Πανικόβλητοι οι διάφοροι εκπρόσωποι των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» δείχνουν το πόσο πολύ τους έχει τρομάξει η συνεχής άνοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ούτε συνεννοημένοι να ήταν στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς με δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν την Κυριακή, το νόημα, το οποίο βγαίνει, είναι ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί το μέγιστο συστημικό κίνδυνο και γι’ αυτό οι πολιτικές δυνάμεις που το αποτελούν πρέπει να ξεπεράσουν τις επιμέρους διαφωνίες τους και να ...
συνεργαστούν για την αποσόβηση του «φασιστικού κινδύνου».
Ξεκινώντας από τον ευρωβουλευτή της ΝΔ, Γιώργο Κουμουτσάκο, έχουμε ένα κείμενό του στη REAL NEWS υπό τον τίτλο «Χρυσή Αυγή και Ευρώπη», όπου εκφράζει τους φόβους του ότι «σήμερα η γενέτειρα της Δημοκρατίας κινδυνεύει να γίνει τον Μάιο του 2014 η πρώτη, ίσως και η μόνη, ευρωπαϊκή χώρα που θα «στείλει» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσώπους του σκοτεινότερου παρελθόντος της σύγχρονης Ευρώπης». Στη συνέχεια, αφού κινδυνολογεί χρησιμοποιώντας τη γνωστή φρασεολογία τύπου «ναζιστικά σύμβολα μίσους», «προσβλητικές για την Ελλάδα δημόσιες συζητήσεις», μπαίνει στο ζουμί καταρχάς με τη φράση «οφείλουμε να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη». Αφού αναγνωρίζει τη δυσκολία του όλου εγχειρήματος (επί του παρόντος τουλάχιστον δεν ζητάει να απαγορευτεί η συμμετοχή μας στις ευρωεκλογές) μπαίνουμε στο πιο ενδιαφέρον σημείο, καθώς ο Κουμουτσάκος τείνει χείρα συνεργασίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας επί λέξει τα εξής: «η ευθύνη της συνταγματικής αριστεράς για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του νεοφασιστικού φαινομένου στην Ελλάδα είναι μεγάλη. Θα την αναλάβει ή θα διαπράξει ένα ακόμη ιστορικό λάθος;» Αφού προηγουμένως ο ευρωβουλευτής της ΝΔ «μαλώνει» τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι επιλεκτικά ανεκτικός σε θέματα ανομίας και πράξεις βίας», προχωρά σε μια ανοιχτή πρόταση συνεργασίας. Δεν διευκρινίζει το πώς, όμως η πρόσκληση είναι ξεκάθαρη. Ακόμη και για εκλογική συνεργασία θα μπορούσε να μιλήσει κανείς.
Όλως περιέργως (;), το ίδιο σκεπτικό με τον Κουμουτσάκο αναπτύσσει και η «Αυγή», η οποία υπό τον τίτλο «με αφορμή την υποψηφιότητα Κασιδιάρη» εκφράζει την άλλη πλευρά της συνεργασίας. Ο αρθρογράφος της «Αυγής» υποστηρίζει ότι «έχουν υποτιμηθεί κάποιες πλευρές στη δυναμική της Χρυσής Αυγής». Διαφωνεί με την χιλιομασημένη θεωρία ότι ο φασισμός είναι «μακρύ χέρι του συστήματος». Θεωρεί ότι όλο και περισσότερος κόσμος «βλέπει, φαντάζεται ή θέλει την Χρυσή Αυγή ως εναντιωματική δύναμη και φόβητρο των ελίτ». Φτάνοντας στο πιο ενδιαφέρον και κρίσιμο σημείο του κειμένου και κάνοντας σαφή διάκριση ανάμεσα στον αντίπαλο (υπόλοιπα συστημικά κόμματα) και εχθρό (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ), κάνει ουσιαστική πρόταση: «με τον αντίπαλο είναι δύσκολη η συναίνεση αλλά αυτονόητη η συνομιλία και σε ορισμένες στιγμές η συνεργασία. Με έναν εχθρό-και ο φασισμός, παλιός και νέος είναι τέτοιος- δεν έχουν νόημα αυτοί οι όροι. Γιατί ο ίδιος ο φασισμός είναι η άρνηση των διακρίσεων, η πολεμική τους απορρόφηση στην «κοινότητα των καθαρών».
Οι καλύτερες στιγμές της Αριστεράς συνδέονται ιστορικά με την ικανότητα αυτής της διάκρισης. Με την ικανότητα υπέρβασης της ταξικής της μεροληψίας όταν έμπαινε σε κίνδυνο το κοινόν της πόλεως πράγμα, η ίδια δηλαδή η πολιτική κοινότητα. Και οι μεγάλες πόλεις της χώρας συνιστούν ενσαρκώσεις της πολιτικής μας κοινότητας. Εκτός από θέατρα των κοινωνικών ανταγωνισμών και της διαπάλης για την κατανομή των υλικών πόρων, οι πόλεις είναι χώροι συμβίωσης των διαφορετικών. Αυτό δηλαδή το οποίο αρνείται η Χρυσή Αυγή και οι εκλεκτοί της». Το κάλεσμα δημιουργίας «αντιχρυσαυγίτικου μετώπου» είναι δεδομένο και σε αυτήν την περίπτωση. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Κουμουτσάκος αναφέρεται στις Ευρωεκλογές, ενώ ο αρθρογράφος της «Αυγής» στις Δημοτικές εκλογές. Με δεδομένο, όμως, ότι και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις πραγματοποιούνται την ίδια χρονική περίοδο, τον Μάιο του 2014 (με μία εβδομάδα διαφορά), η πρόταση είναι σαφής και συγκεκριμένη: Αν χρειαστεί, μπορεί να φτάσουμε μέχρι και τη δημιουργία κοινού ψηφοδελτίου, προκειμένου να αναχαιτιστεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Όσο περισσότερες φορές διαβάσει κάποιος τα δύο κείμενα τόσο πιο πολύ θα προβεί στην κοινή διαπίστωση ότι οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις είναι έτοιμες να πετάξουν στη άκρη κάθε πρόσχημα, καθώς το απόλυτο ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί σθεναρά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Το άμεσο πολιτικό μέλλον αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Γιώργος Μάστορας
