Αρκετό καιρό είχε να ασχοληθεί με την Χρυσή Αυγή ο (εξ’ αριστερών προερχόμενος) διευθυντής του καθεστωτικού «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης, αλλά τώρα το… παράκανε, με δύο συνεχόμενα άρθρα του την Παρασκευή και το Σάββατο. Το πρώτο άρθρο του είχε τίτλο «Οι ρεβαντσιστές της Χρυσής Αυγής» και ασχολείται με τον κίνδυνο που αποτελεί η Χρυσή Αυγή για το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα. Ιδού τα κυριότερα σημεία του:
«Το μόνο κόμμα, που σύμφωνα με όλους τους δημοσκόπους, κερδίζει είναι αυτό της Χρυσής Αυγής! Κακά τα ψέματα, λοιπόν, το ακροδεξιό, εθνικιστικό, με χουντικές και νεοναζιστικές καταβολές, κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου είναι το μεγάλο κερδισμένο της οικονομικής κρίσης. Το δυστύχημα δε, είναι ότι έρχεται δεύτερο στη νέα γενιά. Όσοι δεν φορούν παρωπίδες και δεν φοβούνται την αλήθεια, εύκολα μπορούν να διακρίνουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το μόνο ίσως που θα ήθελε να την ανατρέψει. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή των κεντρικών στελεχών που την συγκροτούν, γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με νοσταλγούς της Χούντας, οι οποίοι διαθέτουν ιδεολογικό – πολιτική κατάρτιση, με πρόσωπα που έχουν στερηθεί -μένοντας ηθελημένα για τις ιδέες τους στο περιθώριο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής- αλλά και δράσει με όλα τα μέσα και μάλιστα επί δεκαετίες για τις νοσηρές αντιδημοκρατικές αντιλήψεις τους.
Το δεύτερο άρθρο του έχει (τον διόλου πρωτότυπο…) τίτλο «Δε θα περάσουν» και προτείνει λύση για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής… αλά βρετανικά:
«Στις 4 Οκτωβρίου του 1936 στο Ανατολικό Λονδίνο, στην οδό Κέιμπλ, έγινε μια μάχη ιστορική, που ακόμη μνημονεύεται. Ο αρχηγός του εκεί φασιστικού κόμματος Οσβαλντ Μόσιλντ και συγκεκριμένα της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών που ο ίδιος είχε ιδρύσει το 1932, κάλεσε τους ομοϊδεάτες του να επιχειρήσουν πορεία στη συγκεκριμένη γειτονιά του Ανατολικού Λονδίνου, όπου κατοικούσαν κυρίως Εβραίοι..
Όμως απέναντί τους στήθηκαν εκείνη τη μέρα σχεδόν 100.000 Λονδρέζοι αριστεροί, σοσιαλιστές, αναρχικοί, Εβραίοι, Ιρλανδοί και Αφρικανοί μετανάστες, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους προκειμένου να αποκρούσουν τα επιθετικά σχέδιά τους.
Η Αστυνομία μπήκε στη μέση, αλλά έγινε σάντουιτς από την ένταση, δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση. Η σύγκρουση ήταν πρωτοφανής και εξελίχθηκε σε μάχη σώμα με σώμα, με ξύλα πέτρες, ακόμη και τα παιδιά πετούσαν μπίλιες στα ”μαύρα πουκάμισα” του Μόσιλντ.
Το μπλοκ των αντιφασιστών επικράτησε τελικώς, οι μελανοχίτωνες δεν άντεξαν κάτω από την πίεση του πλήθους που φώναζε το παγκόσμιο τότε σύνθημα «δεν θα περάσουν».
Εκείνη τη μέρα εκρίθη ουσιαστικά η μάχη κατά του φασισμού στη Βρετανία. Και ήταν μια μάχη που κέρδισαν οι πολίτες.
Το κράτος αναγκάσθηκε τότε να απαγορεύσει τις στολές των μελανοχιτώνων και επίσης επέβαλε νόμο που απαγόρευε τις διαδηλώσεις χωρίς την άδεια της Αστυνομίας.
Η Βρετανική Φασιστική Ένωση τέθηκε εκτός νόμου αργότερα, το 1940, μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος με τη Γερμανία.
Οι Βρετανοί μιλούν ακόμη με υπερηφάνεια για τη μάχη της οδού Κέιμπλ, η οποία ανέκοψε την άνοδο του φασισμού στη Βρετανία και ίσως να έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη μετέπειτα στάση του Ηνωμένου Βασιλείου στον πόλεμο κατά του ναζισμού. Και φανερώνει σε μας ότι η αντιμετώπιση του φασισμού δεν είναι μόνο υπόθεση του κράτους και των αρχών, αλλά και της κοινωνίας της ίδιας, του ελληνικού λαού εν προκειμένω.
Με άλλα λόγια οφείλουν όλοι να τοποθετηθούν απέναντι στο φαινόμενο και να αντισταθούν στην επέλαση κυρίως των αναχρονιστικών και απάνθρωπων αντιλήψεων που μεταφέρει. Και δεν αποτελεί δικαιολογία η αντιμνημονιακή ρητορική, ούτε το πέπλο λαϊκισμού που σκεπάζει και κρύβει το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού».
Αν καταλάβαμε καλά, ο νυν καθεστωτικός σύντροφος Καρακούσης θυμάται τα νιάτα του και καλεί τους πολίτες («αναρχικούς», «σοσιαλιστές», «αριστερούς», «Αφρικανούς μετανάστες» κ.λπ.) να σταματήσουν τη Χρυσή Αυγή δια της βίας στους δρόμους και μετά να ακολουθήσουν οι απαγορεύσεις του κράτους, όπως έγινε στην προπολεμική Βρετανία! Τόσο πολύ ανησυχούν, λοιπόν, οι «δημοκράτες» αυτής της χώρας που δε διστάζουν να πετάξουν το δημοκρατικό προσωπείο τους και να εμφανιστεί η πραγματική τους μουτσούνα: αυτή του σταλινικού κομισάριου!
(ΥΓ): Κινηματογραφικές εικόνες από τη «μάχη» που μνημονεύει ο Καρακούσης, είδαμε την προηγούμενη βδομάδα στην νέα σειρά «Upstairs and Downstairs», την οποία –όλως… τυχαίως- προβάλλει αυτή την εποχή η κρατική ΝΕΤ…
ethnikismos.net