Η αποκαλυπτική εφημερίδα Kontra news με κεντρικό της άρθρο κατακεραυνώνει την πρωτοφανή απόφαση των επίορκων Κλάπα, Δημητροπούλου και Ντογιάκου που πλήττει βάναυσα το Σύνταγμα, την Δημοκρατία, το Πολίτευμα και τον νομικό μας πολιτισμό.
Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς! Η πρωτοφανής απόφαση της Δικαιοσύνης να αφήσει ...
ελεύθερο τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Μιχάλη Αρβανίτη και μπράβο τους, γιατί αυτή η ιστορία με τις προφυλακίσεις των βουλευτών δεν βγαίνει πουθενά, αντιθέτως εκθέτει τη χώρα και τη Δικαιοσύνη και γιγαντώνει τη Χρυσή Αυγή και επομένως πρέπει να ρίξουν όλοι νερά στο κρασί τους. Αλλά το να του απαγορεύσουν να μιλάει και να συμμετέχει σε συγκεντρώσεις του κόμματος, προκαλεί ερωτηματικά γιατί κινείται στα γκρίζα όρια της παραβίασης του συνταγματικής νομιμότητας.
Σε μια ευνοούμενη δημοκρατική πολιτεία, ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να μιλάει ελεύθερα και να συμμετέχει στη λειτουργία των νόμιμων πολιτικών κομμάτων. Πολύ δε περισσότερο ένας βουλευτής που εκπροσωπεί το λαό στο κοινοβούλιο. Στην περίπτωση κατά την οποία οι δικαστές θεωρούν παράνομη και εγκληματική οργάνωση τη Χρυσή Αυγή δεν έχουν παρά να απαγορεύσουν τη δραστηριότητα τους. Επίσης αν ο συγκεκριμένος βουλευτής βαρύνεται με εγκληματικές πράξεις, τότε θα ήταν προτιμότερο να προφυλακιστεί, παρά να του αφαιρείται το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και τη συμμετοχή του σε πολιτικές εκδηλώσεις.
Τέτοιες αποφάσεις τραυματίζουν βαθύτατα τη Δημοκρατία προκαλώντας μια γκρίζα ζώνη, η οποία βολεύει όλους όσους επιβουλεύονται τον κοινοβουλευτισμό. Γιατί μόνο στην διάρκεια της χούντας, τα έκτακτα στρατοδικεία απαγόρευαν τη συμμετοχή σε συγκεντρώσεις. Γι΄ αυτό αυτή η ιστορία θα πρέπει κάποτε να σταματήσει, γιατί έχει κουράσει τον ελληνικό λαό.
Όταν ένα κόμμα ψηφίζεται από το 10% των πολιτών, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί εγκληματική οργάνωση. Και αν σ΄αυτό το κόμμα υπάρχουν εγκληματίες, η Δικαιοσύνη μπορεί να τους βρει και τους οδηγήσει στη φυλακή με γρήγορη και δίκαιη δίκη. Κανένας όμως δικαστής, δεν μπορεί να επιβάλει την αφωνία σε περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας.
Γιατί αυτό συνιστά συνταγματική εκτροπή, πλήττει το κύρος της Δικαιοσύνης και το μόνο που βοηθάει είναι τη Χρυσή Αυγή, που εμφανίζεται ως διωκόμενη και θύμα του συστήματος.
Πολλά ερωτήματα για μια τέτοια πρωτότυπη διάταξη
ΧΤΕΣΙΝΗ είδηση ότι η Ανακρίτρια επέβαλε στο βουλευτή που απολογήθηκε, μεταξύ των άλλων και τον περιοριστικό όρο να μη συμμετέχει σε εκδηλώσεις του κόμματος και να απέχει κάθε κομματικής εκδήλωσης, ήχησε κάπως περίεργα, λόγω της ιδιαιτερότητας. Λογικό ήταν να εγερθούν πλείστα ερωτήματα, τόσο σε νομικούς όσο και δημοσιογραφικούς κύκλους, για τη νομιμότητα μιας τέτοιας διάταξης, η οποία είναι για τα ελληνικά δεδομένα κάπως πρωτότυπη.
Ας αρχίσουμε με τις συνταγματικές διατάξεις για το ακαταδίωκτο των βουλευτών. Εδώ βέβαια δεν σχολιάζουμε αν καλώς ή κακώς υπάρχουν τέτοιες διατάξεις, αλλά την ούτως ή άλλως καθιέρωση τους από τον συντακτικό νομοθέτη, κυρίως με το άρθρο 62. Από τη στιγμή όμως που η βουλή έχει άρει την ασυλία του βουλευτή, τότε παύει αυτομάτως η συνταγματική διάταξη και το λόγο έχει η Ποινική Δικονομία, όπως έχει για όλους εμάς, όταν κατηγορούμεθα για κάποιο έγκλημα.
Κατά το άρθρο 282 που ομιλεί για προσωρινή κράτηση και περιοριστικούς όρους, στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού αναφέρεται κατά λέξη ότι «περιοριστικοί όροι είναι ιδίως η παροχή εγγύησης, η υποχρέωση του κατηγορουμένου να εμφανίζεται κατά διαστήματα στον Ανακριτή ή σε άλλη αρχή, η απαγόρευση να μεταβαίνει ή να διαμένει σε ορισμένο τόπο ή στο εξωτερικό, η απαγόρευση να συναναστρέφεται ή να συναντάται με ορισμένα πρόσωπα».
Όλοι αυτοί οι όροι είναι ενδεικτικοί και όχι περιοριστικοί σε αυτούς που αναφέρονται. Τούτο προκύπτει αβιάστως από τη λέξη ιδίως που έχει την έννοια ότι οι εδώ αναφερόμενοι όροι είναι ενδεικτικοί και μόνο, οπότε κατά την κρίση κάθε Ανακριτή, σταθμίζοντας τις αντικειμενικές συνήθειες και άλλους παράγοντες, που πρέπει να λαμβάνονται, πάντα, υπόψη, μπορεί να διατάζει οτιδήποτε κρίνει σκόπιμο, προκειμένου να αποφευχθεί ο επαχθέστατος όρος της προσωρινής κράτησης. Ο νομοθέτης έχει θέσει περιορισμούς, στο Ανακριτικό έργο, όσον αφορά τον επαχθεί όρο της προσωρινής κράτησης. Η απώλεια της ελευθερίας, έστω και προσωρινά, είναι όρος επαχθέστατος, ενώ κάθε άλλος περιορισμός είναι ίσως ασήμαντος, συγκρινόμενος με αυτόν της προσωρινής κράτησης.
Βέβαια εδώ εγείρονται και άλλα ερωτήματα, γύρω από τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, τα οποία δεν είναι δυνατόν να σχολιαστούν με το παρόν σημείωμα, ούτε και με λίγες λέξεις. Οι ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η σημερινή βουλή με το κόμμα της Χρυσής Αυγής, χρειάζονται ημερίδες και μονογραφίες που θα μπορέσουν να διαφωτίσουν την ιδιαιτερότητα αυτή.
