υπό Νικολάου Μπαραμπούτη, Ιατρού Παθολόγου
Ὡς γνωστόν βορείως τῶν Ἑλληνικῶν συνόρων ὑπάρχουν Ἑλληνικά ἐδάφη, τά ὁποία λόγω τοῦ ὅτι "δίκαιον εἶναι τό συμφέρον τοῦ ἰσχυροτέρου", βιαίως ἔχουν ἀποσπασθεῖ ἀπό τήν μητέρα Ἐλλάδα μέ τήν συνέργιαν τῶν (συμμάχων) μας. Βορείως τῶν συνόρων μας ὑπάρχει κάποιος σεβαστός Κύριος ...
πού μετά παρέλευσιν 2.250 ἐτῶν, ἄκουσον-ἄκουσον, ἀπό τοῦ θανάτου τοῦ Μ. Ἀλέξανδρου θέλει νά αὐτοαποκαλῆται Μακεδών καί νά δηλώνη ὅτι εἶναι ἀπόγονος τοῦ Μεγάλου Ἀλέξάνδρου. Ὀφείλομεν ὅμως νά τονίσωμεν ὅτι εἰς αὐτάς τάς ἐπιδειώξεις του ἔχει καί συνεργούς, καί μάλιστα Ἑλληνικάς κυβερνήσεις. Αἱ ὁποῖαι ἐπειδή εἶναι, χαμηλοῦ εἰδικοῦ βάρους, περιορισμένης εὐθύνης καί ἐλαστικῆς συνειδήσεως, εὐκόλως ἀποδέχονται τάς διεκδικήσεις του καθήμενοι εἰς τό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων καί μάλιστα ἔχουν ἐξουσιοδοτήσει καί ἕναν διαμεσολαβητήν διά νά διαπραγμετευθῆ τό ὄνομα τῶν ὀνομάτων καί τῆς Πατρῖδος του, αὐτό τό τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ.
Νά ἐνθυμηθοῦμεν ὅτι ὁ τότε πρωθυπουργός κος Μητσοτάκης εἶχεν δηλώσει: «ὅτι σέ 10 χρόνια θά ἔχωμεν ξεχάσει αὐτό τό ὅνομα». Ὁ δέ νῦν πρωθυπουργός καί τότε ὑπουργός ἐξωτερικῶν κος Σαμαρᾶς λέγεται ὅτι τότε, ἔρριξεν τόν κον Μητσοτάκην διότι «ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί εἶναι Ἑλληνική», ἐκφράζοντας τότε τήν Πανελλήνιον βούλησιν μέ τάς μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις, ὄχι μόνον εἰς ὅλην τήν Ἑλλάδα ἀλλά παντοῦ ὅπου ὑπάρχει Ἕλληνισμός, ἐξαίρεσις ἦσαν ὁρισμέναι γραφικαί περιπτώσεις. Σήμερον δέ, ὑπάρχει μία ἀξιωματική ἀντιπολίτευσις τῆς ὁποίας ἡ μικροηγετική ὁμάδα καί μόνον αὐτή, διέπεται ἀπό ἔντονα ἀνθελληνικά καί ἀντιΧριστιανικά χαρακτηριστικά, ἤδη ἀπό τό παρελθόν ἔχει παραχωρήσει καί ξεπουλήσει τό ὄνομα τῶν ὀνομάτων, χωρίς νά ἔχη καμίαν ἐξουσιοδότησιν ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρον ὡς πρός τοῦτο.
Σεβαστέ μου Κύριε κράτους Βαρδάσκα ἤ τῶν Σκοπίων, ἔχετε μερικήν γνῶσιν τῆς ἱστορίας, καί μόνον αὐτήν ποῦ ὑπηρετεῖ τά ἰδικάς σας συμφέροντα καί τάς ἰδικάς σας ὑπαρξιακάς ἀνάγκας, ἐπθυμεῖτε νά ὑφαρπάσετε κάτι τό σπουδαῖον καί μεγαλοπρεπές, ὅπως τοῦτον εἶναι καταγεγραμμένον ἀπό τήν ἱστορίαν. Μετά παρέλευσιν 2.250 ἐπιθυμεῖτε νά ὑφαρπάσετε τήν ἱστορίαν καί τό μεγαλεῖον τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. Κύριε, νά σᾶς ἐνημερώσωμεν ὡς ἔχουν τά γεγονότα, τά ὁποία καί ἔχει καταγράψει ἡ ἱστορία.
Α) Τά γένη τῶν Ἑλλήνων εἶναι τέσσερα: α) οἱ Δωριεῖς, β) οἱ Αἰολεῖς, γ) οἱ Ἴωνες δ) οἱ Ἀχαιοί. Οἱ Μακεδόνες εἶναι Δωρικόν.
Β) Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἐκ πατρός Φιλίππου, εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἡρακλέους καί ἐκ τῆς μητρός του, τοῦ Ἀχιλλέως. Οἱ πρόγονοι του συμμετεῖχον εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγώνας, πού ἐξ ὁρισμοῦ εἰς αὐτούς συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες.
Ὁ Βασιλεύς Ἀλέξανδρος Α! ἔλαβεν μέρος εἰς τήν 80ην Ὀλυμπιάδα τό 460 Π.Χ Ὁ Βασιλεύς Ἀρχέλαος Περδίκας ἔλαβεν μέρος εἰς τήν 93ην Ὀλυμπιάδα τό 408 Π.Χ Ὁ Βασιλεύς Φίλιππος πατήρ του Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀνεδείχθη τρεῖς φορές Ὀλυμπιονίκης εἰς τήν ἀρματοδρομίαν. Καί δέν εἶναι μόνον αὐτοί.
Γ) Οἱ Ἕλληνες διά νά ἀντιμετωπίσουν τούς Πέρσας πού εἶχον ἔλθει μέ ἑκατοντάδες χιλιάδων μισθοφόρους διά νά καταλλάβουν τήν Ἑλλάδα, ἔκαμαν εἰς τήν Κόρινθον, δύο πανελλήνια συνέδρια τό πρῶτον ἐγένετο ἐπί Βασιλείας Φιλίππου πατρός τοῦ Μ. Ἀλέξάνδρου καί τό δεύτερον ἐπί Βασιλείας Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Δ) Εἰς τήν Κόρινθον ὁ Μ. Ἀλέξανδρος συνάντησεν εἰς τό πυθάρι του τόν κυνικόν φιλόσοφον Διογένην, εἰς αὐτήν τήν συνάντησιν ἐγένοτο σπουδαῖος διάλογος, μικρόν ἀπόσπασμα παραθέτομεν ἀπό τόν Πλούταρχον· ὡς δ΄ἐκεῖνος ἀσπασάμενος καί προσειπών αὐτόν ἠρώτησεν· «εἴ τίνος τυγχάνει δεόμενος» ἀπαντών εἶπεν: «μικρόν ἀπό τοῦ ἡλίου μετάστηθι». Πρός τοῦτο λέγεται τόν Ἀλέξανδρον οὕτω διατεθῆναι καί θαυμάσαι καταφρονηθέντα τήν ὑπεροψίαν καί τό μέγεθος τοῦ ἀνδρός, ὥστε τῶν περί αὐτόν ὡς ἀπήεσαν διαγελώντων καί σκωπτόντων, «ἀλλά μήν ἐγώ, εἰ μή Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἄν ἤμην». Σεβαστέ μου Κύριε αὐτόν τόν διάλογον τόν ἔκαμαν χωρίς μεταφραστήν, γιατί καί οἱ δύο εἶναι Ἕλληνες καί μιλοῦσαν Ἑλληνικά. Τώρα ἐσύ δηλώνεις Μακεδών. Διά νά συνεννοηθοῦμεν ὅμως σήμερα μέ τήν γλῶσσαν ποῦ ὁμιλεῖς θέλομεν μεταφραστήν.
Οἱ Ἕλληνες ἀπό τότε μέχρι σήμερα ὁμιλοῦν τήν ἰδίαν γλῶσσαν. Καί ὁ μέγας φιλόσοφος Ἀριστοτέλης ὁ Σταγειρίτης καί Μ. Ἀλέξανδρος Ἑλληνικά μιλοῦσαν. Εἶμαι δέ βέβαιος πῶς δέν γνωρίζεις οὔτε τό ἴδιο τό ὄνομα σου τί σημαίνει, διότι τό Νικόλαος εἶναι ἀρχαῖον, ὅπως εἶναι καί τό Φίλιππος καί τό Ἀλέξανδρος, τά ὁποία καί αὐτά δέν ξέρεις τί σημαίνουν διότι εἶναι ἀρχαιοελληνικά ὀνόματα. Νά σέ πληροφορήσω πῶς τό Νικόλαος εἶναι σύνθετος λέξις καί σημαίνει ἡ νίκη τοῦ λαοῦ. Εἰσέτι δέ περισσότερον δέν θά γνωρίζης τό τί σημαίνει βουκεφάλας τό ὄνομα τοῦ ἀλόγου του. Ἡ λέξις εἶναι σύνθετος ἀπό τό βοῦς καί κεφάλι, διότι τό κεφάλι τοῦ ἀλόγου του εἶχεν ὄψιν βοός. Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ἡ ἴδια ἀπό τότε μέχρις σήμερον. Εἶναι δέ αὐτονόητον νά μήν γνωρίζης τήν ἐννοιολογίαν τῶν λέξεων διότι, δέν ὁμιλεῖς Μακεδονικά, ἄρα δέν ὁμιλεῖς Ἑλληνικά, ὁμιλεῖς μίαν ἄλλην γλῶσσαν τήν ὁποίαν δέν ἀντιλαμβανόμεθα, καί ὡς ἐκ τούτου δέν εἶσαι Μακεδών.
Καί ἐπειδή δηλώνεις ὅτι δικαίωμα σου εἶναι ὁ αὐτοπροσδιορισμός, ἐπέτρεψε καί εἰς τόν ἴδιο τόν Μ. Ἀλέξανδρον τόν αὐτοπροσδιορισμόν. Νά σέ ἐνημερώσω ὅτι εἰς τήν μάχην τοῦ Γρανικοῦ ποταμοῦ ἡ φιλαργυρία ὅπλισεν τά χέρια "ἑλλήνων" νά συστρατευθοῦν ὡς μισθοφόροι ὑπέρ τῶν Περσῶν καί ἐναντίον τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ καί τῶν Ἑλλήνων. Εἰς τήν μάχην αὐτήν ὁ Μ. Ἀλέξανρος, τούς μέν Πέρσας ἔσφαξεν τούς δέ "ἕλληνας" κατέσφαξεν, διότι ὡς εἶπεν "ἕλληνες ὄντες, ἐναντία τῆ Ἑλλάδι ὑπέρ βαρβάρων ἐμάχοντο".
Ἀπό τήν νίκην του αὐτήν, ἔστειλεν ὡς Ἕλλην Μακεδών 300 Περσικάς ἀσπίδας πρός τιμήν τῆς Ἀθηνᾶς εἰς τήν Ἀκρόπολιν τῶν Ἀθηνῶν. Εἰς μίαν ἄλλην μάχη, τῆς Ἰσσοῦ, ἐπειδή ἀπάναντι του εἶχεν πάλιν "ἕλληνες" μισθοφόρους τῶν Περσῶν διά νά ἐνθαρρύνη τούς στρατιώτας του λέγει: «ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θά πολεμήσωμεν καί ἐναντίον χρεοκοπημένων <ἑλλήνων> οἱ ὁποῖοι προδίδουν τήν πατρίδα τους καί τήν δόξαν τῶν προγόνων των μέ ἀντίτιμον ἕναν εὐτελήν μισθόν». Μετά τήν μάχην τῆς Ἰσσοῦ ὁ Ἀλέξανδρος γράφει εἰς τόν Δαρεῖον, "Οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι ἐλθόντες εἰς τήν Μακεδονίαν καί τήν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν ἡμᾶς οὐδέν προηδικημένοι. Ἐγώ δέ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμών κατασταθείς καί τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας, διέβην εἰς τήν Ἀσίαν, ὑπαρξάντων ὑμῶν". Διαπιστώνεις καί ἐσύ μέ τά ἀνωτέρω ὁτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ταυτοποιοῦσεν τόν ἑαυτόν του ΕΛΛΗΝΑ. Δ΄αὐτό καί ἡ παγκόσμιος κοινότης, τήν μετά τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου περίοδον τήν ὀνομάζει Ἑλληνιστικήν περίοδον.
