Μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση έκανε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στις 13 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο «Εβραϊκό Μουσείο και Κέντρο Ανοχής» της Μόσχας. Σύμφωνα μ’ αυτήν είπε τα εξής: «Σκέφτηκα κάτι μόλις τώρα: Η απόφαση για την εθνικοποίηση αυτής της βιβλιοθήκης ...
έγινε από την πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, η σύνθεση της οποίας ήταν 80-85 % εβραϊκή». Ο Πούτιν αναφερόταν στη βιβλιοθήκη του ραβίνου Joseph I. Schneerson, του αποθανόντα ηγέτη του κινήματος Chabad-Lubavitch. Τα βιβλία αυτά, τα οποία διεκδικούνται από αντιπροσώπους της «Χαμπάντ» στις ΗΠΑ, άρχισαν να μεταφέρονται στο Μουσείο στη Μόσχα αυτό τον μήνα.
Σύμφωνα με την είδηση ο Πούτιν στη συνέχεια της δήλωσής του φέρεται να είπε ότι οι ηγήτορες στην κυρίως εβραϊκή σοβιετική κυβέρνηση «…καθοδηγούνταν από ψευδείς ιδεολογικούς λόγους και υποστήριζαν τη σύλληψη και την καταπίεση εβραίων, ρώσων ορθοδόξων χριστιανών, μουσουλμάνων και μελών άλλων θρησκειών. Τους έβαλαν όλους στην ίδια κατηγορία. Ευτυχώς, αυτά τα ιδεολογικά γυαλιά και οι ελαττωματικές ιδεολογικές αντιλήψεις κατέρρευσαν. Και σήμερα, επιστρέφουμε ουσιαστικά αυτά τα βιβλία στην εβραϊκή κοινότητα με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο».
Πολλά μπορεί να πει κανείς για τα κίνητρα του Πούτιν να κάνει τη συγκεκριμένη δήλωση. Όπως π.χ. να κάνει ακόμα πιο ευρέως γνωστή την αλήθεια ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της πρώτης σοβιετικής κυβέρνησης ήσαν εβραίοι. Βεβαίως το ότι ο Πούτιν συμπεριέλαβε και τους εβραίους στην καταπίεση από τους ομοφύλους τους κομμουνιστές, το έκανε ίσως, προκειμένου να θολώσει τα νερά και να μην στοχοποιηθεί ως «αντισημίτης». Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση των μπολσεβίκων κατεδίωξε ανελέητα τους χριστιανούς και προστάτευσε τους εβραίους σε τέτοιο βαθμό που ο «αντισημιτισμός» κηρύχτηκε παράνομος και τιμωρείτο με θάνατο.
Είναι γνωστή η αφίσα για τον αντισημιτισμό που κυκλοφόρησε η σοβιετική κυβέρνηση τότε για να «νουθετήσει» τους αντιδρώντες.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι μια από τις λίγες φορές που η φωνή του
Λένιν έχει καταγραφεί ηχητικά ήταν όταν έκανε μια ομιλία κατά του
«αντισημιτισμού», τον οποίο θεωρούσε ως «αντεπαναστατικό». Αυτό το
μπολσεβίκικο ενδιαφέρον για τους εβραίους δεν περιορίστηκε μόνο στη
Σοβιετική Ένωση. Θα το δούμε και σε άλλες χώρες όπου άτομα εβραϊκής
καταγωγής (άτομα όπως η Ρόζα Λούξενμπουργκ στην Γερμανία και ο Μπέλα
Κουν στην Ουγγαρία) ηγούνταν των εκεί κομμουνιστικών κομμάτων ή
οργανώσεων.Εξαίρεση, φυσικά, δεν θα μπορούσε να αποτελεί η Ελλάδα. Ο εκ των ιδρυτών του ΚΚΕ και πρώτος Βουλευτής του κόμματος Αβραάμ Μπεναρόγια ήταν εβραϊκής καταγωγής, ενώ οι θετικές στάσεις του ΚΚΕ υπέρ της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης ήταν κάτι παραπάνω από έμπρακτες. Όσο για εκείνους που θα μιλήσουν για «στοχοποίηση», «ρητορική μίσους», «συνωμοσιολογία» και «παραλήρημα» ας έρθουν να μας πουν τι απ’ ότι γράψαμε παραπάνω, από τις δηλώσεις που φέρεται να έκανε ο Πούτιν μέχρι τα ιστορικά στοιχεία του παρελθόντος, παραπέμπουν σε μισαλλοδοξία, διακρίσεις και καλλιέργεια φανατικού κλίματος. Κάποιοι ας μην κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, για να κατηγορούν άλλους...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
