Με τρεις απλές λέξεις θα ξεκινήσω αυτήν την φορά το ταξίδι μέσα στις σκέψεις μου…
Εθνικιστική κατασκήνωση Κρήτης…
Μία απρόσμενα συναρπαστική εμπειρία…Πρώτη φορά συμμετείχα και πραγματικά έφυγα από εκεί λες και άφηνα πίσω μου έναν άλλο κόσμο…Έναν κόσμο βγαλμένο από το παρελθόν…
Ένα παρελθόν που σε ταξίδευε στην αρχαία Σπάρτη και στις εκεί αθλοπαιδίες αλλά και στα αγωνίσματα, διελκυνστίδα, οπλιτοδρομία, ρίψεις, ελληνορωμαϊκή πάλη, ένα παρελθόν που σε οδηγούσε στην αρχαία Αθήνα και στα εκεί νυχτερινά φιλοσοφικά συμπόσια, ένα παρελθόν στο οποίο οι λέξεις ομοψυχία, αυτοθυσία, συναγωνιστικότητα, ήταν αυτονόητες στην καθημερινή ζωή των πολιτών – οπλιτών, ένα παρελθόν που σε έκανε να ξεχάσεις έστω και για λίγο το σημερινό σάπιο παρόν…
Όλα αυτά μαζί με την απόλυτη οργάνωση και πειθαρχία της όλης διοργάνωσης υπό τις οδηγίες του συναγωνιστή Σταύρου Καρεφυλλάκη και την άψογη εκτέλεση από τα μέλη του πενταμελούς της τοπικής οργάνωσης Χανίων της Χρυσής Αυγής…
Μία εμπειρία, η οποία τουλάχιστον αποτελεί την ηλιαχτίδα των Δελφών, μέσα στο σκότος της Σιών…Μία ανάμνηση η οποία δίνει δύναμη και πεποίθηση, ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική, υπάρχει έστω η σπίθα, για να ανάψει η φωτιά του Ελληνικού τρόπου σκέψης και πράξης…Της αλληλεγγύης, της αυταπάρνησης, της εθνικής συνείδησης, της ευρωπαϊκής αρχικώς και παναθρώπινης κατόπιν αποτίναξης του σιωνιστικού παρασίτου…
Μία εμπειρία που σε ξυπνούσε από τον λήθαργο της βουβής και μελαγχολικής καθημερινότητας…της παγκοσμιοποιημένης καθημερινότητας, του χάους, της σύγχυσης, της μαζοποίησης, της αποχαύνωσης, της λήθης σε όλα τα επίπεδα…
Μία εμπειρία για την οποία θα ανυπομονώ να επαναληφθεί του χρόνου τέτοια εποχή…και είθε τον επόμενο χρόνο η φωτιά της Χρυσής Αυγής και της ιδεολογίας του εθνικοκοινωνισμού να έχει διαδοθεί στα πέρατα της πατρίδας μας…πιο ισχυρή…πιο φωτεινή…πιο θερμή…
Αίμα…Τιμή…
Δημήτρης Σταθάκης
