Μορφή... χιονοστιβάδας παίρνουν πλέον τα λουκέτα σε ψιλικατζίδικα, περίπτερα, αλλά και βενζινάδικα. Στην Ελλάδα του 2013, όπου η οικονομική κρίση δεν έχει αφήσει κανέναν αλώβητο, υπάρχουν κλάδοι όπως αυτοί, οι οποίοι πραγματικά έχουν... γονατίσει. Οι ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων επιχειρήσεων είδαν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, την πελατεία τους να συρρικνώνεται δραματικά και τους τζίρους τους να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Στη χειρότερη, έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά τους.
Σήμερα υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη, δυτικά, περιφερειακά, αλλά ακόμα και ανατολικά, ολόκληρες γειτονιές στις οποίες δε λειτουργεί ούτε περίπτερο αλλά ούτε και ψιλικατζίδικο. ...
Το μικρό συνοικιακό μαγαζάκι, το οποίο πουλούσε λίγο απ' όλα, αποτελεί ανάμνηση για πολλές γειτονιές. Ετσι κάποιος Θεσσαλονικιός που θέλει να αγοράσει μια εφημερίδα ή ένα πακέτο τσιγάρα, αν δε μένει σε κεντρικό σημείο, θα πρέπει να διανύσει μεγάλη απόσταση για να βρει κάποιο σημείο πώλησης.
Ανάλογη είναι όμως η εικόνα και με τα βενζινάδικα, με αρκετά προβλήματα να δημιουργούνται στην εξυπηρέτηση των οδηγών, κυρίως αυτών που κινούνται περιφερειακά. Ετσι, αν κάποιος ξεχαστεί και δε βάλει εγκαίρως βενζίνη μέσα στη Θεσσαλονίκη και βγει έξω από την πόλη, τότε κινείται με το φόβο μην ξεμείνει.
Το... αλησμόνητο 2008 και τα αξιοπερίεργα της κρίσης
«Το... αλησμόνητο 2008, οπότε και ξεκίνησε η κρίση, τα σημεία πώλησης τσιγάρων στο νομό Θεσσαλονίκης, ψιλικατζίδικα και περίπτερα, ήταν περίπου 3.000. Σήμερα έχουν απομείνει μόλις 1.500 σημεία. Δηλαδή, την τελευταία πενταετία, μία στις δύο επιχειρήσεις έβαλε λουκέτο», αναφέρει ο πρόεδρος της Ενωσης Καπνοπωλών Ψιλικών και Ενοικιαστών Περιπτέρων Μακεδονίας, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, Κώστας Ιακώβου. Ο ίδιος θεωρεί ότι ο κλάδος δεν έπιασε ακόμη πάτο και φοβάται νέα λουκέτα, μετά την εφαρμογή του νέου τρόπου φορολόγησης των επιχειρήσεων.
«Πολλοί θα εκπλαγούν, διότι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι τους περιμένει. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Εστω ότι ένας παντρεμένος με δύο παιδιά και αυτοκίνητο έχει ένα ψιλικατζίδικο, το οποίο όμως είναι ζημιογόνο. Ο επιχειρηματίας αυτός έχει τεκμήριο 8.500 ευρώ και θα κληθεί να πληρώσει φόρο περισσότερα από 2.000 ευρώ! Γιατί να συνεχίσει να έχει επιχείρηση;», υπογραμμίζει ο κ. Ιακώβου.
Το... αξιοπερίεργο
Το κλείσιμο των περίπου 1.500 επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη, όπως αναφέρει ο κ. Ιακώβου, δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά σταδιακά, όμως οι μεγάλες διαστάσεις του προβλήματος φάνηκαν ξεκάθαρα το 2012.
Σύμφωνα πάντως με τον κ. Ιακώβου, φέτος καταγράφηκε και κάτι το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει αξιοπερίεργο. «Από την αρχή του έτους και μέχρι τώρα, που κλείνει το πρώτο τρίμηνο, έγιναν 50 ενάρξεις επαγγέλματος. Προσωπικά πιστεύω ότι πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν άλλη δουλειά, που θεώρησαν ότι επενδύοντας ένα μικρό κεφάλαιο θα μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση. Το αν η κίνησή τους θα τους βγει ή όχι σε καλό θα φανεί στο μέλλον», αναφέρει ο κ. Ιακώβου.
Σημαντικό πλήγμα
Μέσα σε όλο το άσχημο κλίμα που επικρατεί, μεγάλο πλήγμα για τους ιδιοκτήτες των ψιλικατζίδικων και των περιπτέρων αποτελούν τα λαθραία τσιγάρα. «Εκτός από τη μείωση του κέρδους στα προϊόντα καπνού, εκτός από τη μείωση της κατανάλωσης, εκτός από τους δυσβάσταχτους φόρους, σήμερα τα λαθραία τσιγάρα κατέχουν το 25% του μεριδίου της αγοράς. Δηλαδή, ένας στους τέσσερις καπνίζει λαθραία τσιγάρα! Πώς να το “παλέψουμε” αυτό;», διερωτάται ο κ. Ιακώβου.
Σημειώνει ότι στα καλά χρόνια, περίπτερα και ψιλικατζίδικα δούλευαν κυρίως με τα τσιγάρα, στα οποία το ποσοστό κέρδους ήταν 8%. «Τα τσιγάρα ήταν ο “κράχτης”. Εμπαινε κάποιος για να τα αγοράσει και ψώνιζε ταυτόχρονα εφημερίδες, περιοδικά, καραμέλες κ.ά. Το 60% του τζίρου γινόταν από πωλήσεις τσιγάρων, το 30% από εφημερίδες, κάρτες κινητής τηλεφωνίας και εισιτήρια και το υπόλοιπο 10% από ζαχαρώδη και αναψυκτικά, προϊόντα από τα οποία βγάζαμε το κέρδος μας, αφού δεν είναι διατιμημένα. Σήμερα το ποσοστό κέρδους στα τσιγάρα έχει πέσει στο 2% με 2,5% και ο κόσμος δεν έρχεται να ψωνίσει ούτε τσιγάρα, ούτε βέβαια άλλα είδη», λέει με μια ανάσα ο κ. Ιακώβου, περιγράφοντας την κατάσταση.
Ο απαιτούμενος τζίρος
Σημειώνει ότι, για να μπορέσει να βγάλει τα έξοδά του ένα ψιλικατζίδικο ή ένα περίπτερο (ενοίκιο, ρεύμα, ασφαλιστικές εισφορές, εμπόρευμα κ.λπ.) και να μείνει και ένα μικρό μεροκάματο σε αυτόν που το δουλεύει, θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον 1.500 ευρώ τζίρο τη μέρα. Κι αυτό καθώς, όπως εξηγεί, το 90% των προϊόντων που πωλούνται είναι διατιμημένα, αφήνοντας ελάχιστα έως μηδαμινά κέρδη. «Τα 1.500 ευρώ όμως, ως ημερήσιος τζίρος, αποτελούν στη σημερινή εποχή όνειρο θερινής νυκτός. Ακόμα όμως κι αν ένα περίπτερο βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και κάνει αυτόν το τζίρο, έχει μεγαλύτερα έξοδα και πάλι δε βγαίνει. Διότι όσο πιο κεντρικά βρίσκεται μια επιχείρηση, τόσο μεγαλώνουν τα λειτουργικά της έξοδα. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ψιλικατζίδικα και περίπτερα που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και δουλεύουν και με διερχόμενους αντέχουν. Οσοι δούλευαν μόνο με τον κόσμο της γειτονιάς τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και κάπως έτσι, περίπτερα και ψιλικατζίδικα βάζουν το ένα μετά το άλλο λουκέτο», καταλήγει ο κ. Ιακώβου.
ΝΤΟΝΙΑ ΚΑΝΙΤΣΑΚΗ
"ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ"
