Απύθμενο το αλβανικό μίσος για τους Έλληνες και την Χρυσή Αυγή
Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των απατεώνων της αριστερής και δεξιάς οικονομικοπολιτικής κλίκας που εξουσιάζει την Πατρίδα μας, να καλλιεργηθεί στην ελληνική κοινή γνώμη ένα αίσθημα ενοχής έναντι των λαθρομεταναστών, οι ενέργειες εκείνων καταδεικνύουν με τον πλέον ...
χαρακτηριστικό τρόπο, πως ο μοναδικός ρατσισμός που πραγματικά υφίσταται είναι εκείνος κατά των Ελλήνων.
Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε διαδήλωση αλβανών στο Αργυρόκαστρο κατά της Χρυσής Αυγής. Κεντρικό τους σύνθημα ήταν «Η Ήπειρος είναι αλβανία», φωνάζανε συνθήματα υπέρ της Τσαμουριάς και κατά της Χρυσής Αυγής, ενώ δεν έχασαν την ευκαιρία να βγάλουν όλο το ανθελληνικό μένος τους ενάντια της Ελλάδας και των Βορειοηπειρωτών. Στα πλαίσια της ανθελληνικής υστερίας των κατσαπλιάδων γειτόνων μας, αλβανοί επιτέθηκαν σε λεωφορεία με Έλληνες τουρίστες στην περιοχή του Αργυροκάστρου στην Βόρειο Ήπειρο. Συγκεκριμένα, δύο λεωφορεία από την Φλώρινα, έγιναν στόχος του αλβανικού όχλου, ο οποίος ξέσπασε σε υβριστικά συνθήματα κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής.
Την ίδια ώρα, ο δημοσιογραφικός συρφετός που συντηρείται στη ζωή από το καθεστώς της μνημονιακής προδοσίας, τηρεί σιγήν ιχθύος, προκειμένου να μη διαταραχθεί η αντιρατσιστική καμπάνια των κομμάτων της συγκυβέρνησης, σε συνεργασία με τα κόμματα της Αριστεράς. Εκείνοι που… «θίγονται ως άνθρωποι», για την υποτιθέμενη κακομεταχείριση των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, δε βρήκαν ούτε μια δήλωση καταδίκης για την επίθεση σε βάρος συμπατριωτών μας, από τους Αλβανούς κατσαπλιάδες. Η υποκρισία βεβαίως περισσεύει, όμως ο Ελληνικός Λαός αντιλαμβάνεται πλέον την διεθνιστική απάτη των θλιβερών κομματαρχών της μεταπολίτευσης, η οποία καλύπτεται πίσω από τον ανθρωπισμό, για να κρύψει τον πηγαίο μισελληνισμό της.
Κι αν αυτά συμβαίνουν σε Έλληνες τουρίστες, αναλογισθείτε την έκταση και το βαθμό της αλβανικής τρομοκρατίας στα αδέρφια μας της Βορείου Ηπείρου. Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι το υπουργείο εξωτερικών υπό τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, δεν αποτελεί παρά τον μηχανισμό καλλιέργειας της «ηγετικής» φυσιογνωμίας και των δημοσίων σχέσεων του υπουργού και τίποτε περισσότερο…