Το τι αντιπροσωπεύει το «Πολυτεχνείο» για εμάς τους Χρυσαυγίτες είναι μάλλον περιττό να αναπτυχθεί πλήρως.
Αρκεί μόνο να πούμε ότι το "Πολυτεχνείο" για πολλά χρόνια αποτέλεσε το σύμβολο του μεταπολιτευτικού κράτους σε σχέση με μια ψευδεπίγραφη έννοια αντίστασης εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967.
Σήμερα, το σαθρό αυτό «ιδεολογικό» οικοδόμημα έχει καταρρεύσει οριστικά, καθώς η περιβόητη «γενιά του Πολυτεχνείου» έχει ταυτισθεί πλήρως με καθετί το αρνητικό που μαστίζει την Πατρίδα και τον λαό τα τελευταία χρόνια.
Παρόλα αυτά, λόγω κεκτημένης ταχύτητας μάλλον, η παραχάραξη των πραγματικών ιστορικών γεγονότων συνεχίζεται και εννοείται ότι αυτό συμβαίνει και στα σχολεία της χώρας.
Οι καταγγελίες γονέων για την σωρεία των ψεμμάτων, με την οποία «ταΐζουν» τα μικρά παιδιά ενόψει του φετινού εορτασμού του...
«Πολυτεχνείου» από το ανθελληνικό κρατικό σύστημα, όλο και πληθαίνουν. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή που συμβαίνει σε δημοτικό σχολείο των Αθηνών και αφορά σε μαθητικό θεατρικό «σκετς», που αναφέρεται στα γεγονότα του «Πολυτεχνείου».
Το «σκετς», στο οποίο βάζουν παιδιά του δημοτικού (!) να συμμετέχουν, αποτελεί ύβρις για τον Ελληνικό Στρατό, καθώς παρουσιάζει τον Στρατό ως δολοφόνους μικρών παιδιών! «Απολαύστε» ένα μικρό απόσπασμα, το οποίο προσβάλλει κάθε έννοια αλήθειας, σοβαρότητας και εντιμότητας:
«ΕΛΛΗ: Γιατί ήθελαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Ακόμα και μικρά παιδιά σκότωσαν!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Μα είναι δυνατόν;
ΠΕΤΡΟΣ: Ένα αγοράκι 5 ετών σήμερα το μεσημέρι περπατούσε με την μητέρα του στην Λεωφόρο Παπάγου. Ξέρεις τι έγινε; Το πυροβόλησαν στο κεφάλι άντρες από μια στρατιωτική περίπολο.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Ε, σταματήστε! Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που θα σκότωνε ένα μικρό παιδί! Μάλλον κατά λάθος θα έγινε…
ΕΛΛΗ: Δεν έγινε κατά λάθος. Αυτοί οι άνθρωποι, αν μπορείς να τους πεις ανθρώπους, είναι χειρότεροι κι από εγκληματίες.
ΠΕΤΡΟΣ: Επί δύο μέρες πυροβολούσαν στα τυφλά. Δεν ενδιαφέρονται αν τα θύματά τους ήταν μικρά παιδιά, νέοι ή γέροι.»
Με κάτι τέτοια άθλια ψέμματα προσπαθούν να δηλητηριάσουν τις αγνές ψυχές των μικρών παιδιών, κάνοντάς τα να μισούν τον Στρατό, παρουσιάζοντάς τον ως μια παραγωγή ψυχρών δολοφόνων. Μετά το παραμύθι για «το τανκ που πάτησε τα παιδιά στο Πολυτεχνείο», μετά την κεφάλα του καθηγητή Νίκου Σβορώνου (τον οποίο εντέχνως άφηναν να εννοηθεί ότι πρόκειται για την προτομή κάποιου νεκρού φοιτητή στον χώρο του Πολυτεχνείου), μετά την Ηλιάνα και το φιάσκο με την διαφήμιση για σαμπουάν, μετά το όλο φιάσκο της υπόθεσης «Πολυτεχνείο», τώρα προσπαθούν να λασπολογήσουν, από άλλη οπτική γωνία, τον Ελληνικό Στρατό. Η μόνη ουσιαστική δολοφονία στο όλο «σκετς» είναι αυτή της πραγματικότητας και της αληθινής ροής των τότε γεγονότων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ