Δευτέρα, 1 Απριλίου 2013
Τρία χρόνια μνημονίου συμπληρώνονται και η Ελλάδα όπως όλοι γνωρίζετε, δεν σώθηκε! Περισσότεροι από τρεις μήνες έχουν περάσει και από την τελευταία δόση, η οποία δήθεν θα έφερνε την πολυπόθητη ανάπτυξη και θα σταματούσε την ύφεση και το αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο μηδέν! Ο μείζων Ελληνικός χώρος εδέχθη, όμως, και νέο πλήγμα από τον οικονομικό πόλεμο, ο οποίος έχει κηρυχθεί κατά του Έθνους μας. ....
Μετά το μνημόνιο στην Ελλάδα ήλθε η σφοδρή οικονομική κρίση στην Κύπρο, η οποία ουδείς γνωρίζει ακόμη που θα καταλήξει. Όλα αυτά όταν η Κύπρος υποτίθεται είχε αναβαθμίσει την γεωπολιτική της θέση, είχε εξασφαλίσει ισχυρούς συμμάχους και ήταν έτοιμη να αρχίσει να εκμεταλλεύεται τα πλούσια κοιτάσματά της υδρογονανθράκων. Πόσο τυχαίο να είναι, αλήθεια, το γεγονός ότι λίγο πριν η Κύπρος καταστεί μία πλούσια χώρα και ένας σημαντικός παράγοντας στο παιχνίδι της ενεργείας, υπέστη αυτήν την οικονομική επίθεση; Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο… Πόσο τυχαίο να είναι αλήθεια, το γεγονός ότι τις ίδιες ακριβώς ημέρες, κατά τις οποίες η Κύπρος ευρίσκετο κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, ήλθε η περίφημη συγγνώμη του Νετανιάχου στον Ερντογάν και αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του Ισραήλ με την οθωμανική Τουρκία; Τυχαίο και αυτό; Δεν γνωρίζαμε όλοι ότι η Τουρκία αντιδρούσε με όλες της τις δυνάμεις στην εκμετάλλευση από την Κύπρο του φυσικού της πλούτου; Μετά από όλες αυτές τις εξελίξεις τι έχουν να πουν όλοι αυτοί που μας έλεγαν ότι επιτέλους, η Ελλάς έχει έναν σύμμαχο κατά της Τουρκίας, το Ισραήλ;
Αναζητώντας Συμμάχους
Από τη μία πλευρά, λοιπόν, οι κήρυκες της Ελληνο-τουρκικής «φιλίας», οι
οποίοι θέλουν τον Ταγίπ Ερντογάν ως νέο Σουλεϊμάν, στις πύλες όχι της
Βιέννης, αλλά των Αθηνών! Από την άλλη αυτοί, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι
πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσουμε σε μία συμμαχία με το Ισραήλ για να
αντιμετωπίσουμε την Τουρκία! Και βεβαίως έχουμε και αυτούς οι οποίοι
πιστεύουν ότι μόνο μία συμμαχία με την Ρωσία μπορεί να μας σώσει. Τι
είδους συμμαχία; Κατ’ αρχάς για να κάνεις μία συμμαχία χρειάζονται δύο
και εμείς μέχρι τώρα δεν έχουμε αποδείξει ότι είμαστε τόσο ανεξάρτητοι
ώστε να προχωρήσουμε σε μία συμμαχία πέρα από τις ευρωατλαντικές μας
αλυσίδες. Αυτό απέδειξε και η υπόθεση του ναυαγίου του αγωγού Μπούργκας –
Αλεξανδρουπόλεως, ναυαγίου με ευθύνη και της Ελλάδος. Από την άλλη
πλευρά, είναι η σημερινή Ρωσία αυτή, ικανή να είναι ένας αξιόπιστος
σύμμαχός; Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, την οποία στην πραγματικότητα η
Ρωσία εγκατέλειψε στην τύχη της, αποδεικνύει ότι επάνω από τους όποιους
γεωπολιτικούς συσχετισμούς, η σημερινή Ρωσία βάζει το οικονομικό της
συμφέρον. Τραγική ήταν και η διάψευση των προσδοκιών της Κύπρου, η οποία
πίστευε ότι η Μόσχα θα την έβγαζε ως δια μαγείας μέσα σε ελάχιστο χρόνο
από την οικονομική κρίση. Φαίνεται, λοιπόν, πως ούτε από τη μία πλευρά
(Ελλάδα-Κύπρος), ούτε από την άλλη υπάρχει η πρόθεση για μία αλλαγή των
ισορροπιών και αυτό βεβαίως δεν έχει να κάνει ούτε με τα ιστορικά
δεδομένα, ούτε με τα εθνικά συμφέροντα, αλλά με το πολιτικό και
οικονομικό κατεστημένο, που εξουσιάζει τις παραπάνω χώρες.
Ελλάδα, Τουρκία και Ρωσία
Έγραφε στα 1996 ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης αναφερόμενος στα
δυσμενή γεωπολιτικά δεδομένα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και τον ρόλο
που μπορεί να παίξει υπέρ των ελληνικών συμφερόντων η Ρωσία:«Μονάχα µια ισχυρή εθνικιστική και επεκτατική Ρωσία θα µπορούσε να αποτελέσει δραστικό φραγµό των τουρκικών φιλοδοξιών στα Βαλκάνια … και στην Ανατολή (όπου επίσης θα ενεργοποιούνταν ο παλαιός αντιτουρκικός άξονας Ρωσίας και Ιράν). Είναι άγνωστο αν αυτό το ενδεχόµενο θα επισυµβεί ή αν η Ρωσία θα τελµατωθεί µακρόχρονα. Πάντως µια «φιλελευθεροποίησή» της µε την έννοια της προσαρµογής της στα αµερικανικά πρότυπα και στις αµερικανικές επιθυµίες πιθανότατα θα σήµαινε την αποθράσυνση της Τουρκίας και τη χαριστική βολή για την ουσιαστική, αν όχι και για την τυπική ανεξαρτησία της Ελλάδας.»
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι αυτά εις τα οποία αναφερότανε ο Παναγιώτης Κονδύλης, δεν ισχύουν σήμερα. Η Ρωσία ούτε εθνικιστική είναι, ούτε επεκτατική, ούτε ενδιαφέρεται για την ενεργοποίηση του παλαιού αντιτουρκικού άξονα Ρωσίας-Ιράν. Γνωρίζουμε όλοι ότι η Ρωσία έσπασε το συμβόλαιό της προ ετών με το Ιράν για την προμήθεια του πυραυλικού συστήματος S-300. Αντίθετα βλέπουμε μία συνεχώς κλιμακούμενη «φιλελευθεροποίησή της στα αμερικανικά πρότυπα», δηλαδή με απλά λόγια, η Ρωσία δεν κάνει πόλεμο, κάνει business και δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει τις business της για καμμία Ελλάδα και καμμία Κύπρο, πόσο μάλλον, για να κάνουμε την αυτοκριτική μας, που και εμείς δεν είμαστε αξιόπιστοι συνεταίροι ούτε καν για business…
Η περίφημη «Ευρωπαϊκή»(;) Ένωση
Ο Ελληνισμός, λοιπόν, αναζητά συμμάχους και όπως όλα δείχνουν, ουδείς
προσφέρεται. Όσο για την περίφημη Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει καμμία σχέση
με την Ευρώπη των Εθνών και των Πατρίδων! Εις ό,τι αφορά δε την
οικονομία μας, κατέστη το ευρωπαϊκό όνειρο, ένας κυριολεκτικός εφιάλτης
χωρίς τέλος… Και αν στην Κύπρο περιμένουν στις ουρές για να πάρουν τις
καταθέσεις τους, στην Ελλάδα περιμένουν στις ουρές για συσσίτια και για
το πενιχρό επίδομα ανεργίας… Κατά τα άλλα, η μνημονιακή συγκυβέρνηση μας
λέει ότι έρχεται η ανάπτυξη!Χαρακτηριστικό του κλίματος, το οποίο επικρατεί στην Ελλάδα και το παρακάτω δημοσίευμα σχετικά με δημοσκόπηση, η οποία δημοσιεύθηκε την Κυριακή 24 Μαρτίου 2013:
«Άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στην Ελλάδα καταγράφει το δεύτερο μηνιαίο βαρόμετρο της Metron Analysis: Η ελληνική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη έναντι της Ευρώπης. Το 38% ζητεί να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε., ενώ το 40,4% ζητεί τη διάλυσή της… Από την ανάλυση των απαντήσεων προκύπτει ότι το 40,4% αυτών, που ζητούν τη διάλυση της Ε.Ε., μοιράζεται οριζόντια στα κόμματα, καθώς υπέρ της διάλυσης της Ε.Ε. δηλώνει το 28% των ψηφοφόρων της Ν.Δ., το 53% του ΣΥΡΙΖΑ, το 47% των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, το 63% του ΚΚΕ, το 73% της Χρυσής Αυγής, το 27% της ΔΗΜΑΡ και το 16% του ΠΑΣΟΚ.»
Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι τα μεγάλα αφεντικά του χρήματος σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο και κοντά σε αυτούς σαν πρόθυμοι λακέδες και οι Γερμανοί καπιταλιστές, δεν πρόκειται να δώσουν λύση στο Ελληνικό πρόβλημα και το μεγάλο ψέμα που μας είπαν οι λιμπεραλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες εξουσιαστές της χώρας μας των τελευταίων δεκαετιών, όλο και περισσότερο θα γίνεται ορατό. Ήλθε η ώρα επιτέλους οι Έλληνες να καταλάβουν ότι αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να σώσουν την Πατρίδα, με έναν αγώνα σκληρό μέσα από δοκιμασίες με στόχο την δημιουργία μιας ισχυρής εθνικής οικονομίας, ενός Έθνους με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με τιμή, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια.
Ζούμε την ιστορική εκείνη περίσταση, όπου κατά πως λέγει ο εθνικός ποιητής, του οποίου στίχος παρατίθεται στην αρχή αυτού του κειμένου, ζούμε τον καιρό όπου «η χρεία τες πόρτες κουρταλή…», αλλά επιστρέφουμε με άδεια χέρια.
Ας το πάρουμε απόφαση. Μόνον μόνοι μας θα σωθούμε! Οι Έλληνες πρέπει να σώσουν την Ελλάδα, αλλιώς κάθε άλλου είδους «σωτηρία» θα είναι ψεύτικη και προσωρινή.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ