Οι Κρητικοί σε αντίθεση με αυτά που προσπαθούν εντέχνως να περάσουν οι
επίδοξοι αποδομητές της Εθνικής μας Μνήμης ήταν, είναι και θα είναι από
τους πιο φλογερούς Έλληνες Πατριώτες. Ενδεικτικό αυτού η
συμμετοχή τους σε όλες τις ένοπλες επαναστάσεις του Γένους μας στην
προσπάθεια του για Ελευθερία. Παρ΄ όλο τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των
Κρητικών, η Κρήτη ήταν ένα από τα τελευταία μέρη που κατάφερε να ενωθεί
με την μητροπολιτική Ελλάδα.
Ενδεικτικά αξίζει να αναφέρουμε τους Ηρωικούς Κρήτες
Μακεδονομάχους που έδωσαν την ζωή τους για την ανάκτηση της Μακεδονίας
μας από τους βαρβάρους. Χαρακτηριστικές οι ρίμες Κρητικού δημοτικού τραγουδιού σχετικά με αυτά τα παλικάρια: ...
«...Ελάτε σεις ηρωικοί τση Κρήτης πολεμάρχοι,
τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,
Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,
Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη
και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη, Μαυρογένη,
Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη...
ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες
τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες...»
τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,
Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,
Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη
και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη, Μαυρογένη,
Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη...
ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες
τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες...»
Στην ίδια την Κρήτη τελέστηκαν αναρίθμητες ένοπλες επαναστάσεις προκειμένου να ενωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα.
Όμως η Κρήτη είναι ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία της Μεσογείου.
Ακόμα και σήμερα θεωρείται ένα φυσικό αεροπλανοφόρο, με τεράστια σημασία
για τις πολεμικές επιχειρήσεις. Η σημασία της και τότε δεν ήταν
λιγότερη, με αποτέλεσμα και οι τούρκοι να μην θέλουν με τίποτα να την
αποδώσουν πίσω στην Ελλάδα, αλλά και τις λεγόμενες «Μεγάλες Δυνάμεις»
της εποχής να καιροφυλακτούν για να πάρουν αυτό το στρατηγικό διαμάντι
κάτω από την κατοχή τους.
Με την κατάσταση για τους τούρκους να καθίσταται αφόρητη από την
Κρητική φιλοπατρία και παλικαριά οι ξένοι «σύμμαχοι» αποφασίζουν στις 20
Μαρτίου του 1897 να χωρίσουν την Κρήτη σε ζώνες επιρροής με τους
Άγγλους να παίρνουν τον νομό Ηρακλείου, τους Ρώσους το νομό Ρεθύμνου,
τους Γάλλους τον νομό Λασιθίου και τους Ιταλούς να εγκαθίστανται στα
Χανιά και τα Σφακιά.
Εν τέλει και μετά από ακόμα περισσότερες ένοπλες επαναστάσεις
που μόνο τους σκοπό είχαν την Ένωση με την Ελλάδα, στις 24 Σεπτεμβρίου
του 1908 σε ένα συλλαλητήριο χιλιάδων Ελλήνων στα Χανιά, ο Βενιζέλος
κηρύττει την οριστική ένωση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα και η
Γαλανόλευκη επιτέλους κυματίζει πάνω από την Γη των Ελλήνων Κρητών. Μία
Ένωση που έγινε επίσημη στις 1 Δεκεμβρίου 1913, σε τελετή στο Φρούριο Φίρκα, παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου και του τότε πρωθυπουργού Βενιζέλου.
Να γνωρίζουν όλοι οι ταγοί της παγκοσμιοποίησης και τα εγχώρια
διεθνιστικά τσιράκια τους ότι οι Κρητικοί είναι βαθύτατα, σε
"θρησκευτικό" σημείο, Έλληνες. Η λεβεντογέννα Κρήτη έβγαλε πολλά
παλικάρια και τα προσέφερε στην Ελλάδα. Θα βγάλει και άλλα τόσα όποτε παραστεί ανάγκη. Οπότε, όπως λέει και ο θυμόσοφος Λαός μας, μακριά και αλάργα…
Κώστας Αλεξανδράκης
