Περίγελος έγινε για άλλη μία φορά το ελλαδικό υπουργείο εξωτερικών με την υπόθεση της αμερικανικής επεμβάσεως στην Συρία. Πριν καν μιλήσει ο Ομπάμα και πριν ακόμα υπάρξει το οποιοδήποτε επίσημο αίτημα από πλευράς της αμερικανοσιωνιστικής συμμαχίας, το ελλαδικό υπουργείο εξωτερικών έσπευσε να τονίσει την προθυμία του για ανάληψη ένοπλης δράσης στην ...
Συρία. Το ειρωνικό της όλης υποθέσεως, βέβαια, ήταν ότι η Συρία είναι κοντά για το κόμμα που είχε πει ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Πέραν όμως αυτού υπάρχουν και ουσιαστικοί λόγοι, που άπτονται πολλών τομέων των σύγχρονων διεθνών σχέσεων και της γεωπολιτικής, που καθιστούν την πολιτική Βενιζέλου από ηλίθια, έως προδοτική.
Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση μας από τα προφανή των διεθνών σχέσεων. Την παρούσα επέμβαση στην Συρία, οι ΗΠΑ την φοβούνται, όπως και οι λεγόμενοι «μεγάλοι» της συμμαχίας. Ήδη η Μεγάλη Βρετανία έκανε πίσω ακολουθημένη από την Γερμανία, εξαιτίας του διπλού φιάσκου που αφορούσε την απόδειξη των ισχυρισμών περί ευθύνης του καθεστώτος Άσαντ. Από την μία δεν μπόρεσαν να πείσουν τον κόσμο τους ότι όντως φταίει ο Άσαντ και δεύτερον κατέφεραν να εξοργίσουν ακόμα και τον στενό πυρήνα του καθεστώτος, όταν απεδείχθη ότι οι φωτογραφίες που παρουσίαζαν ως αποδείξεις ήταν καταφανώς πλαστές και χρησιμοποιημένες προ δεκαετίας, σε ανάλογη περίπτωση που οι ΗΠΑ λέγανε ψέμματα (και πάλι.) προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Ο Βενιζέλος, λοιπόν, πριν ακόμα δει τι επρόκειτο να γίνει στην Συρία, έσπευσε να δηλώσει την προθυμία του για συμμετοχή. Το ίδιο έπραξε εν ευθέτω χρόνω και μετά το Βενιζέλο, η τουρκική ηγεσία. Στον ιδιότυπο αυτό αγώνα δρόμου για επίδειξη προθυμίας, τον οποίο σημειωτέον ως αγώνα δρόμου τον είδε μόνο ο Βενιζέλος, ο Ερντογάν και οι τούρκοι είχαν κερδίσει πριν καν αρχίσει, αφού όπως δείχνουν όλες οι αποδείξεις ήταν αυτοί που προμήθευαν τους αντάρτες με χημικά όπλα και επιπλέον είχαν συμμετάσχει ενεργά στις επιχειρήσεις. Συνεπώς ο Βενιζέλος και το ΥΠΕΞ έτρεξαν σε έναν αγώνα δρόμου, τον οποίο είχαν χάσει από την αρχή.
Εθνικά Θέματα
Επιπλέον αυτών έτρεξαν σε έναν αγώνα δρόμου, στον οποίο δεν είχαν
συμφέρον. Σε επίπεδο διεθνούς διπλωματίας, η Ελλάδα ενδιαφέρεται για την
ΑΟΖ, για την Θράκη, τα νησιά και προσπαθεί να σταθεί σε ένα
νεοσχηματιζόμενο γεωπολιτικό πεδίο που σχετίζεται με την ενέργεια και
τους υδρογονάνθρακες. Σε αυτούς τους τομείς είναι προφανές ότι η Τουρκία
είναι ανταγωνιστής και μάλιστα επιβουλεύεται και την Ελληνική ΑΟΖ και
τους υδρογονάνθρακες της Πατρίδος μας. Οπότε είναι λογικό από πλευράς
ελληνικής ηγεσίας να μην μπορούμε να βρεθούμε στο πλευρό των τούρκων. Ακόμα δε περισσότερο όταν αυτό συμβαίνει στα πλαίσια μίας συμμαχίας, στην οποία ηγούνται οι αμερικανοί, οι οποίοι δια στόματος του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, έχουν ευθέως δηλώσει εχθρικοί στα ελληνικά συμφέροντα, μιλώντας για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Γεωπολιτική
Από γεωπολιτικής απόψεως η διαχρονική σύνταξη του υπουργείου
εξωτερικών και των ελλαδικών κυβερνήσεων με τον αμερικανοσιωνιστικό
άξονα, είναι επίσης καταστροφική και αντιτίθεται στα ελληνικά
συμφέροντα. Οι ΗΠΑ ως τυπική θαλάσσια δύναμη, είναι μοιραίο ότι θα
ακολουθήσει την τακτική που είχε χαράξει η προηγούμενη θαλασσοκράτειρα
Μεγάλη Βρετανία. Μία τακτική στυγνού ανθελληνισμού, ο οποίος δεν
απορρέει μόνο από την ψυχική αντίθεση μεταξύ δυο αντιτιθέμενων
κοσμοθεάσεων, αλλά πηγάζει πρωτίστως από συμφέροντα στρατηγικής φύσεως
και ανταγωνισμού. Είναι απολύτως λογικό οι ΗΠΑ και παλιότερα η Αγγλία να
μην θέλουν το Αιγαίο μία κλειστή ελληνική λίμνη, αφού κάτι τέτοιο θα
δυνάμωνε έναν φυσικό ανταγωνιστή τους, μία άλλη θαλάσσια δύναμη, όπως η
Ελλάδα. Τα ίδια ελατήρια, λοιπόν, που καθόρισαν την στάση της
Μεγάλης Βρετανίας στην Μικρασιατική Καταστροφή, είναι αυτά που
υπαγόρευσαν ουσιαστικά και τις δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν, πριν λίγες
ημέρες στην «Καθημερινή».
Οικονομία
Η κήρυξη του πολέμου, όπως ήταν αναμενόμενο, εκτόξευσε στα ύψη τις
τιμές του πετρελαίου, ενός υλικού αγαθού που η Ελλάδα δεν μπορεί ακόμα
να παράξει και αναγκάζεται να εισάγει. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, πριν
εξετάσουμε άλλες παραμέτρους, η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι φύσει αντίθετη
σε έναν πόλεμο που θα εκτοξεύσει τη τιμή ενός αγαθού που εισάγει.
Επιπλέον αυτού θα έπρεπε να είναι αντίθετη σε έναν πόλεμο που θίγει
χώρες, οι οποίες είναι οι βασικοί «βερεσέ» προμηθευτές της χώρας. Όπως
χαρακτηριστικά αναφέρει παλαιότερο δημοσίευμα, το Ιράν εξήγαγε προς την
Ελλάδα το 2011, 100.000 βαρέλια ημερησίως καλύπτοντας έτσι μόνο του το
1/3 των Ελληνικών εισαγωγών και μάλιστα με πίστωση. Ως γνωστόν,
ο αντικειμενικός στόχος της επιχειρήσεως στην Συρία είναι να στρωθεί το
έδαφος για την επερχόμενη επίθεση στο Ιράν. Ας δούμε πως θα εξηγήσει το
ΥΠΕΞ στον μέσο Έλληνα πολίτη την σύμπλευση με τις δυνάμεις που θα
καταστήσουν το πετρέλαιο είδος πολυτελείας.
Ασφάλεια
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από εκατομμύρια λαθρομεταναστών, οι οποίοι είναι ισλαμικών πεποιθήσεων κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.
Οι ισλαμιστές είναι χωρισμένοι σε αντιμαχόμενα θρησκευτικά δόγματα, των
οποίων οι διαμάχες κοστίζουν εκατόμβες νεκρών ετησίως, στις ίδιες τους
τις χώρες. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε ένα πόλεμο που ευνοεί την μία
πλευρά έναντι της άλλης, ανοίγει ουσιαστικά τον ασκό του Αιόλου, για
τρομοκρατικές επιθέσεις εντός των εδαφών της Πατρίδος μας. Με μία
αστυνομία διαλυμένη από τις πολιτικές του Δένδια και έναν στρατό
διαλυμένο - επίσης - από τις πολιτικές του Υπουργείου Αμύνης, καθίσταται
σαφές η επικινδυνότητα της τζάμπα μαγκιάς του Υπουργείου Εξωτερικών να
προθυμοποιείται για συμμετοχή σε έναν πόλεμο που ακόμα και οι αμερικανοί
διστάζουν να πραγματοποιήσουν. Διαβάσαμε από τον καθεστωτικό τύπο
διάφορες αναλύσεις για την Ελλάδα που πλέον καθίσταται φάρος ασφαλείας
στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που προφανώς θα μπορούσαμε να
εκμεταλλευτούμε. Ένα ακόμα στρατηγικό πλεονέκτημα που απέκτησε από
«σπόντα» η Ελληνική Κυβέρνηση και το οποίο πετάει στα σκουπίδια το
υπουργείο εξωτερικών και η ελλαδική κυβέρνηση γενικότερα.Η προσκόλληση των κυβερνώντων στο αμερικανοσιωνιστικό μας, μας συνδέει με μία δύναμη, η οποία είναι ανταγωνιστική με εμάς και μας θέλει αδύναμους για λόγους ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης. Αντιθέτως η Ελλάδα που θέλει να καταστεί ισχυρή, θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους, που την θέλουν ισχυρή και κραταιά. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της συμμαχίας με μία χερσαία δύναμη που δεν θέλει να μας ανταγωνιστεί. Αυτή στην προκείμενη περίπτωση είναι η Ρωσία που έχει συμφέρον της την ύπαρξη μίας ισχυρής και σύμμαχης Ελλάδας. Όμως όπως λέει και το γνωμικό «συν Αθηνά και χείρα κίνει»
Όπως έλεγε, ευστόχως, ο καθηγητής Κονδύλης στο εργώδες «Θεωρία του Πολέμου»: «Επιπλέον, καμία προστασία και καμία συμμαχία δεν κατασφαλίζει τελειωτικά όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Η αξία μιας συμμαχίας για μιαν ορισμένη πλευρά καθορίζεται από το ειδικό βάρος της πλευράς αυτής μέσα στο πλαίσιο της συμμαχίας. Ισχυροί σύμμαχοι είναι άχρηστοι σ' όποιον δεν διαθέτει ο ίδιος σεβαστό ειδικό βάρος, εφ' όσον ανάλογα με τούτο εδώ αυξομειώνεται το ενδιαφέρον των ισχυρών.»
Αυτό στην περίπτωση της Ελλάδος μπορεί να ερμηνευτεί από δύο πλευρές. Από την μία δεν είναι δυνατόν να συμμαχούμε με αυτούς που μας θέλουν αδύναμους και από την άλλη θα πρέπει να καταστούμε δυνατοί, ώστε να συμμαχήσουμε με οποιονδήποτε άλλο. Όμως το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, φοβάται να κυνηγήσει το όραμα μίας ισχυρής Ελλάδας, γιατί αυτή η Ελλάδα θα τους τελείωνε άμεσα.
Κώστας Αλεξανδράκης
