Η δικαιοσύνη στην Χούντα Βενιζέλου - Σαμαρά: Οι μιζαδόροι έξω, υπό διωγμό οι Ιδέες


Είδαμε τον τελευταίο καιρό μία ολόκληρη παρουσίαση από διάφορους τύπους και χρώματα λαμογιών. Γαλάζια, πράσινα και ροζ λαμόγια τέθηκαν στην διάθεση των ΜΜΕ, προκειμένου να κουκουλωθεί το σκάνδαλο των εξοπλιστικών. Έτσι τα ΜΜΕ μέσω των Λιάπηδων και των ...
Τομπούλογλου επεχείρησε να αφαιρέσει την συνείδηση της κοινής γνώμης το σκάνδαλο που είχε πάρει διεθνείς διαστάσεις και έτσι δεν μπορούσε να κρυφτεί με τους όρους που λειτουργεί η εν Ελλάδι κλεπτοκρατία. Βεβαίως έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προστασίας των ενεργών πολιτικών που βρίσκονταν πίσω από αυτό, αφού η κυβέρνηση παρείχε στήριξη στον Βενιζέλο στο θέμα των υποβρυχίων.
Κοιτώντας το ζητούμενο από πλευράς δικαιοσύνης, μπορούμε να αφουγκραστούμε τον παλμό του καθεστώτος, τον τρόπο λειτουργίας του. Έτσι είδαμε αυτές τις μέρες ότι όλοι οι κατηγορούμενοι για τα μικρότερα σκάνδαλα που προβλήθηκαν για να κουκουλωθεί το κύκλωμα των μιζών στα εξοπλιστικά αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι, με εξαίρεση τον Λιάπη, που έτσι και αλλιώς πλήρωσε ένα πρόστιμο και έφυγε, χωρίς να δώσει καν το παρόν στο δικαστήριο. Στην υπόθεση των εξοπλιστικών ο Ευσταθίου παρότι υπονοήθηκε από τον δικηγόρο του ότι υπάρχει εν ενεργεία πολιτικός «πρώτης γραμμής» του ΠΑΣΟΚ πίσω από το κύκλωμα με τις μίζες, ουδείς μπήκε στον κόπο να ρωτήσει σχετικά τον ίδιο, ο οποίος στην απολογία υπήρξε προκλητικά φειδωλός αρνούμενος να πει το οτιδήποτε. Παρόλα αυτά αφέθηκε και αυτός ελεύθερος, ίσως ακριβώς επειδή τήρησε την «ομερτά».
Από την άλλη μεριά, μόλις χθες πραγματοποιήθηκαν άλλες δύο απολογίες Συναγωνιστών, ενώ σήμερα πραγματοποιείται άλλη μία απολογία Συναγωνιστή. Οι ερωτήσεις των δύο ανακριτριών κινήθηκαν αυστηρά σε ιδεολογικά πλαίσια, χωρίς να γίνει αναφορά στην οποιαδήποτε ποινική πράξη. Το γεγονός ότι παραλλήλως υπήρχε συνάντηση Βενιζέλου – Σαμαρά κρίνεται ως «τυχαίο» και «συμπτωματικό». Παρόλη όμως την πλήρη έλλειψη εγκλήματος, γεγονός που φαίνεται και από τις ανακρίσεις, οι δύο Συναγωνιστές κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Οι δύο λόγοι για τους οποίους μπορεί να κριθεί ένας κατηγορούμενος προφυλακιστέος είναι ως «ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων» και ως «ύποπτος φυγής». Βεβαίως για τους δύο Συναγωνιστές μας δεν συνέτρεχε κανένας από αυτούς τους λόγους, όμως όπως οι ερωτήσεις ήταν καθαρά ιδεολογικές, έτσι και το κριτήριο ήταν καθαρά πολιτικό. Δεν ήταν, ούτε είναι «ύποπτοι τέλεσης νέων αδικημάτων», επειδή δεν υπάρχει αδίκημα που να έχουν τελέσει. Αντιστοίχως δεν είναι «ύποπτοι φυγής», γεγονός που απέδειξαν στον μήνα που μεσολάβησε από την προηγούμενη αναβολή έως και χθες.
Παρόλα αυτά κρίθηκαν προφυλακιστέοι, γεγονός που αποδεικνύει σε ολόκληρο τον πλανήτη, ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον μία δημοκρατία, αλλά μία μπανανία, που οι μιζαδόροι, οι κλέφτες, οι απατεώνες και τα λαμόγια κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ οι οικογενειάρχες που δεν αδίκησαν ποτέ κανέναν, μπαίνουν φυλακή για τις Ιδέες τους.