Με την ολοκλήρωση της ψήφισης του εφιαλτικού πολυνομοσχεδίου, καθώς και του προϋπολογισμού, ολοκληρώθηκε μια ακόμη εγκληματική ενέργεια εις βάρος της Πατρίδας και του Λαού.
Οι βο(υ)λευτές υπηρέτες της συγκυβέρνησης ψήφισαν αρχικά το αισχρό πολυνομοσχέδιο, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, ενώ στην συνέχεια (με ισχυρότερη πλειοψηφία) και τον προϋπολογισμό, δίνοντας έτσι και μία άτυπη ψήφο εμπιστοσύνης στην τρικομματική ...
κυβέρνηση. Για πολλοστή φορά αντικρίσαμε «πράματα και θάματα», όπως πολύ σωστά λέει η λαϊκή σοφία. Μια κυβέρνηση, υπό κανονικές συνθήκες, θα χρειαζόταν ίσως και μια ολόκληρη θητεία προκειμένου να νομοθετήσει όλα αυτά, τα οποία η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη νομοθέτησε μέσα σε μια μέρα. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον γελοίο να συζητούμε για νομιμότητα, με την ηθική έννοια του όρου, κάτω από τέτοιες θλιβερές και αποτρόπαιες συνθήκες. Πάντοτε οι εκάστοτε κυβερνήτες φρόντιζαν να κάνουν το Σύνταγμα «λάστιχο», από την εποχή όμως των Μνημονίων ξεπέρασαν κάθε ιστορικό προηγούμενο. Και φυσικά, ξετσίπωτοι, αδιάντροποι και παχύδερμοι απ’ όλες τις απόψεις, δεν διστάζουν να πουν ψέμματα κάθε φορά που παίρνουν δυσβάσταχτα μέτρα. «Αυτά είναι τα τελευταία μέτρα» διακηρύσσει ο Σαμαράς. «Αυτά πρέπει να είναι τα τελευταία μέτρα», συνεχίζει ο Βενιζέλος και παραδίδει την τελική σκυτάλη ψεμμάτων στον τελευταίο συνένοχο Κουβέλη, ο οποίος είπε περίπου τα ίδια. Εννοείται πως μόνο πολιτικά απαίδευτοι θα πίστευαν όλα τα προαναφερθέντα. Και δεν τα λέμε αυτά επικαλούμενοι την προηγούμενη πείρα, από την εποχή του πρώτου Μνημονίου ακόμη, μ’ εκείνον τον ανεκδιήγητο, ανεπρόκοπο και αναληθή Παπακωνσταντίνου, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι αν τυχόν χρειαστεί να παρθούν κι άλλα μέτρα, αυτός θα… παραιτηθεί. Ούτε τα λέμε επικαλούμενοι τους Σαμαρά-Βενιζέλο-Κουβέλη, που όχι μόνον προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά διαβεβαίωναν ότι δεν πρόκειται να θιγούν μισθοί και συντάξεις, ότι δεν πρόκειται να ληφθούν «οριζόντια μέτρα». Το λέμε, επειδή αυτό προκύπτει από τα ίδια τα επίσημα στοιχεία, τα οποία είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσουν και πάλι σε νέα μέτρα, αντιλαϊκά, αντεργατικά και κατά συνέπεια ανθελληνικά. Το «κινηματογραφικό έργο» Μνημόνιο, με τ’ αλλεπάλληλα «σήκουελ», αποτελεί κινούμενη άμμο. Κάθε επικαιροποίησή του, κάθε πρακτική εφαρμογή του από την τρόικα φέρνει νέα μέτρα, κι αυτό θα γίνει και στην συνέχεια, σκλαβώνοντας ακόμη περισσότερο το Έθνος μας στις αδηφάγες ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων. Μέσα σ’ όλα αυτά, αναμφίβολα θα έχουμε αναταράξεις και στο πολιτικό σκηνικό, ειδικά σ’ ό,τι αφορά στα κόμματα της συγκυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ θυμίζει ολοένα και περισσότερο ΕΔΗΚ με την αποσύνθεσή του να δένει «υπέροχα» με το όλο σαπισμένο πολιτικό συστημικό τοπίο. Ήδη στο ΠΑΣΟΚ έχει ανοίξει ένα «παιχνίδι φαγώματος» (…) του Βενιζέλου. Ή θα μπορέσει να επιβληθεί στους αμφισβητίες του ή θα φαγωθεί σαν… πατσάς. Όταν ανοίγει ένα τέτοιο εσωκομματικό ξεκαθάρισμα, δημιουργούνται κίνδυνοι ακόμη και για την βιωσιμότητα της συγκυβέρνησης, καθώς η ίδια η κοινοβο(υ)λευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη, συμπαγής και εγγυημένη, επειδή το «παιχνίδι» θα μεταφερθεί και μέσα στην Βουλή, όπου οι διάφοροι «παίχτες» θ’ αναζητούν προβολή με ποικίλες κινήσεις εντυπωσιασμού. Όλα αυτά σίγουρα ανησυχούν τον Σαμαρά, ξέρει όμως ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, αφού ακόμη και την όποια στήριξη προς τον Βενιζέλο πρέπει να την κάνει διακριτικά πλέον, για να μην θυμώσει τους άλλους. Με το ΠΑΣΟΚ σε διαδικασία πλήρους διάλυσης, ο Σαμαράς έπρεπε «να κάνει το κορόιδο» και να καταπιεί το χουνέρι που του έκανε ο Κουβέλης με το «παρών»: Απευθύνοντας, από το βήμα της Βουλής, ευχαριστίες εξίσου στο ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, έβαλε τέλος στα σενάρια των προηγούμενων ημερών περί αποπομπής της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση.
Μιας και μιλήσαμε για την ΔΗΜΑΡ, ο Κουβέλης θυμίζει Καρατζαφέρη όλο και περισσότερο. Το κακό γι’ αυτόν είναι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει τηλεοπτικό κανάλι για να πνίγει τον πόνο του, όπως κάνει και ο πρωταθλητής της κωλοτούμπας, Καρατζαφέρης, ο οποίος έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο στις καθημερινές μεσημεριανές του εμφανίσεις: Πέρα του ότι οι «αναλύσεις» του είναι ισάξιες εκείνων του Βασίλη Λεβέντη, έχει μετατρέψει την εκπομπή του ταυτόχρονα σε καφενείο, μπουζουξίδικο και «σκυλάδικο»!
Μετά την γραφική αυτή παρένθεση γυρνάμε στην πολιτική πραγματικότητα κι αυτό που βλέπουμε, λίγες ημέρες μετά την ψήφιση (και) αυτών των μέτρων είναι ότι αυτή η τραγική συγκυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών την πλήγωσαν και την εξευτέλισαν ακόμη περισσότερο. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου βέβαιο ότι η κυβερνητική συνοχή δεν θα περάσει σύντομα και νέες δοκιμασίες. Σίγουρα, ο φόβος των εκλογών και η επερχόμενη συντριβή κρατάει τους τρεις εταίρους σφιχταγκαλιασμένους. Όμως σε συνθήκες πολιτικής κρίσης, όπου η ανηθικότητα της εξουσίας έχει ξεπεράσει κάθε «επιτρεπτό» όριο, το απρόοπτο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, γι’ αυτό άλλωστε και ο Σαμαράς, πέρα από τις όποιες μεγαλοστομίες του, τρέμει το φυλλοκάρδι του. Μπορεί η ΝΔ να δείχνει ότι εμφανίζει την μεγαλύτερη συνοχή, στην πραγματικότητα όμως φθείρεται ραγδαία και γι’ αυτό δεν μπορεί να εμπνέει εμπιστοσύνη στο σύστημα, παρά μόνο ως ένα πολιτικά αναλώσιμο σχήμα, το οποίο θα φέρει εις πέρας την «βρώμικη δουλειά». Τα παιχνίδια, τα οποία παίζονται σαν μπιλιάρδο στις πλάτες της Χώρας και των Ελλήνων, μπορεί να δίνουν προσωρινά φτερά εξουσίας σε ξεφωνημένους καθεστωτικούς φορείς, όπως ο ΣΥΡΙΑΖΑ, που δείχνουν να οδεύουν προς την εξουσία, έχουν όμως μοιραία και αυτά προσωρινό χαρακτήρα. Η ώρα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η ώρα των πραγματικών ΕθνικοΛαϊκών Δυνάμεων θα έρθει τελικά πολύ πιο σύντομα απ’ όσο φανταζόμασταν κι Εμείς οι ίδιοι και θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, καθώς το υγιές θα επικρατήσει του αρρώστου, και το φρέσκο του σάπιου. Απέναντι στους εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι θεωρούν ότι μπορούν να τους αντιμετωπίζουν νικηφόρα οι διάφοροι αστοί του τύπου Γεωργιάδη, Βορίδη, Βαρβιτσιώτη, Μητσοτάκη, Χατζηδάκη, είναι άξιοι της τραγικής τους μοίρας. Οι υπόλοιποι, μαζί μας, με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, στον Αγώνα για Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ευημερία, στον Αγώνα για την Επανελληνοποίηση του τόπου.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΥΓ: Οκτακόσια (800) φύλλα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Είκοσι (20), σχεδόν, χρόνια γεμάτα Αγώνες για την Πατρίδα και τον Λαό, για έναν Νέο Τρόπο Ζωής!
