύουνε;»

Γεώργιος Σουρής – Φεβρουάριος 1880

Τραγικά επίκαιρος ο Γεώργιος Σουρής, που έγραψε τα όσα παραθέτουμε στην αρχή αυτού του κειμένου πριν από 123 χρόνια! Όσα ακριβώς είναι και τα νησιά μας πάνω από τα οποία πέταξαν, παραβιάζοντας την εθνική μας κυριαρχία, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη τον Ιανουάριο του 2003, όμως αυτό είναι ασήμαντο… Το πρώτο πρόβλημα του λαού μας είναι το οικονομικό!...

Επίκαιρος ακόμη σε εποχή αποκαλύψεως τρομερών σκανδάλων όταν όλοι κοιτούν δεξιά και αριστερά και με νομικισμούς προσπαθούν να καλύψουν ό,τι συνέβη στο πορνείο του καπιταλισμού, το Χρηματιστήριο, τα προηγούμενα χρόνια οπόταν και κατεχρεώθη και εληστεύθη ένα σημαντικό μέρος του λαού μας. Όμως για τον λαό μας το πρόβλημα δεν είναι να βρεθούνε οι κλέφτες, οι άτιμοι και οι επίορκοι, αλλά πώς να γίνει και αυτός κλέφτης και να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα. Ας αφήσουμε κατά μέρος την πικρή ειρωνεία του αειμνήστου Γεωργίου Σουρή, που δεν ήταν καθόλου αστείος, αλλά βαθύτατα θλιβερός, αφού περιέγραφε με ακρίβεια την θλιβερή κατάσταση του νεωτέρου Ελληνισμού, κατάσταση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Αφορμή για το κείμενο αυτό και για την αναφορά στον Γεώργιο Σουρή μου έδωσε μία δημοσκόπηση που εδημοσιεύθη προ ημερών και στην οποία στο ερώτημα «ποιο πρόβλημα σας απασχολεί περισσότερο», ο Ελληνικός λαός απήντησε κατά προτεραιότητα το οικονομικό: 43,7%, ο πόλεμος του Ιράκ: 18,9%, η ανεργία: 9,2%, το κυκλοφοριακό: 4%, η παιδεία 3,4%, οι αλλοδαποί: 3,2%, η υγεία: 3,1% και άλλα (μέσα στα οποία ασφαλώς τοποθετούν και τα εθνικά θέματα…) 7,4%! Με άλλα λόγια, το μεγάλο πρόβλημα του λαού μας είναι πολύ ταπεινά και φτηνά η τσέπη του και τίποτε άλλο. Και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω για την εγκυρότητα αυτής της δημοσκοπήσεως, αφού αυτό προκύπτει εάν κανείς κάνει μια πρόχειρη εξέταση στον κοινωνικό του περίγυρο.

Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει (που εμάς δεν μας αρέσει) αυτή είναι η κατάσταση του λαού μας σήμερα και αυτό το διαπιστώνεις ερωτώντας ψύχραιμους και κατά τεκμήριο αντικειμενικούς συζητητές, οι οποίοι πολύ απλά ισχυρίζονται ότι το ΠΑΣΟΚ θα πέσει γιατί σήμερα υπάρχει οικονομική κρίση. Από την άλλη πλευρά δεν το κρύβουν πολλοί από αυτούς που θέλουν και αγωνίζονται για να πέσει το ΠΑΣΟΚ ότι σκοπός τους δεν είναι άλλος από το να έλθει η σειρά τους και να αρμέξουν και αυτοί επιτέλους την παχύτατη αγελάδα του κρατικού «κορβανά». Αυτό οι πλέον ειλικρινείς, που δεν διστάζουν να είναι κυνικοί. Γιατί υπάρχουν ακόμη και κάποιοι γραφικοί, που ομιλούν περί ιδεολογιών, ενώ και ο τελευταίος βλάκας έχει καταλάβει πως σε αυτήν την χώρα αυτό που κυβερνά τελικά δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η τσέπη. Ο μέσος Έλληνας σήμερα φαντάζεται ότι όλα θα πάνε καλύτερα στην χώρα εάν είναι η τσέπη του γεμάτη. Ακόμη και αν δεν έχουμε παιδεία, ακόμη και εάν το πρόβλημα λαθρομετανάστες εξελίσσεται σε όλο και μεγαλύτερη εθνική και κοινωνική πληγή. Ακόμη και εάν η ανεργία καλπάζει και κατ’ ουσίαν παραγωγική οικονομία δεν υπάρχει. Ακόμη και εάν ο Ελληνισμός δημογραφικά χάνεται και η Τουρκία μας απειλεί σε Κύπρο, Αιγαίοι και Θράκη. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για τον μέσο Έλληνα… Το μείζον γι’ αυτόν είναι το οικονομικό, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει, όπως τον κατήντησαν οι εκμαυλιστές του, ότι χωρίς Πατρίδα, Ελευθερία, Παιδεία και Ιδανικά, δεν είναι δυνατόν να έχει ούτε και οικονομία. Αυτός τον εαυτούλη του κοιτάει και όλα τα άλλα ας πάνε στον αγύριστο. Ήδη σκέπτεται τις επόμενες εκλογές χωρίς καμμία εθνική προοπτική, χωρίς να θέτει σαν κριτήριο ένα ιδανικό, αλλά με μοναδικό γνώμονα πως θα εξυπηρετηθεί καλύτερα, πως θα πάρει το δάνειό του, πως θα διορίσει το παιδί του και πως θα μεταθέσει την κόρη του. Αυτά τον ενδιαφέρουν και τίποτε άλλο.

Στο σημείο αυτό κάποιος σκεπτικιστής ορθά θα προβληματιστεί και θα μας απευθύνει το ερώτημα: Εσείς τότε γιατί αγωνιζόσαστε; Και θα του απαντήσουμε: Γιατί για εμάς Ελλάδα και Ιδέες δεν είναι οι κουρασμένοι, οι πολλοί και οι άβουλοι. Είναι η Ιστορία, που μαραζώνει στο παρελθόν και αναμένει το μέλλον. Γιατί πάντοτε την Ιστορία την έγραφαν λίγοι και γιατί επιτέλους κάποιοι σε αυτό τον τόπο πρέπει να αρνηθούν αυτό το βάρβαρο ιδεολόγημα ότι τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο εξαρτώνται από την ύλη, από την οικονομία, γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής ο Αγώνας από μόνος του αποτελεί έναν αυτοσκοπό! Και γιατί όποιος δεν κάνει θυσίες για τις Ιδέες του, όπως είπε κάποιος μεγάλος του περασμένου αιώνα, ή ο ίδιος δεν αξίζει, ή οι ιδέες του!

 

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ