«Όποιος δεν έχει ζήσει στην Εγγύς Ανατολή δεν μπορεί να καταλάβει πόσο απόλυτα ανίκανος για πρόοδο είναι ο Τούρκος. Όποιος δεν έχει ταξιδέψει μέσα από τα τουρκικά χωριά ή στα βάθη της τουρκικής αυτοκρατορίας, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο οπισθοδρομικός είναι ένας λαός, που ...
κατέχοντας επί πεντακόσια χρόνια την ευφορότερη και πλουσιότερη περιοχή της επιφάνειας της γης, δεν κατασκεύασε μια ραπτομηχανή ή ένα άροτρο, μια ατμομηχανή, ένα πολεμικό πλοίο, μια καρφίτσα ή ένα σπίρτο. Όποιος ελπίζει ότι μπορεί να προοδεύσει μια Τουρκία που θα κατοικείται μόνο από Τούρκους, είναι σαν να ελπίζει ότι μπορεί ν’ αλλάξει η λεοπάρδαλη τα σημάδια του δέρματός της».
(Από έκθεση του αμερικανού γενικού προξένου, Κωνσταντινούπολη, 26 Σεπ 1922)
Το ανωτέρω «εγκώμιο» για την φυλή των Μογγόλων υπανθρώπων, που κατέλαβαν την Μικρά Ασία, σφάζοντας, καίγοντας και βιάζοντας, καταλύοντας την «ακτινοβολούσα» Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη λεγόμενη Ρωμανία (κατά τους δυτικούς απαξιωτικά ή αυθαίρετα αποκαλούμενη «Βυζάντιο» και «Βυζαντίς»), είναι απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο Τουρκικός Λαβύρινθος, ο Ατατούρκ και το Νέο Ισλάμ» του Άγγλου συγγραφέα Τζέιμς Πέτιφερ.
Επειδή όμως η λεοπάρδαλη δεν άλλαξε ακόμη τα σημάδια του δέρματός της (αλλά ούτε και θέλει), είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς, ποιος παράγοντας επέδρασε στη σημερινή Τουρκία και παρουσιάζει αυτή την 100% τεχνητή και υποβοηθούμενη «ανάπτυξη και πρόοδο»;
Υπάρχει μια σπουδαία φράση που αποδίδεται στον Ρωμαίο Ύπατο Λούκιο Κάσιο Λογγίνο και δίνει απάντηση στο φαινόμενο «Cui bono ? – Τις ωφελείται;” : Δηλαδή με άλλα λόγια «Πες μου ποιον ευνοεί αυτό που γίνεται να σου πω ποιος το κάνει».
Ποιος λοιπόν επιθυμεί την αναβίωση μιας «τραβεστί» Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, φόβητρο για τους γύρω λαούς και υποχείριο των μεγάλων ξένων συμφερόντων; Και πάνω απ’ όλα, ποιος είχε τη δύναμη να το κάνει;
«Στις ψηλές κορυφές φθάνουν οι περήφανοι αετοί πετώντας, και τα σιχαμερά σκουλήκια έρποντας και γλύφοντας», λέει ένα άλλο γνωμικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει «γάντι».
Τις «κορυφές» δηλαδή που φαίνεται να έχουν «κατακτήσει» οι μογγόλοι υπάνθρωποι, προφανώς και δεν έχουν πάει με την αξία τους. Η αθέατη δράση των «θρασύδειλων αργυραμοιβών», είναι το καλά κρυμμένο μυστικό τους.
Αργυραμοιβοί γιατί το αρρωστημένο πάθος τους για το χρήμα και την αποθησαύρισή του είναι γνωστό, δεδομένο και παροιμιώδες και θρασύδειλοι γιατί μια ψύχραιμη και ρεαλιστική ματιά στην ιστορική τους διαδρομή, αλλά και τα σύγχρονα «πολεμικά τους κατορθώματα», πιστοποιούν αβίαστα τη θρασυδειλία και την αναποτελεσματικότητά τους στο πεδίο της μάχης, παρά τα μέσα που διαθέτουν.
Αυτοί λοιπόν οι πολυδιαφημισμένοι παλληκαράδες του Χόλυγουντ και των ΜΜΕ, που για να ξεκινήσουν έναν πόλεμο πρέπει να έχει προηγηθεί ένα «εμπάργκο» εναντίον του αντιπάλου τους από δέκα έως σαράντα χρόνια, ώστε να έχουν επιτύχει υπεροπλία περίπου εκατό προς ένα πριν εμπλακούν σε πολεμική σύγκρουση, αυτοί «αβαντάρουν» και συντονίζουν τη στρατιωτική, οικονομική και γεωπολιτική αναβάθμιση των Μογγόλων σφαγέων της Μικράς Ασίας.
Αυτοί οι ελεεινοί εγκληματίες πολέμου των στρατοπέδων Σάμπρα και Σατίλα, που επί χρόνια ολόκληρα στην αντιπαράθεσή τους με τους παλαιστίνιους καταστρατηγούν όλα τα άρθρα της «χάρτας» των Ηνωμένων Εθνών περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικαίου του πολέμου, χωρίς να τους καταγγέλλει ποτέ κανένας, αυτοί κρύβονται πίσω από το «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας και τη συγκάλυψη της διαχρονικά εγκληματικής δράση των Τούρκων.
Η «σφαλιάρα» όμως που «έφαγαν» στον πρόσφατο πόλεμο από τη Χεζμπολά, αλλά και σε παλαιότερες συγκρούσεις, όπως για παράδειγμα στον πόλεμο του Γιόμ Κιππούρ, όπου ενώ έχασαν τα 2/3 της πολεμικής τους αεροπορίας στην έναρξη του πολέμου, στο τελείωμα διέθεταν περίπου δυόμισι φορές μεγαλύτερο αριθμό αεροσκαφών, από αυτά που είχαν στο ξεκίνημά του (!), αποκαλύπτει ανάγλυφα τις πολεμικές τους «αρετές».
Ήταν τότε που άδειασαν οι αποθήκες των ΗΠΑ από πολεμοφόδια, τα οποία για να περάσουν από τον ελληνικό εναέριο χώρο, επειδή ο «άτακτος δικτάτορας» Παπαδόπουλος δε συναινούσε, αναγκάσθηκαν με τη βοήθεια της ελληνικής αριστεράς (το προαιώνιο μακρύ τους χέρι) να τον ανατρέψουν, με τη γνωστή «πορτοκαλί» επανάσταση του «Πολυτεχνείου». Τέτοιοι παλληκαράδες είναι.
Απόλυτα ανίκανοι να νικήσουν στρατιωτικά, οποιονδήποτε στοιχειωδώς οπλισμένο αντίπαλο, στέκονται στη «σκιά» του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι και κινούν τα νήματα παρασκηνιακά και αθέατα με τα χρήματα που έχουν συσσωρεύσει αιώνες τώρα, με έναν και μοναδικό στόχο: Να καταβροχθίσουν τον κόσμο, εξαφανίζοντας τον μεγάλο εχθρό τους, τον Ελληνισμό. Έναν εχθρό που πιστεύουν ότι αν δεν υπήρχε, θα είχαν κυριαρχήσει στον πλανήτη πριν πολλά χρόνια, ίσως και χιλιετηρίδες.
Έχοντας «υποτάξει» με τον αμύθητο και παράνομα αποκτηθέντα πλούτο τους τις ΗΠΑ, τις στρέφουν εναντίον ιστορικών και παραδοσιακών συμμάχων τους, ναρκοθετώντας το μέλλον τους (των ΗΠΑ).
Αυτή όμως η κρυφή «αβάντα» των σιωνιστών προς τους Τούρκους, που βασίζεται; Τι επιδιώκει; Και γιατί πρέπει να την κρατήσουν κρυφή;
Βασίζεται στους δεσμούς αίματος που υπάρχουν μεταξύ Τούρκων και Εβραίων από πολύ παλιά, αφού όπως είναι γνωστό ένα μεγάλο μέρος των Εβραίων σήμερα, αποτελείται από τον αυτοβούλως ασπασθέντα την ιουδαϊκή θρησκεία, αρχαίο λαό των Χαζάρων (η «13η φυλή»). Μια φυλή τουρανικής -μογγολικής καταγωγής, η οποία εγκαταστάθηκε ανάμεσα στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Αργότερα διασκορπίσθηκαν στη Ρωσία, την Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ. Στις νέες χώρες που βρέθηκαν, σταθερά επεδίωξαν και ανελίχθηκαν στις ανώτερες βαθμίδες των τοπικών ελίτ, διατηρώντας πάντα τη μεταξύ τους επικοινωνία και αλληλοϋποστήριξη. Στόχος τους η εκπλήρωση του σιωνιστικού οράματος, που είναι η καθυπόταξη όλων των λαών και η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου.
Επιδιώκει την αναβίωση μιας ελεγχόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που θα αποτελεί το «χωροφύλακα» (μαριονέτα των αμερικανοσιωνιστών) των περιοχών στις οποίες αυτή θα εκτείνεται, στα πλαίσια εκτέλεσης του σχεδίου παγκόσμιας ηγεμονίας του Σιωνισμού. Γι’ αυτό και αποδιοργανώνουν και αποδυναμώνουν τις γύρω από την Τουρκία χώρες, ενισχύοντας με χίλιους δυο μυστικούς τρόπους τόσο την Τουρκία, όσο και τα στηρίγματά της στα Βαλκάνια. Δηλαδή την Αλβανία και τα Σκόπια. Στόχος είναι, με το φόβο του πολέμου, αλλά χωρίς πόλεμο (ίσως με κάποιο θερμό επεισόδιο τύπου Ίμια), να οδηγήσουν τα «δορυφορικά» προς την Τουρκία εξανδραποδισμένα κράτη και κυρίως την Ελλάδα, σε μια σχέση υποτέλειας προς την ισχυρή Τουρκία. Επιχειρούν δηλαδή να ενεργοποιήσουν έναν γνωστό «ιστορικό αυτοματισμό», αυτόν που ο Θουκυδίδης απέδωσε με τη φράση: «…πάντα ο δυνατός θα επεκτείνεται όσο του επιτρέπει η δύναμή του, ενώ ο αδύναμος θα υποχωρεί μέχρι το σημείο εκείνο που του επιβάλλει η αδυναμία του».
Εννοείται πως ο υπάρχων πλούτος των «δορυφόρων», θα αποτελέσει τη λεία του όλου σχεδίου, αποστερώντας παράλληλα τα υποταγμένα κράτη, από ζωτικούς πόρους για την αυτόνομη κοινωνικοοικονομική τους ανάταξη.
Το σχέδιο όμως αυτό αναβάθμισης της Τουρκίας σε («τραβεστί») Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέσω της βοήθειας των αμερικανοσιωνιστών, δεν πρέπει επ’ ουδενί να γίνει αντιληπτό από τους ανά τον κόσμο μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ως τέτοιο. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Επειδή οι μουσουλμάνοι τρέφουν αντιαμερικανοσιωνιστικά αισθήματα, πρέπει να πεισθούν ότι μια μουσουλμανική χώρα (δλδ η Τουρκία), που αντιτίθεται στους αμερικανοσιωνιστές, κατάφερε με τις δικές της δυνάμεις να γίνει υπερδύναμη και να συσπειρωθούν γύρω από αυτήν και τις πολιτικές της. Γι’ αυτό και η χώρα αυτή «κοντράρει στα ίσια» το Ισραήλ, ενώ ο «χαρισματικός» πρωθυπουργός της «καταγγέλλει δημοσίως» τα εγκλήματα του Σιωνισμού, προκαλώντας τις «αντιδράσεις» του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Με τους «τσαμπουκάδες» αυτούς ο Ερντογάν, ικανοποιεί το μουσουλμανικό στοιχείο και ανεβάζει την επιρροή της Τουρκίας στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, εγκλωβίζοντάς τους σε μια πολιτική στάση «αναβράζουσας παθητικότητας».
Ένα πράγμα δεν αντέχουν και δεν μπορούν να διαχειρισθούν οι αμερικανοσιωνιστές, μια γενικευμένη σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας, η οποία θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή της νοτιοανατολικής λεκάνης της Μεσογείου και τα Βαλκάνια.
Με τόσα μέτωπα ανοικτά στον κόσμο, μια σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας, είναι βέβαιο ότι θα τα «τινάξει όλα στον αέρα». Θα βάλει ενεργά τη Ρωσία και την Κίνα στο παιχνίδι. Θα καταστρέψει μέρος της πολεμικής μηχανής της Τουρκίας, απαραίτητης για τη στρατηγική εξισορρόπηση εχθρικών προς τους αμερικανοσιωνιστές δυνάμεις προς τα βόρεια, τα ανατολικά και τα νότια σύνορα της Τουρκίας, ακόμη κι αν (στη χειρότερη περίπτωση) καταλήξει προσωρινά σε κάποια απώλεια εθνικού ελληνικού εδάφους.
Ο Γάλλος Στρατάρχης Φερδινάνδος Φος, έχει μείνει στην ιστορία για την εξαιρετική του «ατάκα»: …το κέντρο της παρατάξεώς μου υποχωρεί, τα άκρα μου καταρρέουν. Υπέροχα! Καιρός για ολομέτωπη επίθεση.
Η ανοικτή και γενικευμένη αυτή σύγκρουση, είναι το μόνο που τρέμουν, τόσο οι θρασύδειλοι αργυραμοιβοί, όσο και οι χαϊδεμένοι υποτακτικοί τους Μογγόλοι υπάνθρωποι. Είναι το μόνο που μπορεί να βάλει φρένο στη σταδιακή ολοκληρωτική υποδούλωση της Ελλάδας από την Τουρκία. Μια πειστική απειλή ότι υπάρχει αποφασιστικότητα από ελληνικής πλευράς να τα παίξει όλα για όλα, είναι το μόνο που μπορεί να τους «συνετίσει». Τέτοιες όμως πολιτικές δε γίνονται ούτε με «ζεϊμπέκικα», ούτε από «γιουσουφάκια», αλλά μόνον από Εθνικές Κυβερνήσεις. Οι Έλληνες μπορούν και πρέπει να φροντίσουν γι’ αυτό.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
