Ένθερμος υποστηρικτής της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ αποδεικνύεται ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ. Προκειμένου μάλιστα να προετοιμάσει το έδαφος για επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Αγκυρα, ο υπουργός Εξωτερικών της γαλλικής κυβέρνησης Λοράν Φαμπιούς τάχθηκε την Τρίτη αναφανδόν υπέρ της…
επανέναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ – Τουρκίας, υποστηρίζοντας μάλιστα το «ξεπάγωμα» ενός εκ των πέντε κεφαλαίων των συνομιλιών που είχε μπλοκάρει ο Νικολά Σαρκοζί, εκείνου της περιφερειακής πολιτικής. «Η Γαλλία θα ενισχύσει την υποστήριξή της στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Επιθυμούμε να έχουμε πολύ θετικές σχέσεις με την Τουρκία» δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών μετά τη συνάντηση στο Παρίσι με τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι στιγμής η Γαλλία επί Σαρκοζί έχει μπλοκάρει πέντε κεφάλαια – κοινή αγροτική πολιτική, οικονομική και νομισματική ένωση, θεσμικά, χρηματοοικονομικά συν την προαναφερθείσα περιφερειακή πολιτική, η οποία σημαίνει παροχή χρημάτων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές. Επιπροσθέτως, η Κύπρος έχει μπλοκάρει άλλα έξι κεφάλαια, ενώ η ΕΕ συνολικά έχει αποφασίσει ότι οκτώ κεφάλαια δεν μπορούν να ανοίξουν και επιπλέον κανένα από όσα είχαν ανοιχθεί δεν επιτρέπεται να κλείσει όσο η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Από πρακτική σκοπιά, το άνοιγμα ενός κεφαλαίου δεν είναι κάτι τόσο ουσιώδες – πόσω μάλλον που δεν αρκεί καν η γαλλική βούληση για να ξαναρχίσουν οι ενταξιακές συνομιλίες, οι οποίες πιθανότατα θα μπλοκαριστούν από την Κύπρο ή τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Από πολιτική σκοπιά όμως η κίνηση του Ολάντ είναι σοβαρότατη και εχθρική για την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν μάλιστα μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη στη Γερμανία συγκροτηθεί «μεγάλος συνασπισμός» χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών για να κυβερνήσει τη χώρα, τα δεδομένα της τελευταίας πενταετίας στις σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας αναφορικά με την Κύπρο θα απειληθούν με δυσάρεστες ανατροπές. Η επιπρόσθετη συμφορά της υπαγωγής της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό καθεστώς μνημονίου θα εκμηδενίσει τον ευρωπαϊκό σεβασμό -όποιον υπάρχει μέχρι τώρα τέλος πάντων- προς τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα της Κύπρου. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες ήταν αυτοί που επέβαλαν -σε όσους Ευρωπαίους ήταν απρόθυμοι- να αποδεχθούν την αναγόρευση της Τουρκίας σε κράτος υποψήφιο προς ένταξη, όπως και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όταν κυβερνούσαν τη Γερμανία.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως με την ΕΕ και ιδίως την Ευρωζώνη να βολοδέρνει στην οικονομική κρίση, η συγκυρία κάθε άλλο παρά ευνοεί την ευόδωση της ένταξης νέων χωρών και ιδίως μιας χώρας τόσο μεγάλης και τόσο αμφιλεγόμενης ευρωπαϊκής ταυτότητας όπως η Τουρκία. Ούτε και οι Τούρκοι πάντως τρελαίνονται πλέον με την ιδέα της ένταξης στην ΕΕ. Αυτό το διαπιστώνει κανείς και σε επίπεδο λαού και σε επίπεδο ηγεσίας. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι σχεδόν τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων Τούρκων πολιτών τάχθηκαν κατά της ένταξης της χώρας τους στην ΕΕ, αν και φυσικά οι διαθέσεις του κόσμου εύκολα αλλάζουν. Τη Δευτέρα πάντως ακόμη και ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια δείπνου στην Αγκυρα με τους πρεσβευτές των 27 χωρών της ΕΕ, επέκρινε σφοδρότατα την άρνηση της ΕΕ να εντάξει στους κόλπους της την Τουρκία. Προ δύο εβδομάδων μάλιστα ο Ερντογάν είχε αφήσει να εννοηθεί ότι προκρίνει τη σύσφιξη των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία και την Κίνα, αφού δεν υπάρχει πρόοδος στις σχέσεις με την Ευρώπη. Οι εξελίξεις στην Εγγύς Ανατολή άλλωστε έχουν αναβαθμίσει θεαματικά τον ρόλο της Τουρκίας, η οποία πλέον αισθάνεται ότι όχι μόνο οι Αμερικανοί, αλλά και οι Ευρωπαίοι την έχουν πλέον περισσότερη ανάγκη από όση τους έχει αυτή.
Με την αναμενόμενη πτώση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία, η Τουρκία θα αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο, ενώ η Γαλλία ειδικά θα υποστεί νέο συντριπτικό πλήγμα, μετά την προ δεκαετίας απώλεια και του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ. Αν πέσει η Συρία στα χέρια των ανθρώπων του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ούτε καν τον Λίβανο δεν θα μπορέσει να κρατήσει στην επιρροή της η Γαλλία. Αυτό όμως μειώνει έμμεσα το βάρος της και στις γερμανογαλλικές σχέσεις, καθώς το Παρίσι επί δεκαετίες «πουλούσε» στο Βερολίνο τη μεσανατολική επιρροή του. Ετσι εξηγείται άλλωστε και η προσπάθεια του Ολάντ να προσεγγίσει την Τουρκία, αλλάζοντας τη γραμμή Σαρκοζί αναφορικά με την ένταξή της στην ΕΕ.
Γιώργος Δελαστίκ
troktiko.eu