Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"
Είναι λίγα, όσα λόγια μπορούν και πρέπει να γραφούν για τους Έλληνες Εθνικιστές και το ηρωικό τους ήθος, σε μια εποχή αντιηρωική, εθιστική στην παραίτηση και την απάθεια. Κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα δεν έχει να επιδείξει την καθαρότητα, την ανιδιοτέλεια και την αποφασιστικότητα του γνήσια λαϊκού εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής.
Πρωτοφανές στην σύγχρονη Ιστορία, ένα νόμιμο πολιτικό κίνημα διώκεται αμείλικτα και αδιάκοπα σε εποχή Δημοκρατίας, ο Αρχηγός και έξι Βουλευτές του φυλακίζονται, άλλοι ...
τίθενται σε κατ’ οίκον περιορισμό, και σε άλλους απαγορεύεται να ομιλούν.
Στοιχεία των υποστηρικτών του, με ονόματα, τηλέφωνα και ιδιότητες «διαρρέουν» στο διαδίκτυο προς πάσαν χρήσιν, στοιχεία και φωτογραφίες της απόρρητης δικογραφίας εκθέτουν ως και μικρά παιδιά. Σύσσωμο το μηντιακό κατεστημένο έχει αντιδεοντολογικά συμφωνήσει να φιμώσει το τρίτο πολιτικό κόμμα της χώρας, μιλώντας διαρκώς εναντίον του και ταυτόχρονα αποκλείοντας τους εκπροσώπους του από τις εκπομπές του. Η λάσπη, ο εκφοβισμός, η δαιμονοποίηση στον υπερθετικό βαθμό.
Κι όμως, έξω από τον Αρειο Πάγο, όλο το πρωί, κάτω από τον αττικό ήλιο του Ιουλίου, εκατοντάδες Έλληνες και Ελληνίδες στέκονται σταθεροί, ήρεμοι και δυνατοί, περιμένοντας να δουν τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τους συγκρατουμένους βουλευτές του κόμματός του.
Δεν ξέρουν αν μέσα από το κλουβί που μεταφέρει τρεις δημοκρατικά εκλεγμένους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οι έγκλειστοι μπορούν να δουν τις ελληνικές σημαίες και τα λάβαρα με τον μαίανδρο που ανεμίζουν. Είναι όμως εδώ για να τους φωνάξουν την συμπαράστασή τους, όχι για να τους σφίξουν το χέρι, όπως δικαιούνται και θα έπρεπε, αλλά για να τους το φωνάξουν, για να το ακούσουν πίσω από τις ασπίδες του καθεστώτος Σαμαρά.
Είναι μαζί τους, όσες σφαίρες, όσα δακρυγόνα, όσα γκλομπ, όσες ύβρεις και αν πέσουν επάνω τους. Ναι, αυτοί οι δεκαπέντε άντρες και η μια γυναίκα της πρώτης εθνικιστικής δύναμης στην Ελληνική Βουλή, ξεφτίλισαν το σύστημα των προδοτών, των ξενόδουλων, των κλεφτών.
Άκου, Αρχηγέ. Παρά την τρομοκρατία, παρά την απρόκλητη επίθεση των πραιτοριανών, εκατοντάδες Έλληνες, εκατοντάδες Χρυσαυγίτες παρέμειναν έξω από τον Άρειο Πάγο όλο το πρωί, για να σε υποδεχθούν και να σε εμψυχώσουν, και έμειναν μέχρι να σε δουν να φεύγεις, για τα κελιά της Τιμής.
“Ζήτω η Χρυσή Αυγή” ακούστηκε από το όχημα μεταφοράς της Αστυνομίας, η απάντηση των μπροστάρηδων που ενώθηκε με την φωνή του λαού. Οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισσες δεν έχουν ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτούς οι δεκάδες δημοσιογράφοι που καλύπτουν το γεγονός αλλά δεν θα πουν λέξη για τον δίκαιο και όμορφο αγώνα τους.
Γράφουν οι ίδιοι την Ιστορία τους, στις γειτονιές τους, στα σχολειά τους, στους χώρους δουλειάς, στις μεγάλες, ανοιχτές συνάξεις του κόμματος. Κι αν και αυτό δεν αρκεί, χίλιοι από αυτούς βάζουν φαρδύ-πλατύ το όνομά τους σε μια γενναία δήλωση-ράπισμα στους επίορκους, στους φοβισμένους, στους συμβιβασμένους: είμαστε εδώ, περήφανοι ως Έλληνες. Είμαστε εδώ για την Πατρίδα και τον Λαό, για την Σημαία και τον Αρχηγό. Μέχρι την Νίκη.
Ειρήνη Δημοπούλου - Παππά