Σε ένα ανθελληνικό κράτος που την ιστορία, όταν δεν μπορούν να τη διαγράψουν τη διαστρεβλώνουν, θα ήταν αφέλεια να περιμένουμε να τιμούνται οι Αρμένιοι που γνώρισαν το μαχαίρι του Οθωμανού τούρκου.
"Κόκκινη Κυριακή" αποκαλούν λοιπόν οι Αρμένιοι τη φοβερή νύχτα της 24ης Απριλίου 1915, όταν με διαταγές του αιμοδιψούς υπουργού Εσωτερικών της τουρκικής κυβέρνησης Μεχμέτ Ταλαάτ Πασά που ήταν ηγετικό στέλεχος των Νεοτούρκων, συνελήφθησαν στη Κωνσταντινούπολη και σε άλλες περιοχές και φυλακίστηκαν σε κρατητήρια κοντά στην Άγκυρα, περίπου 250 ηγέτες της αρμενικής κοινότητας.Οι περισσότεροι από αυτούς -πολιτικοί, ιερωμένοι, συγγραφείς, επιστήμονες, εκδότες, δημοσιογράφοι, δικηγόροι και εκπαιδευτικοί- δολοφονήθηκαν λίγο αργότερα και η εξόντωσή τους σήμανε την οργανωμένη εξολόθρευση του αρμενικού λαού που ακολούθησε. Στο θέμα αυτό της γενοκτονίας, που αρχίζει με τη δολοφονία της πνευματικής ελίτ των θυμάτων, οι τούρκοι υπήρξαν κορυφαίοι... δάσκαλοι των γενοκτόνων του 20ού αιώνα, δηλαδή των Σοβιετικών του Στάλιν με τον μαζικό και συστηματικό αφανισμό των Πολωνών αιχμαλώτων τους στο δάσος του Κατίν το 1940.
Μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1918, βρέθηκε η έγγραφη διαταγή του Ταλαάτ Πασά προς τη νομαρχία Χαλεπίου, για «να τεθεί τέρμα στην ύπαρξη των διαβιούντων στη χώρα Αρμενίων». Αφού έστρωσαν τον δρόμο της βαρβαρότητας με συκοφαντίες, ψέματα και φτηνή προπαγάνδα ότι δήθεν οι χριστιανοί Αρμένιοι και οι Έλληνες αποτελούσαν απειλή για την ασφάλεια της χώρας, οι Μογγολικής καταγωγής ηγήτορες της Οθωμανικής Τουρκίας διέταξαν την εξόντωσή τους, που έγινε σε δύο φάσεις: κτύπησαν πρώτα τον αντρικό πληθυσμό της αρμενικής μειονότητας μέσω μαζικών σφαγών και καταναγκαστικής εργασίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στη συνέχεια στράφηκαν προς τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς, που τους εξανάγκασαν σε πορείες θανάτου στην έρημο της Συρίας, σε μιαν απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων, χωρίς φαγητό και νερό μέχρι φυσικής τους εξόντωσης εν μέσω βιασμών και βασανιστηρίων.
Τις ανηλεείς σφαγές πραγματοποιούσαν αδιακρίτως ηλικίας ή φύλου, όπως και τους βιασμούς και τη σεξουαλική κακομεταχείριση των θυμάτων, ανδρών και γυναικών. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων υπολογίζεται μεταξύ 1 και 1,5 εκατομμύριου Αρμενίων. Για να κατανοήσει κανείς την απίστευτη αγριότητα των δραστών, θα πρέπει να γνωρίσει τον τρόπο που σκέφτονταν και τις συνθήκες του γενοκτονικού εγκλήματος.
Οι χριστιανοί θεωρούνταν κατώτεροι άνθρωποι από τους μουσουλμάνους, ενώ στα δικαστήρια δεν γινόταν αποδεκτή μαρτυρία χριστιανού εναντίον μουσουλμάνου! Απαγορευόταν στους Αρμενίους,όπως και στους Ελληνες να φέρουν όπλα, να καβαλικεύουν άλογα, να έχουν σπίτια ψηλότερα από τα σπίτια μουσουλμάνων (!) ακόμα και να ηχούν τις καμπάνες των εκκλησιών τους. Αν τολμούσαν να παραβούν αυτούς τους κανόνες, διακινδύνευαν να τιμωρηθούν με σκληρά πρόστιμα, με φυλακίσεις ή και με θανάτωση.Ο Βρετανός εθνογράφος William Ramsay έγραψε λίγο πριν από το 1900, αφού επισκέφθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία: «Η εξουσία των Τούρκων ήταν μια ατέλειωτη περιφρόνηση προς τους εξουσιαζόμενους. Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες ήταν, γι’ αυτούς, σκυλιά και γουρούνια… για να τους φτύσεις. Αν η σκιά τους έπεφτε πάνω σε έναν Τούρκο, ήταν λόγος για να εξοργιστεί, αφού γι’ αυτόν δεν είναι τίποτε περισσότερο από το χαλάκι όπου πάνω του σκουπίζει τα λασπωμένα πόδια του. Μέσα στους αιώνες σκλαβιάς και ανοχής της καταφρόνιας και της προσβολής των Τούρκων, τίποτα δεν ανήκει στους Αρμενίους, ούτε περιουσία, ούτε σπίτι, ούτε ζωή, ούτε η οικογένεια, ούτε ο εαυτός τους - και τίποτε δεν είναι ασφαλές από τη βία, την τυχαία και απρόκλητη βία των εξουσιαστών».
Και επειδή Λαοί που δεν έχουν μνήμη είναι καταδικασμένοι να χαθούν και έχοντας στο νου τη ρήση πως "όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν" δεν ξεχνάμε ούτε τα ειδεχθή εγκλήματα της τουρκικής κτηνωδίας σε βάρος των αδελφών Αρμενίων που γνώρισαν τη φωτιά μαζί με τους Έλληνες και που στην Ελλάδα βρήκαν καταφύγιο, προστασία και περίθαλψη,προκόβοντας και αναδεικνυόμενοι στο εδώ φιλόξενο κοινωνικοικονομικό περιβάλλον χωρίς να λησμονούν τη τουρκική βαρβαρότητα και κτηνώδη και εγκληματική συμπεριφορά που έκανε τον κόσμο ολόκληρο να φρίξει και να καταδικάσει από του βήματος του έστω ευνουχισμένου ΟΗΕ την Αρμενική γενοκτονία σαν πράξη κατά της ίδιας της Ανθρωπότητος.Ούτε οι Αρμένιοι ούτε οι Ελληνες λησμονούν!
Μ.Τ.
