.....Θα πράξωμε το παν, παν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να μην χρειασθούμε ποτέ να επιλέξωμε μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, φιλελευθερισμού και κομμουνισμού....
… Επειδή, όμως, κατά πολλούς η σκιά μιας παρόμοιας προοπτικής διαγράφεται στον ορίζοντα, πρέπει να γνωστοποιήσωμε την θέση μας.
Κάθε δικτατορία είναι απεχθής, αλλά κάθε παρακμή είναι ακόμη απεχθέστερη… Ορισμένοι δεν δύνανται να υποταχθούν στην ιδέα, ότι είναι δυνατόν μια ημέρα να αναγκασθούν να φορέσουν το πηλίκιο του Ερυθρού Στρατού. Όντως, είναι μια φρικτή προοπτική. Δεν μας είναι όμως δυνατόν, εν τούτοις, να υποφέρωμε την ιδέα, ότι θα είμεθα μια ημέρα υποχρεωμένοι να περάσωμε το υπόλοιπο της ζωής μας, τρώγοντας χάμπουργκερς από το Μπρούκλιν»....
…Ζούμε σε μια κοινωνία που θεωρεί ότι τίποτε δεν είναι χειρότερο από τον θάνατο, ούτε καν η σκλαβιά. Το λυπηρό είναι, ότι αυτός ο τύπος κοινωνίας είναι πάντοτε καταδικασμένος σε θάνατο. Αφού πρώτα υποδουλωθεί…
…κατά την φιλελεύθερη αντίληψη, ο πολιτικός άνδρας δεν είναι παρά ένας «μεταπράτης» ή ένας «διαχειριστής», το Κράτος θα θεωρηθεί, πρακτικά ως ένα εργαλείο της οικονομικής δραστηριότητας.
Θα είναι ένα «ελαχιστοποιημένο κράτος», επιφορτισμένο αποκλειστικά με αστυνομικές δραστηριότητες, έλεγχο και καθορισμό νόμων. Το κράτος καλείται να «επιβλέψει» την υλική περιουσία των πολιτών, να «διαιτητεύει» σε περίπτωση συγκρούσεως, να επαγρυπνεί για την τήρηση των νόμων, να συνεισφέρει στη γενική ευημερία, διαχειριζόμενο τα δημόσια ή συλλογικά αγαθά, δηλαδή εκείνα τα αγαθά που δεν είναι δυνατόν να καταναλωθούν ατομικά… Για το φιλελευθερισμό, τίποτε δεν προκύπτει από τη συλλογική ή κρατική απόφαση. Όλα εξαρτώνται από οικονομικές συνθήκες. Το κράτος, μ’ άλλα λόγια, δεν έχει παρά οικονομικό λόγο υπάρξεως…
…Για το φιλελευθερισμό, οι λαοί και τα έθνη δεν είναι παρά δευτερεύουσες πραγματικότητες. Δεν είναι με κανέναν τρόπο αντικείμενα της οικονομικής σκέψεως. Τι «δι-εθνές» εμπόριο δεν είναι, στην πραγματικότητα, παρά ένα δι-εταιρικό εμπόριο. Η βελτίωση παρέχεται, ανεξαρτήτως εθνικών ή πολιτιστικών συνόρων, από μια συνεχώς εξαπλούμενη αγορά, που αγνοεί τις σχέσεις ισχύος και τις συλλογικές ιδιαιτερότητες. Για κάθε προϊόν, η «παγκόσμια» βελτίωση απορρέει αποκλειστικά από την τάση ισοτιμίας της τιμής των προϊόντων και των υπηρεσιών…
…Ο φιλελευθερισμός, ο οποίος παραμένει η κυρίαρχη ιδεολογία στο πεδίο των διεθνών ανταλλαγών δεν καταλήγει απλώς στην αλλοτρίωση της εθνικής ανεξαρτησίας. Επιφέρει και έναν διεθνή καταμερισμό εργασίας που κάνει εύθραυστες τις εθνικές οικονομίες τόσο στις χώρες του τρίτου κόσμου όσο και στις βιομηχανοποιημένες χώρες…
…Η εμπορική κοινωνία είναι μια κοινωνία, για την οποία κανείς δεν θέλει να πεθάνει, ούτε, γενικότερα, να εκπληρώσει καθήκοντα, για το θαυμάσιο λόγο ότι αυτή δεν κάνει να απορρέουν τα δικαιώματα από καθήκοντα και επειδή αυτή εθίζει τα μέλη της να σκέφτονται ότι τίποτε (και ιδίως η διάλυση της κοινωνίας) δεν είναι χειρότερο από το θάνατο. Ήδη από αυτό και μόνο η κοινωνία αυτή αυτοκαταδικάζεται. Μια κοινωνία που δεν είναι ικανή να σκεφτεί το θάνατό της, βρίσκεται ήδη έξω από η ζωή. Η εμπορική κοινωνία πέπρωται να πεθάνει διότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει στη θέση της…
…Οι φιλελεύθερες κοινωνίες, ευνοώντας τον «ναρκισσισμό», ζουν σε ένα διηνεκές παρόν. Το άτομο δεν μπορεί να θέσει εαυτό σε προοπτική, διότι κάτι τέτοιο απαιτεί σαφή συνείδηση μιας κληρονομιάς και μιας εξαρτήσεως που δεν είναι δυνατό να γίνουν κατανοητές παρά συλλογικά…
