Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"
Όπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά αν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα.
Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998)
Η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου του 2001 σφράγισε έναν νέο ιστορικό κύκλο. Ενώ οι λαοί ...
παρακολουθούσαν σε ζωντανή μετάδοση την πρώτη εχθρική επίθεση επί του εδάφους της παγκόσμιας υπερδύναμης, η ανθρωπότητα κατευθυνόταν σε μια νέα εποχή σκοταδισμού και ανελευθερίας. Επί σειρά ετών οι πολίτες του παγκόσμιου εικονικού χωριού καθοδηγούνται ψυχολογικά από πολέμους παράλογους και άνευ γεωγραφικής συνάφειας, συμμετέχοντας μέχρις απαθείας σε ένα γιγαντιαίας κλίμακας παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας.
Σήμερα η διεθνής κοινή γνώμη δέχεται και πάλι μια στοχευμένη επίθεση για έναν νέο κίνδυνο που ελλοχεύει, αυτόν του «κράτους του Ισλάμ». Στην γειτονική του και άμεσα ενδιαφερόμενη Ευρώπη, παραδόξως, δεν προτείνεται από το κυρίαρχο σύστημα ως αντίμετρο η απομάκρυνση των ισλαμιστών από την ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά η ακόμη μεγαλύτερη παρουσία τους και περισσότερες ελευθερίες. Αυτές οι αντιφατικές πληροφορίες και πολιτικές, ουσιαστικά συγκλίνουν σε μια. Στην υποταγή τους σε μια νέα κρατική οντότητα χωρίς εθνικά χαρακτηριστικά. Η Ευρώπη είναι ο στόχος επειδή παρά την κυριαρχία του Φιλελευθερισμου και την αναγκαστική οικονομική ευθυγράμμιση πρώτα στην ΕΟΚ και μετα στην Ε.Ε., κρατάει ακόμη ζωντανή την αίσθηση της ουμανιστικής της παράδοσης. Γι’ αυτό και η βιβλιοθήκη της ανθρώπινης μνήμης πρέπει να διαγραφεί.
Γι΄αυτό και οι ευρωπαϊκοί λαοί, με κορυφαίους στον τραγικό χορό τους Έλληνες πρέπει να απορροφηθούν από το κατασκεύασμα της νέας παγκόσμιας τάξης, παραπαίοντας μεταξύ της σκληρής πραγματικότητας και των νέων κοινωνικών και πολιτικών προτύπων. Οι Ελληνες ειδικά καλούνται να εγκαταλείψουν το Χθες και το Σήμερα στο όραμα ενός Αύριο το οποίο ως τώρα δεν μπορούσαν να ελέγξουν, όντες ουραγοί. Την 11η Σεπτεμβρίου 2001 δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που αυθόρμητα είπαν «Καλά τους έκαναν. Νόμιζαν ότι θα σκοτώνουν όλο τον κόσμο κι αυτούς δεν θα τους πειράζει κανείς», απαντώντας ενστικτωδώς σε δεκαετίες ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σύντομα αποδείχθηκε ότι οι επιθέσεις στην αμερικανική μεγαλούπολη δεν ήσαν μόνο αυτό που φαινόταν. Οι ΗΠΑ έσπειραν θύελλες σε δεκάδες χώρες από το Βιετνάμ μέχρι τη Λιβύη, οργανώνοντας Αλ Κάιντα, αραβική άνοιξη και Ισίλ. Τι είναι μερικές χιλιάδες νεκροί σε ένα χολλυγουντιανό τηλεοπτικό λάιβ προκειμένου να επικρατήσει η παγκόσμια αστυνόμευση, οι παρακολουθήσεις, η ηλεκτρονική παρακολούθηση, όλα «για το καλό μας»;
Όμως, καθώς η θηλιά της παγκόσμιας διακυβέρνησης σφίγγει γύρω από το λαιμό των λαών, ολοένα και περισσότεροι, άτομα, ομάδες και λαοί βρίσκουν το δρόμο προς την αυτογνωσία, την μικρή και ουσιαστική αλήθεια απέναντι στην χαώδη διεθνιστική προπαγάνδα. Έθνη ζητούν εκ νέου την ανεξαρτησία τους, και πολιτικοί σχηματισμοί απορρίπτουν τα παγκοσμιοποιητικά σχήματα των περασμένων δεκαετιών. Δώδεκα χρόνια μετά.
Το πρωί της στις 28 Σεπτεμβρίου 2013 ο Ελληνικός λαός ξυπνησε σε ένα πολιτικό-αστυνομικό πραξικόπημα το οποίο παρακολούθησε ως χολυγουντιανό φιλμ από τους δέκτες των τηλεοράσεών του. Οι δυνάμεις του διεθνισμού, με συλλήψεις δημοκρατικά εκλεγμένων βουλευτών από ένοπλους κουκουλοφόρους, με κατ’ οίκον έρευνες, με τηλεοπτικούς διασυρμούς και πολύμηνους εγκλεισμούς επεχείρησαν να καταπνίξουν την Αντίσταση στην πηγή της ανθρώπινης Ιστορίας και του Πολιτισμού.
Και όπως η 11η Σεπτεμβρίου αποκάλυψε τους σκοπούς των διεθνιστών, η πολιτική δίωξη της Χρυσή Αυγής παρά την τακτική του σοκ και δέος, ξεσκέπασε τη βρωμιά ενός συστήματος πολιτικής διαπλοκής και σιωπηλής κοινωνικής συνενοχής. Ένα χρόνο μετά, ο δρόμος προς την Ελευθερία ανοίγεται καθαρός και φωτεινός. Για τους αγωνιστές της Χρυσής Αυγής. Για τους Εθνικιστές. Για τον Ελληνικό λαό. Και για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.
