«Όταν έχουμε μεγάλες καταιγίδες, οι βόθροι ανεβαίνουν και βγαίνουν στα σπίτια. Οι βόθροι ιδεών». Τάδε έφη ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, σχολιάζοντας την συνεχή και ακατάπαυστη άνοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Γαβράς έχει δουλέψει στο παρελθόν σε γραφεία εκκενώσεως βόθρων για να γνωρίζει λεπτομερώς τις διαδικασίες κίνησής τους. ....
Μεταφορικά, όμως, έχει κάθε δικαίωμα να ομιλεί, καθώς οι ταινίες του αισθητικά παραπέμπουν σε βόθρο…οι εξυπνακισμοί του Γαβρά δεν αποτελούν τίποτα το καινοτόμο ή το πρωτοποριακό, εις ό, τι αφορά την επιχείρηση χλευασμού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Και άλλοι «πνευματικοί» άνθρωποι στο παρελθόν, θεωρητικά «ειδήμονες» στον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού, έχουν κατεβάσει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης με λεξιλόγιο το οποίο αρμόζει στην τρούμπα.
Θα μπορούσε να γίνει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το αισθητικό κενό αξιών στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Για το ποιοι οδήγησαν την χώρα στην σημερινή ολέθρια κατάσταση, καθώς επίσης και το ποιοι, εκμεταλλευόμενοι τις παχυλές επιδοτήσεις από τον κρατικό κορβανά, δημιουργήσαν κινηματογραφικά σκουπίδια τα οποία προκαλούσαν είτε την υπνηλία είτε την αηδία…Τέτοιου είδους πολιτικά και πολιτιστικά λύματα πλημμυρίσανε, μέχρι προσφάτως, την χώρα μας εκμεταλλευόμενοι την ευρύτερη κοινωνική σήψη και παρακμή. Ο Γαβράς, αγαπημένη αναφορά κάθε παρακμιακού πνευματικού στοιχείου είναι λογικό να νιώθει τουλάχιστον άβολα με την πάσης φύσεως άνοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ο δικός του αρρωστημένος κόσμος είναι φυσικό να νιώθει μειονεκτικά απέναντι στην υγιεινή ηθική που εκπέμπει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Μέσα στον κυκεώνα των όποιων συμπλεγμάτων, που τον διακατέχουν, είναι απολύτως λογικό (και όχι φυσιολογικό…) να αντιστρέφει τις αξίες και την αντίστοιχη Αισθητική τους και να αναποδογυρίζει τους ρόλους. Ό, τι εννοεί ως «βόθρο» ο Γαβράς, και ο κάθε Γαβράς, είναι η σφριγηλότητα ενός νέου αγνού κόσμου. Ό, τι εκφράζει ποικιλοτρόπως αυτός και η κλειστή του κάστα, αποτελούν σωματικές εκκενώσεις πασπαλισμένες με άφθονη δόση ρίγανης…Επειδή, λοιπόν, όπως λέει και η πάνσοφη παροιμία «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί» γι’ αυτό ο Γαβράς και το σινάφι του πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, όταν επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Ακόμη και αν είναι «συναχωμένοι» και δεν το καταλαβαίνουν, η μπόχα την οποία εκπέμπουν είναι ανυπόφορη για όλους τους υπόλοιπους…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
