Η «σύγκρουση των πολιτισμών» ήταν μια κοινή αναπαραγωγή του ομώνυμου βιβλίου του Σ. Χάντιγκτον που γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 , για να σηματοδοτήσει ιδεολογικά τη «νέα τάξη». Σήμερα, με όσα έχουν λάβει χώρα και όσα συνεχίσουν να γίνονται, κυρίως ερήμην μας, ίσως θα έπρεπε να ελπίζαμε , η σύγκρουση αυτή, να είχε συμβεί στην ώρα της, με ρεαλιστικούς όρους αντιπαράθεσης- και δεν εννοώ μόνο ιδεολογικής. Ένας συνηθισμένος και γνωστός πλέον ...
ελιγμός του κυρίαρχου συστήματος , που από τότε και μετά κυρίως εγκαινιάστηκε, είναι η προσπάθεια εθισμού της κοινής γνώμης σε «διαθρησκειακούς διαλόγους», οι οποίοι γίνονται υπό την αιγίδα βαρύγδουπων «οργανισμών» και τη βοήθεια γνωστών ονομάτων που λειτουργούν ως «κράχτες» για τους αδαείς.
Αντίστοιχη είναι και η κάλυψη που λαμβάνουν τέτοιες απόπειρες, από τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ, που υποδόρια δημιουργούν την αίσθηση της «κινητικότητας» στα θρησκειολογικά - φιλοσοφικά θέματα. Ποιος κερδίζει στο τέλος; Η απάντηση θυμίζει το γνωστό σε όλους ευφυολόγημα που αφορά στο ποδόσφαιρο: Είναι ένα άθλημα στο οποίο συμμετέχουν διάφορες χώρες που διακρίνονται για την τέχνη τους στη μπάλλα και τελικά κερδίζουν οι Γερμανοί. Αντιστοίχως, αυτές οι «ημερίδες» που διοργανώνονται παγκοσμίως, έχουν ως συμμετέχοντες διάφορες φιλόδοξες «γλάστρες» από διάφορα δόγματα, και στο τέλος , νικητές, βγαίνουν φυσικά, οι εβραίοι!
Μια τέτοια «ανταλλαγή απόψεων» μας πληροφορεί η «Καθημερινή» (16/6/2013) ότι έλαβε χώρα μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ορθοδοξίας πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη με συμμετέχοντα απεσταλμένο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Μητροπολίτη για την ορθόδοξη πλευρά και κάποιους με επώνυμο σε κατάληξη …μπεργκ από τη «Διεθνή Ιουδαϊκή Επιτροπή». Ενδιαφέρεστε να μάθετε το πολύκροτο θέμα του περίφημου διαθρησκειακού διαλόγου; «Το πνευματικό και φυσικό περιβάλλον: σεβασμός προς τον κόσμο, σεβασμός προς αλλήλους» (!).
Αντιγράφω στη συνέχεια το απόσπασμα από την «ευαίσθητη» για το περιβάλλον «Καθημερινή», για να καταλάβετε, αν δεν έχετε ήδη, τι εννοώ: «…Η συνάντηση συνδύασε υψηλό επίπεδο προβληματισμού (sic) με συγκινητικές εκδηλώσεις μνήμης : στο μνημείο του Ολοκαυτώματος ένας δημόσιος ψαλμός – μνημόσυνο στα θύματα, στο εβραϊκό μουσείο μια ζώσα ατμόσφαιρα κοινοτικού βίου, στην ισραηλινή κοινότητα ένα κλίμα αλληλέγγυας απαντοχής. Υπενθύμισαν τη φρίκη του ναζισμού, σε μιαν ιστορική στιγμή όπου το φοβερό παρελθόν μοιάζει να επαναστοιχειώνει την Ευρώπη…» Και πιο κάτω το συμπέρασμα, για εκείνους που είχαν ακόμα αμφιβολία : « …Υπάρχουν πνευματικές γέφυρες μεταξύ εβραίων και ορθόδοξων χριστιανών, ιδιαίτερα των Ελλήνων. Από τη διήθηση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού κατά τους ελληνιστικούς χρόνους ως τις πολιτικές και πολιτισμικές εμπειρίες από την επαφή με τη νεωτερικότητα και την ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ , Εβραίοι και Έλληνες κινούνται σε παράλληλες τροχιές …Η προβολή της σχέσης αυτής έχει και τη θετική συνέπεια να αμβλύνει την εικόνα μιας μονολιθικής Ορθοδοξίας στην οποία κυριαρχεί ποσοτικά ο ρωσικός παράγων. Το στερεότυπο αυτό…έχει βλάψει σοβαρά τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις…» .
Το ξεκινήσανε από …το περιβάλλον και τον αλληλοσεβασμό, το πήγανε στο «ολοκαύτωμα» και το καταλήξανε στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι οποίες πλήττονται βάναυσα από την ελληνορωσική προσέγγιση, σε όλους τους τομείς! Κουβέντα στην «ανάλυση» για την προαιώνια διαμάχη Ελληνισμού και Σιωνισμού , για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης. Κουβέντα για τα πάμπολλα εβραϊκά κείμενα (από την Τορά και το Ταλμούδ, μέχρι την Παλαιά Διαθήκη και τα πρωτόκολλα των «σοφών της Σιών») στα οποία οι «φίλοι» μας περνούν «γενεές δεκατέσσερις» τους Έλληνες ζητώντας την εξάφάνισή τους ως «γκοϊμ». Κουβέντα και για την τελευταία δημόσια αποκάλυψη σύμφωνα με την οποία οι Εβραίοι ήταν εκείνοι που απαίτησαν από τον Α. Παπανδρέου (και τελικά πέτυχαν επί Σημίτη) την διαγραφή του θρησκεύματός μας από τις ταυτότητες. Το Πατριαρχείο εκεί, τηρεί σιγήν ιχθύος, προφανώς για να μην δημιουργήσει …ίζημα στη «…διήθηση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού…» , όπως μας πληροφορεί η «έγκριτη» συστημική εφημερίδα.
Οι αφελείς ορθόδοξοι ιερείς, που περιφέρουν την ματαιοδοξία τους σε τέτοιες «διαθρησκειακές ημερίδες», υπό την υψηλή καθοδήγηση του άπραγου και μοιραίου Πατριάρχη, προκειμένου να συναντήσουν τις ύαινες και τις αλεπούδες του διεθνούς Σιωνισμού, πρέπει να γνωρίζουν πως όχι μόνο παρέχουν άθλιες υπηρεσίες στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, αλλά, ερήμην τους ελπίζω, αποτελούν το καλύτερο άλλοθι των γερακιών της Ουάσιγκτον και της παγκοσμιοποίησης, για την επιβολή των αμερικανικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή. Διασυνδέουν με ένα αόρατο νήμα, τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των Αμερικανών, με την ισραηλινή εξωτερική πολιτική που επιθυμεί να εξουδετερώσει τη ρωσική σφαίρα επιρροής στην Ελλάδα και να προωθήσει τα συμφέροντά της, ελέω Αμερικανών, τόσο στην ενέργεια όσο και στην άμυνα. Με άλλα λόγια συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι πολύ μεγαλύτερο από τις ηλιθιότητες περί «περιβάλλοντος» που τους σερβίρουν οι σιωνιστές.
Για να το πω στη γλώσσα τους, μήπως και με καταλάβουν, «παίζουν με τον διάβολο» και όποιος το κάνει αυτό, αν δεν έχει μαζί του το Άγιο Πνεύμα (αυτοί δεν έχουν ούτε το …κοινό πνεύμα), χάνει. Η μετατροπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε «οικουμενιστικό», προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους οι αμερικανοσιωνιστές και οι ξενόδουλοι υπηρέτες τους, είτε αυτό γίνεται με όρους οικονομίας (μνημόνιο), είτε με όρους μικροπολιτικής (ΣΥΡΙΖΑ, ΜΚΟ, λαθρολαγνεία), είτε με όρους θρησκευτικούς (διαθρησκειακοί διάλογοι) , είναι διαφορετικοί δρόμοι, που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Την κατίσχυση της παγκοσμιοποίησης και την καθυπόταξη του αιώνιου Ελληνισμού στα κελεύσματα της Νέας Τάξης.
Τους ενημερώνουμε ότι η ηγεσία του νέου Εθνικού Κράτους που έρχεται, δεν θα αφήσει την Ορθοδοξία, που αποτελεί έναν από τους δύο πυλώνες του Ελληνισμού, να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την επίτευξη των άνομων συμφερόντων τους. Είτε αυτό γίνεται από αφέλεια κάποιων άσχετων και ματαιόδοξων ρασοφόρων, είτε ακόμα χειρότερα, γίνεται κατόπιν σχεδίου. Οι λύκοι, με προβιά προβάτου, για να μιλήσω πάλι με ορθόδοξη παραβολή, θα αποκαλυφθούν σύντομα σε κοινή θέα, όπου και να ανήκουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου