Ως γνωστόν, το απαρτχάιντ (apartheid) της Νοτίου Αφρικής ήταν ένα καθεστώς διαχωρισμού των πολιτών με βάση φυλετικά κριτήρια. Στη χώρα μας, εδώ και αρκετό καιρό έχει επιβληθεί ένα καθεστώς διαχωρισμού των Ελλήνων με βάση πολιτικά κριτήρια.
Από τη μια οι Χρυσαυγίτες και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι. Όλες οι απόψεις και συμπεριφορές, όσο ακραίες ή παραβατικές κι αν είναι, μπορούν να γίνουν αποδεκτές, εκτός από αυτές του ...
Χρυσαυγίτη. Το Κίνημά μας αποτελεί πραγματικό καρφί στο μάτι των εξουσιαστών.
Ο αντιδημοκρατικός αυτός διαχωρισμός καλύπτεται, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, πίσω από έναν ευφημισμό. Τον όρο «συνταγματικό τόξο». Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα απροκάλυπτο Πολιτικό Απαρτχάιντ. Συμπολίτες μας στοχοποιούνται, συκοφαντούνται, αποκλείονται από τα ΜΜΕ, περιθωριοποιούνται κοινωνικά, στιγματίζονται επαγγελματικά, διώκονται από τη Δικαιοσύνη μόνο και μόνο επειδή εκδηλώνουν την προτίμησή τους στο κόμμα της Χρυσής Αυγής.
Η κρατική χρηματοδότηση του Εθνικιστικού Κινήματος περικόπτεται, οι Βουλευτές και τα Στελέχη της κλείνονται στη φυλακή. Το καθεστώς αυτό επιβλήθηκε από τη Χούντα Σαμαρά-Βενιζέλου, όταν η τελευταία διαπίστωσε ότι η εξουσία της κινδυνεύει από τη δημοσκοπική επέλαση της Χρυσής Αυγής. Οπότε διακήρυξε το σχέδιό της να την καταστρέψει. Όχι γιατί διέπραξε ποινικά αδικήματα, αλλά επειδή της έπαιρνε τις ψήφους.
Οι πρόσφατες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης όμως, απέδειξαν ότι όχι μόνο δεν αφανίστηκε η Χρυσή Αυγή, αλλά αντιθέτως βρίσκεται σε διαρκή άνοδο.
Οι περισσότεροι αναλυτές αποδίδουν αυτή την άνοδο στην οργή του κόσμου από την οικονομική κρίση. Κάνουν όμως λάθος. Δεν είναι οργή, είναι ρεύμα. Αυτό αποδεικνύουν τα ποσοστά της Ελληνικής Αυγής σε Δήμους και Περιφέρειες. Τα ποσοστά αυτά δεν εντοπίζονται μόνο σε συγκεκριμένα εκλογικά διαμερίσματα, αλλά είναι σε γενικές γραμμές ισορροπημένα και σταθερά υψηλά σε ολόκληρη την επικράτεια.
Έλληνες από όλες τις περιοχές, όλες τις ηλικίες, τις κοινωνικές τάξεις, τις επαγγελματικές ομάδες, από όλα τα μορφωτικά επίπεδα, στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή η οποία διαπερνά πια τη διαστρωμάτωση όλης της ελληνικής κοινωνίας.
Από την πλατεία Κολοκοτρώνη λοιπόν (όπου στις αρχές της περασμένης δεκαετίας μια χούφτα άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να τιμήσουν τους Ήρωες των Ιμίων) και την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα (όπου πριν λίγα χρόνια ξεκίνησαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της λαθρομετανάστευσης), η Χρυσή Αυγή έφτασε στο Δίστομο, το Κολωνάκι και το Κερατσίνι. Στη Θράκη και την Κρήτη.
Αυτό δεν συνέβη λόγω του Μνημονίου (αυτό ήταν μόνο η αφορμή), αλλά επειδή οι Έλληνες συνειδητοποίησαν ότι οι Χρυσαυγίτες πολιτεύονται όχι για τις ψήφους, αλλά για το εθνικό συμφέρον. Η Χρυσή Αυγή αγωνίζεται για τον Έκτορα, το Χριστόδουλο και τον Παναγιώτη. Για τον Μάνο και για τον Γιώργο. Για τους νεκρούς Ήρωες, αλλά και εκείνους που δεν γεννήθηκαν ακόμη. Για τις γενιές των Ελλήνων που θα’ ρθουν.
Και ο αγώνας αυτός δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί μέχρι να στεριώσει ως κρίκος στην αλυσίδα της Ιστορικής Πορείας του Έθνους. Μέχρι να γίνει σκυτάλη που θα παραδοθεί με ασφάλεια στους νεώτερους, σε εκείνους που θα συνεχίσουν τον αγώνα για την Πατρίδα και το Έθνος.
Ναι, κύριοι της Παγκοσμιοποίησης, οι Χρυσαυγίτες είναι οπλισμένοι! Οπλισμένοι με δύναμη, κουράγιο και θάρρος. Οπλισμένοι με την ψήφο του ελληνικού λαού. Διότι κάθε ψήφος στη Χρυσή Αυγή ισοδυναμεί με ένα βόλι.
Γι’ αυτό, Ελληνικέ λαέ, στις προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές στείλε ένα σαφές πολιτικό μήνυμα. Στήριξε νέους (στην ψυχή) ανθρώπους με καθαρά χέρια. Στήριξε τους εξαίρετους υποψηφίους Ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής. Ανθρώπους που αγωνίζονται για την Ελευθερία.
Στις 25 Μαΐου μαύρισε το Μνημονιακό και Πολιτικό Απαρτχάιντ και γκρέμισέ το!
Χριστόφορος Τσάγκας