Την Τετάρτη 29 Μαΐου 2013 η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τίμησε, για μια ακόμη φορά, την Μνήμη του τελευταίου Έλληνα Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, καθώς και των τελευταίων ...
Υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης, από τα στίφη των ορδών του Μωάμεθ. Σε μια εποχή όπου η Ιστορική Μνήμη λοιδορείται από τους ποικιλόμορφους υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, όπου ο εθνομηδενισμός και η παραχάραξη της Ιστορικής Αλήθειας συντελείται από όλα τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ επιμένει να κρατά ζωντανή την Ιστορική Μνήμη. Να αποδίδει την δέουσα Τιμή στους νεκρούς Πολεμιστές του Ελληνισμού, ανά τους αιώνες. Η συγκέντρωση, όμως, αυτή -όπως και κάθε συγκέντρωση, όπου τιμάται η Εθνική Μνήμη- δεν έχει σε καμιά περίπτωση τον χαρακτήρα φιλολογικού μνημόσυνου. Δεν πρόκειται για κλάψες, απάθεια, μοιρολατρία. Η τίμηση του Παρελθόντος προετοιμάζει ταυτόχρονα την διαμόρφωση του Μέλλοντος, μέσα από τους Αγώνες του Παρόντος.
Οι χιλιάδες Ελληνικές Σημαίες και οι αναμμένες δάδες, που τα στιβαρά χέρια των Χρυσαυγιτών, Ανδρών και Γυναικών, κρατούσαν ψηλά τόσο κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης όσο και στην πορεία που ακολούθησε, έδωσαν και πάλι το μήνυμα της συνεχούς αγωνιστικής αντίστασης απέναντι στις ξένες δυνάμεις κατοχής και το εγχώριο υπηρετικό προσωπικό τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, υπάρχει και αυτή η λυσσαλέα αντίδραση απ’ όλες τις εκφάνσεις του καθεστώτος, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, δημοσιογραφικές, εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Το βλέπουμε και το νιώθουμε καθημερινά. Κάθε στοιχειώδης έννοια πλουραλισμού, αντικειμενικής ενημέρωσης, ισότιμης μεταχείρισης, σεβασμού της πολυφωνίας, έχει τεθεί στο περιθώριο, δίχως την παραμικρή εξήγηση. Ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, το οποίο έλαβε 500.000 περίπου ψήφους και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις αυτήν την στιγμή τους έχει υπερδιπλασιάσει, αντιμετωπίζεται από το σύνολο των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων ως κάτι το παράνομο, με αήθεις χαρακτηρισμούς όπως «εγκληματική οργάνωση», «συμμορία δολοφόνων», «διεστραμμένοι ψυχοπαθείς» κ.λπ. Και έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι άπασες οι εξ ολοκλήρου ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες προέρχονται από έναν εσμό κομμάτων και προσώπων, τα οποία έχουν αναγάγει σε πρότυπο συμπεριφοράς την ανηθικότητα και έχουν κλίνει, σ’ όλες τις πτώσεις, τις λέξεις κλέφτης, απατεώνες, μιζαδόρος, λαμόγιο. Ταυτόχρονα, σε Εθνικό και Κοινωνικό επίπεδο, τα κόμματα αυτά έχουν φέρει την απόλυτη καταστροφή. Έχουν απεμπολήσει πλήρως την Εθνική Ανεξαρτησία, έχουν κατακρεουργήσει κάθε έννοια Κοινωνικής Δικαιοσύνης, έχουν καταρρακώσει κάθε Λαϊκή Κατάκτηση, συνθλίβοντας τις εργατικές σχέσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να παρομοιάζονται με γαλέρες, όπου οι κωπηλάτες είναι σκλάβοι χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα.
Και όμως αυτά τα ανθελληνικά, αντιλαϊκά, ανήθικα και ανυπόστατα άτομα και φορείς έχουν το απύθμενο θράσος να ζητούν να στραγγαλισθεί η νομική υπόσταση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, να φιμωθεί εντελώς η φωνή μας, να πάψει να υφίσταται το Κίνημα του Ελληνικού Λαϊκού Εθνικισμού.
Αυτήν την ώρα, λοιπόν, έρχεται ξανά στον νου μου η συγκέντρωση της 29ης Μαΐου 2013. Και μέσω αυτής προσπαθώ να γυρίσω πίσω στο παρελθόν, στις τραγικές εκείνες ημέρες της Μάχης στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, και πιο συγκεκριμένα στις 25 Μαΐου 1453, λίγες μέρες προ της Αλώσεως, όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απαντώντας στον Μωάμεθ, ο οποίος προηγουμένως του είχε ζητήσει να παραδώσει την Πόλη, του διεμήνυσε: «Το να σου παραδώσουμε την Πόλη δεν εξαρτάται ούτε από εμάς, ούτε από κανέναν άλλο κάτοικό της. Γιατί με μια ενιαία γνώμη όλοι, αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας». Μια απάντηση σταθμική, θεμελιωτική της Ανδρείας και της Αυταπάρνησης και αποδεικτική της αδιάσπαστης φυλετικής συνέχειας του Ελληνισμού, στην Ιστορία και τον Χρόνο. Ταυτοχρόνως, αυτή η ρήση αποτελεί και την καλύτερη απάντηση σ’ όσους, καλοπροαίρετα ή μη, δεν έχει σημασία, ρωτούν γιατί αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια απέναντι σε όλους και σε όλα, κόντρα σε κάθε είδους αντιξοότητες και γιατί διακινδυνεύουμε την ζωή μας, την ελευθερία μας, την ασφάλειά μας. Παραφράζοντας τα λόγια του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, μπορούμε να πούμε ότι το να σταματήσουμε να μαχόμαστε για τις Ιδέες μας, την Πατρίδα και τον Λαό δεν είναι κάτι, το οποίο εξαρτάται από την δική μας θέληση. Υπάρχει κάτι μέσα μας, στην καρδιά, το μυαλό και το DNA, που υπερφαλαγγίζει τις όποιες ατομικές ενστάσεις αυτοσυντήρησης μπορεί να έχουμε και μάς καθοδηγεί να συνεχίζουμε, απτόητοι, τον Αγώνα μας για όλα όσα ενστερνιζόμαστε. Διότι Εμείς οι Χρυσαυγίτες, Άνδρες και Γυναίκες, αντιλαμβανόμαστε το νόημα της Ζωής εντασσόμενοι σε μια Ανώτερη Συλλογικότητα, η οποία θα προασπίζει και θα προωθεί στην Κοινωνία ανάλογες Αξίες. Γι’ αυτό, με μια ενιαία γνώμη, με μια από κοινού απόφαση, όλοι όσοι νιώθουμε και κυρίως ενεργούμε ως Χρυσαυγίτες, έχουμε τις Ιδέες μας πάνω από τις ζωές μας. Θεωρούμε ότι οφείλουμε να εκπληρώνουμε τον σκοπό της ύπαρξής μας, υπερασπίζοντας ένα Ιδανικό, ακόμη κι αν χρειαστεί να απολέσουμε την Ζωή μας, κατά την προσπάθεια προάσπισης αυτού του Ιδανικού. «Τα Παραδείγματα είναι πιο σημαντικά από τους Ανθρώπους» είχε ειπωθεί, πολύ σωστά, κάποτε. Όντως, έτσι είναι. Αλλά οι Άνθρωποι είναι εκείνοι που δημιουργούν τα Παραδείγματα, τα οποία μένουν Αθάνατα και Αλώβητα στην Ιστορία. Ένας τέτοιος Παραδειγματικός Άνθρωπος ήταν και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Στο χέρι μας είναι να φερθούμε ως ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ και να αφήσουμε το δικό μας Ανεξίτηλο Παράδειγμα στην ροή της Ιστορίας. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ