Αν και τίποτε πλέον δεν με εκπλήσσει από αυτά που ακούγονται στα ΜΜΕ για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο ένα μικρό σχόλιο για τα όσα διαστρεβλωτικά ακούστηκαν, σχετικά με την τελευταία τελετή μνήμης, στον μαρτυρικό τόπο της «Πηγάδας» του Μελιγαλά.
Και κατ’ αρχάς να απευθύνω ένα αρχικό ερώτημα προς τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια της ...
Καλαμάτας, τα οποία τον περασμένο Αύγουστο, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να προκαλέσουν τη ματαίωση του φεστιβάλ του ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ. Το σκεπτικό ήταν ότι οι αναρχοκομουνιστές απειλούσαν φανερά με επεισόδια και αυτό ενδεχομένως θα έπληττε τον τουρισμό της πόλης. Ερωτώ λοιπόν, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για να κάνει φεστιβάλ πρέπει να το εγκρίνουν οι αριστεροί, ενώ το «ένδοξο» ΚΚΕ έχει «ελευθέρας» να κάνει ότι εκδήλωση αρέσκεται και να προβάλλεται κατά κόρον από όλα τα ΜΜΕ;
Πού είναι η «δημοκρατική ευαισθησία» των δημοσιογράφων, των τοπικών καναλιών της Καλαμάτας, να υπερασπισθεί το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του νόμιμου πολιτικού κόμματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Πως αυτοί οι «μαχητές της δημοκρατίας» υποτάχθηκαν στο αριστερό παρακράτος;
Και πώς οι ίδιοι δημοσιογράφοι που κράτησαν μια τόσο μεροληπτική στάση εναντίον ενός κόμματος που εκφράζει τουλάχιστον 1.000.000 Έλληνες, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το δικαίωμα του δημάρχου Μελιγαλά, να εκφωνεί ένα λόγο που έρχεται σε αντίθεση 100% με το λαϊκό αίσθημα του υπάρχοντος ακροατηρίου στη συγκεκριμένη τελετή; Δεν είναι αντιληπτό ότι η συμπεριφορά του είναι προκλητική και ότι είναι πολύ εύκολο να προκαλέσει επεισόδιο ή μήπως αυτό επιδίωκε;
Αλλά ας αφήσουμε τα κανάλια στη δημόσια χλεύη κι ας έρθουμε σε αυτόν τον κύριο που δηλώνει δήμαρχος του μαρτυρικού Μελιγαλά. Αυτός λοιπόν και πέντε –έξι ακόμη άτομα (δεν ήταν περισσότεροι), έχοντας… μια πονεμένη έκφραση στο πρόσωπό τους, μιλούσαν για… ιστορική λήθη για να μην ξαναζήσει ο τόπος παρόμοιες καταστάσεις. Κάποιος μάλιστα από αυτούς τους πέντε – έξι, διατυμπάνιζε ότι είχε πολλούς συγγενείς μεταξύ των εκτελεσθέντων, αλλά παρόλα αυτά δε συμφωνεί με τη στάση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία κατά την άποψή του προσβάλλει την ιερότητα του χώρου, ο οποίος είναι μόνο για να ανάβουμε κεριά.
Προς όλους αυτούς τους... κυρίους θα ήθελα να πω ότι παρόμοιο σκεπτικό είχε και η διαβόητη κα Ρεπούση, όταν έγραφε για τον περίφημο πλέον «συνωστισμό». Υποτίθεται ότι για την ειρηνική συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων, «στρογγύλευε» τα γεγονότα ώστε να ξεχαστούν οι σφαγές του Ελληνισμού και να οικοδομηθεί η ελληνοτουρκική φιλία.
Όμως οι φιλίες δεν οικοδομούνται πάνω σε ψέματα. Όποιος πραγματικά θέλει την ειρήνη και τη φιλία, μπορεί να την οικοδομήσει μόνο πάνω στο στέρεο έδαφος της ιστορικής αλήθειας.
Όσο για ’κείνον τον απίστευτο άνθρωπο που θεωρεί ότι έχει παραπάνω δικαιώματα από τους υπόλοιπους, στο να καθορίζει τον τρόπο τέλεσης της γιορτής μνήμης, επειδή ανήκουν στην οικογένειά του πολλοί από τους σφαγιασθέντες, θέλω να του πω τα εξής:
Όταν κάποιος χάνει το υπέρτατο αγαθό της ζωής για την πατρίδα, παύει να ανήκει στην οικογένειά του με τη στενή έννοια και γίνεται πολίτης της ιστορίας του έθνους του. Και ως πολίτης της ιστορίας ανήκει σε όλους. Άρα όλοι μπορούν να έχουν άποψη για τον τρόπο απόδοσης τιμών προς το πρόσωπό του.
Θα μπορούσε άραγε κάποιος απόγονος ενός ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης να απαιτήσει τροποποίηση της απόδοσης τιμών στο πρόσωπο του ήρωα προγόνου του με το σκεπτικό ότι αυτός είναι συγγενής του; Ασφαλώς όχι. Έ! Λοιπόν το ίδιο ισχύει και εδώ. Άλλωστε λίγο πολύ, όλοι έχουμε στην οικογένειά μας υπέρ πατρίδος πεσόντες προγόνους. Είναι λογικό πράγμα η απότιση φόρου τιμής προς αυτούς να καθορίζεται από τους συγγενείς τους, όταν υπάρχει συλλογική άποψη και στάση για το θέμα;
Την ιστορική αλήθεια για την «Πηγάδα» του Μελιγαλά όλοι μας την γνωρίζουμε. Ωστόσο το ψευτορωμαίικο, αντί να διδαχτεί από αυτή προσπαθεί να την κουκουλώσει για να μην ενοχλήσει τους δολοφόνους. Βασικούς υποστηρικτές του σημερινού συστήματος και δυνητικούς μελλοντικούς ένοπλους υπερασπιστές του, όπως τότε.
Για αυτό άλλωστε και το σύνθημα «τότε στο Μελιγαλά, έγινε μισή δουλειά», ακούστηκε στεντόρεια στην Καλαμάτα από τους απόγονους των φονιάδων, όταν ματαιώθηκε το φεστιβάλ του Λαϊκού Συνδέσμου. Όμως τα κανάλια, για μια ακόμη φορά «δεν ήταν εκεί». Δεν παρέλειψαν ωστόσο να βρίσκονται στην προχθεσινή τελετή για να κατηγορήσουν τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για τους «τραμπουκισμούς» της. Έτσι ώστε οποιαδήποτε κλιμάκωση υπάρξει στο μέλλον, η ευθύνη να βαρύνει τους Χρυσαυγίτες.
Παρόλα αυτά, οι Έλληνες εθνικιστές, επειδή πραγματικά επιδιώκουν την εθνική συμφιλίωση τείνουν χέρι φιλίας προς όλους τους Έλληνες, αρκεί οι κομμουνιστές (έστω της κοινοβουλευτικής αριστεράς) να ζητήσουν συγγνώμη για το αποτρόπαιο έγκλημα. Μέχρι λοιπόν να αποκατασταθεί πλήρως η ιστορική αλήθεια και να επέλθει ηθική δικαίωση των σφαγιασθέντων, οι Χρυσαυγίτες θα είναι εκεί και με τη βροντερή τους φωνή θα αφυπνίζουν τις Ελληνικές συνειδήσεις, τιμώντας πιστά κι ανυποχώρητα το ΑΙΜΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ !.
ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ
