Σύντομα θα συζητηθεί στη Βουλή των Ελλήνων το Προσχέδιο του
Προϋπολογισμού για το 2013.
Είναι εύκολο για οικονομολόγους και
πολιτικούς να κάνουν υποθέσεις αναφορικά με τις εξελίξεις του εγχώριου
και ευρωπαϊκού οικονομικού περιβάλλοντος, απεικονίζοντας τις σε Πινάκια
που συντόμως αναθεωρούνται πάντα προς τα χείρω.
Είναι επίσης μια
αγαπημένη ασχολία τους να φτιάχνουν ορισμούς για τις διαφορές μεταξύ
κάμψης και ύφεσης, χαριτολογώντας με το τετριμμένο ρητό ότι κάμψη είναι
όταν κάποιος γνωστός σου χάσει τη δουλειά του, ενώ ύφεση είναι όταν την
χάσεις εσύ.
Για εκείνους είναι σίγουρα κάμψη (και αν είναι).
Πόσοι
αλήθεια εξ αυτών που κατήρτισαν έναν ακόμα Προϋπολογισμό σφοδρής
περικοπής σε μισθούς και συντάξεις της τάξεως των 4,9 Δισ. για το 2013,
μείωσης λοιπών άλλων Δαπανών κατά 2,9 Δισ., συρρίκνωσης της...
οικονομικής
δραστηριότητας όπως αυτή απεικονίζεται στο ΑΕΠ κατά σχεδόν 8 Δισ. ή 4%
σε ένα πέμπτο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης και ανεργίας, έχουν περάσει έστω
μόνο και μόνο για να γευτούν την ψυχολογία του ανέργου από την γραμμή
ανεργίας για να πάρουν το καρτελάκι τους;
Με την φορολογική πολιτική να συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, την έλλειψη ρευστότητας να στραγγίζει στην αγορά, ο
Προϋπολογισμός αναγράφει πως από τον Ιούνιο ήδη του 2012 το ποσοστό
ανεργίας ανήλθε στο 24,4% ή 1.216.400 επισήμως εγγεγραμμένα άτομα. Τούτο
φανερώνει από μόνο του αυτό που βλέπουμε όλοι εμείς. Την ραγδαία αύξηση
του αριθμού των ανέργων στην χώρα μας που αριθμούμε πολύ περισσότερους
από τους επίσημα εγγεγραμμένους!
Ενώ για το έτος 2013 με όλες τις προβλεπόμενες περικοπές στις Δημόσιες
Δαπάνες, την περαιτέρω συρρίκνωση της κατανάλωσης και του ΑΕΠ,
προϋπολογίζεται (αλήθεια;) πως η ανεργία θα φτάσει μόλις στο 24,7%.
Προβλέπεται δηλαδή μια άνοδος στον αριθμό των ανέργων κατά μόλις 0,3% ή
μόνο 14. 955 επιπλέον ανέργους για όλο το 2013 σε σύγκριση με τον Ιούνιο
του 2012; Αυτό είναι όχι μόνο φύση αδύνατο αλλά κακόγουστο αστείο να το
γράφει κανείς όπως όλοι εμείς καταλαβαίνουμε.
Αν δεν μπορεί λοιπόν ούτε το ύψιστο δικαίωμα του πολίτη στην εργασία
να απεικονιστεί σωστά στον Προϋπολογισμό και πόσα άλλα στοιχεία άραγε
έχουν γραφτεί και αυτά στο πόδι όπως λέει ο λαός μας και θα πρέπει λίαν
συντόμως να αναθεωρηθούν γιατί απλά για κάποιους αποτελούν νούμερα και
όχι ζωές οικογενειών Ελλήνων;
Αλήθεια, πόσοι από τα έδρανα του Κοινοβουλίου των Ελλήνων έχουν
περάσει από την γραμμή των ανέργων Ελλήνων συμπολιτών μας για να
μπορούν με τόση ευκολία να μας απεικονίζουν ως απλά υποεκτιμούμενα
νούμερα; Και μην ξεχνούν πως ήδη αριθμούμε 1.500.000! Μια
αδιάλειπτη αλυσίδα στοιχημένων ανέργων να κάνουμε λοιπόν πιάνοντας ένα
μόνο μέτρο ο καθένας, φτάνουμε άνετα στο Βελιγράδι, ενώ αγγίζουμε τη
Βιέννη! Ποιος θα λογοδοτήσει γι' αυτήν την κατάντια!