Σε πρόσφατη εκπομπή γνωστού τηλεοπτικού καναλιού, ακούστηκε για μια ακόμη φορά το χιλιοειπωμένο, ρηχό, αβαρές και βλακώδες δήθεν «ακλόνητο» επιχείρημα: «Δεν συμφωνείς φίλε με αυτά που ακούς; Κλείσε την τηλεόραση. Άλλαξε σταθμό. Δεν σε υποχρεώνει κανένας να ...
παρακολουθείς μια εκπομπή που δεν σου αρέσει, επειδή δε λέει τα πράγματα όπως εσύ θεωρείς ότι θα έπρεπε να τα λέει.». Πρόκειται ασφαλώς για ένα ακόμη κακόβουλο, σοφιστικό επιχείρημα που στοχεύει στη δημιουργία περαιτέρω σύγχυσης και την παραπλάνηση και εξαπάτηση της κοινής λογικής.
Το πρόβλημα με τις απαράδεκτες εκπομπές που πολλές φορές προβάλλονται από τα ΜΜΕ, δεν είναι αν μπορεί ή όχι κάποιος να επιλέξει κάτι άλλο από αυτό που προβάλλεται, αλλά αν έχει το δικαίωμα το ΜΜΕ να προβάλλει αυτό που προβάλει. Διότι αν δεν έχει το δικαίωμα και το κάνει, αυτό που με ενοχλεί είναι η παραβατικότητα της λειτουργίας του ΜΜΕ και οι επιπτώσεις της στην κοινωνία, είτε το παρακολουθώ εγώ, είτε όχι. Και όπως γνωρίζουμε το δικαίωμα για την τέλεση μιας πράξης στις ανθρώπινες κοινωνίες, δεν καθορίζεται μόνο αναφορικά με τον ισχύοντα ποινικό κώδικα, αλλά και με τις κυρίαρχες περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις της κοινωνίας. Δεν αρκεί δηλαδή το περιεχόμενο μιας εκπομπής να είναι νόμιμο με τη δικανική έννοια του όρου, πρέπει να είναι και ηθικό. Και όπως τα ποινικά δίκαια των κρατών διαφέρουν μεταξύ τους για ευνόητους λόγους, κατά μείζονα λόγο η έννοια της ηθικής και της δημοσίας αιδούς, μεταξύ των διαφόρων λαών, διαφέρουν ακόμη περισσότερο.
Είναι πολύ λογικό για την αμερικάνικη κοινωνία για παράδειγμα, να παρακολουθεί τηλεοπτικές σειρές του τύπου «sex and the city», όπου σε πρόσφατο επεισόδιο (και μάλιστα όχι από τα χειρότερα της σειράς) έδειχνε «νιόπαντρο» ζευγάρι ομοφυλόφιλων ανδρών να ψάχνει για υγιές ωάριο και «παρένθετη» μητέρα, ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να αποκτήσουν παιδί. Είναι απολύτως απορριπτέο όμως από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, να προβάλλονται τέτοιες εμετικές ταινίες με παραφιλικό χαρακτήρα και νοσηρή ψευτοευαισθησία για αντιφυσικές διεργασίες. Δεν έχει τέτοιους προβληματισμούς και διλήμματα η ελληνική κοινωνία, όσο κι αν προσπαθούν επίμονα και συστηματικά να μας πείσουν για το αντίθετο και να το καλλιεργήσουν έως ότου το αποδεχτεί και το αφομοιώσει ο Λαός μας.
Πώς λοιπόν είναι νόμιμο και ηθικό, κάποιος που έχει πολλά λεφτά, να στήνει ένα κανάλι και να προπαγανδίζει (με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο) την αθεΐα, την ομοφυλοφιλία, την ηδονοθηρία, την κατάλυση ή τη διαστρέβλωση ιερών θεσμών λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας, όταν μια απλή δημοσκόπηση (για να μην πω δημοψήφισμα), μπορεί να αποδείξει τη συντριπτική (σχεδόν καθολική) απόρριψη και τη διάσταση όλων αυτών από το λαϊκό αίσθημα και τους ιστορικούς εθισμούς των Ελλήνων;
Ποιό είναι συνεπώς το νομιμοποιητικό στοιχείο; Τα πολλά χρήματα που διαθέτει ο εκάστοτε καναλάρχης ή καλύτερα που πιθανόν του διαθέτουν σκοτεινά ξένα Διεθνή συμφέροντα, μεθοδεύοντας την ολοκληρωτική αποσύνθεση και καταβαράθρωση της Ελληνικής κοινωνίας; Και εν πάση περιπτώσει, ποια πρέπει να είναι τελικώς η συλλογική, η καθ όλα δημοκρατική αυτοάμυνα της κοινωνίας, ενάντια σ’ αυτόν τον ασταμάτητο «βόθρο» που κυλάει προς κάθε κατεύθυνση, και κατά γενική ομολογία απειλεί την «υγεία» της πατρίδας μας; Το τηλεκοντρόλ;
«Ναι, σωστός ο προβληματισμός», σχολίασε ένας γνωστός δημοσιογράφος ιδιωτικού καναλιού, «αλλά ποιος θα αποφασίζει τι πρέπει να προβάλλεται και τι όχι; Θα γυρίσουμε πάλι σε κάποιες άλλες σκοτεινές εποχές που υπήρχε λογοκρισία;»
Όχι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Το «φωτεινό» και υπεύθυνο πολιτικό σύστημα της χώρας μας, χρόνια τώρα διατυμπανίζει διαρκώς ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Εμπρός λοιπόν, ας βγάλει τον Ελληνικό λαό από αυτό το αδιέξοδο, η πλουτοκρατική δημοκρατία των ραγιάδων. Ιδού η Ρόδος!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ