Σε απόλυτο πανικό για την συνεχή άνοδο της Χρυσής Αυγής, δε βρίσκεται μόνο το εγχώριο σάπιο μεταπολιτευτικό κατεστημένο της δυστυχίας μας, αλλά και οι ξένοι προστάτες-εντολοδότες του. Ειδικά οι Γερμανοί, τα πιο πιστά μαντρόσκυλα των διεθνών τοκογλύφων.
Στην γερμανική πρωτεύουσα, λοιπόν, και στην έδρα νεοελληνικών σπουδών του Ελευθέρου Πανεπιστημίου και της Εταιρείας Νοτιοανατολικής Ευρώπης, διοργανώθηκε ένα συμπόσιο ειδικά για την Χρυσή Αυγή, με την παρουσία και εξ’ Ελλάδος «ειδικών», που έδωσαν τη δική τους εξήγηση για το φαινόμενο στους… άμαθους Γερμαναράδες.
Πρώτος και καλύτερος «ειδικός» ο γνωστός αριστερός «πατέρας όλων των δημοσκόπων», Ηλίας Νικολακόπουλος, ο οποίος είπε τα εξής:
«Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ούτε απροσδόκητο ούτε νέο φαινόμενο αλλά εντάσσεται σε μια ιστορική συνέχεια ακροδεξιών εκφάνσεων. Η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ένα λανθάνων ακροδεξιό ρεύμα που πάντα υπήρχε στην Ελλάδα, αλλά απλώς δεν θέλαμε να το δούμε κατάματα, βγήκε στην επιφάνεια. Η ιστορία του ακροδεξιού φαινομένου στην Ελλάδα ξεκινά τη δεκαετία του 1920. Οι οργανώσεις δραστηριοποιούνταν σε τοπικό επίπεδο, αλλά ουδέποτε απέκτησαν πανελλαδική σημασία. Οι λόγοι για τη μικρή τους επιρροή ανάγονται στο γεγονός ότι τα βασικά συστατικά της ιδεολογίας τους τα συναντούσε κανείς στον ένα ή στον άλλο βαθμό και στα μεγάλα κόμματα της εποχής, δηλαδή τον αντικομουνισμό, τον εθνικισμό, ακόμη και τον αντισημιτισμό. Με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά το 1936 οι οργανώσεις αυτές απαγορεύονται. Οργανωμένα εμφανίζονται πάλι στην περίοδο της κατοχής, όπου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διασφάλισης του γερμανικού καθεστώτος κατοχής. Μετά το τέλος του πολέμου μεμονωμένες είναι οι περιπτώσεις δοσίλογων που καταδικάστηκαν. Η συντριπτική τους πλειοψηφία εντάσσεται στα κόμματα της δεξιάς και στον κρατικό μηχανισμό. Οι βασικοί λόγοι για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής, ήταν η οικονομική κρίση και η συρρίκνωση των δύο κυβερνητικών κομμάτων που άφησε μεγάλο χώρο για μια απορρύθμιση των πολιτικών και ιδεολογικών ταυτίσεων».
Ακολούθως πήρε το λόγο ο (επίσης αριστερός) Πολυμέρης Βόγλης, επίκουρος καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος είπε το εξής παραμύθι:
«Υπήρξε μια εντός εισαγωγικών συμφωνία: από τη μια πλευρά το κράτος δεν δίωξε όσους είχαν συνεργαστεί με τους ναζί στη διάρκεια της κατοχής και από την άλλη όλοι αυτοί βοήθησαν το κράτος και τη δεξιά στο να συγκροτήσει αντικομμουνιστικούς μηχανισμούς για τη δίωξη της αριστεράς. Κυρίως, αυτό που φέρνει κοντά αυτούς τους δύο χώρους είναι ο εθνικισμός και ο
αντικομουνισμός. Αυτή η κατάσταση διαρκεί σε γενικές γραμμές ως τη δεκαετία του΄90».
Την σκυτάλη πήρε ο (ακροαριστερός) δημοσιογράφος Τάσος Κωστόπουλος:
«Η μαζική είσοδος μεταναστών στην Ελλάδα και η έντονη συζήτηση που ξέσπασε για το όνομα της γειτονικής πΓΔΜ ήταν οι βασικές αιτίες για την αποδέσμευση ακροδεξιών δυνάμεων από την επίσημη δεξιά. Το πρώτο επιτυχές πολιτικό μόρφωμα αυτού του χώρου ήταν το ΛΑΟΣ. Όταν αυτό σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και συρρίκνωσης των δύο μεγάλων κυβερνητικών κομμάτων επέλεξε να στηρίξει μαζί τους την κυβέρνηση Παπαδήμου οι ακροδεξιοί οπαδοί του προτίμησαν την Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή δεν διακρίνεται όμως μόνο για την ακροδεξιά της ιδεολογία αλλά και για την ικανότητα της να διαχειρίζεται επιτυχώς τα συναισθήματα μίσους και φόβου που προκαλεί η παρουσία μεταναστών σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας».
Τέλος, ερωτηθείς ο Νικολακόπουλος από την Deutsche Welle για το εκλογικό όριο της Χρυσής Αυγής, το έθεσε στο 15%, προσθέτοντας ωστόσο ότι κι αυτό ακόμα είναι πολύ επικίνδυνο για το σάπιο σύστημα εξουσίας:
«Θεωρώ ότι υπάρχει όριο στην ακροδεξιά. Αυτό το όριο μπορεί να είναι ένα 15%. Δεν νομίζω ότι η ακροδεξιά, όσα παραδείγματα να πάρουμε από τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους, μπορεί να ξεπεράσει αυτό το όριο. Παρόλα αυτά, το ποσοστό αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο γιατί αποσταθεροποιεί πλήρως το πολιτικό σύστημα».
Λυπούμαστε που θα… στεναχωρήσουμε τον αριστερό εκλογολόγο, αλλά θα διαψευσθούν οι προβλέψεις του. Γιατί η Χρυσή Αυγή δεν έχει όρια!
ethnikismos.net