Αμέσως μετά την γεωπολιτική ημερίδα του μορφωτικού Ιδρύματος Α.Ι.Γ.Ι.Σ, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, ανέβηκε στο βήμα ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Μιχαλολιάκος, ο οποίος ξεκίνησε την παρουσίασή του νέου του βιβλίου συνεχίζοντας την προηγούμενη γεωπολιτική συζήτηση, συνδέοντας την σημερινή τουρκική απειλή, την Ιστορία της παρακμής και της πτώσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, προκειμένου να θέσει το γεωπολιτικό στίγμα της Χρυσής Αυγής, που συνάδει με την σύγχρονη γεωπολιτική θεωρία, για στροφή της Ελλάδας προς την μεγάλη χερσαία δύναμη, δηλαδή την Ρωσία.
Συνέχισε κάνοντας μία αναφορά στην τουρκική απειλή, στις αιτιάσεις Ερντογάν για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και την σύγχρονη πολιτική συγκυρία, ξεκαθαρίζοντας πως η Ελλάδα δεν θα πρέπει να προσδοκά την σωτηρία από κανέναν, αν οι ίδιοι οι Έλληνες δεν επιλέξουν να σώσουν την Πατρίδα μας, που συναρτάται από πολλούς παράγοντες πολιτικούς, δημογραφικούς και άλλους, στους οποίους οφείλει να εφαρμοστεί το πολιτικό πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής.
Στη συνέχεια ξεκίνησε την παρουσίαση του νέου βιβλίου του, που αφορά την σύγχρονη νεοελληνική λογοτεχνία και ποίηση, λέγοντας ότι την ίδια ώρα που μαρξιστές και νεοφιλελεύθεροι απεμπολούν την πατριωτική λογοτεχνία ακόμα και από τα σχολικά βιβλία, εμείς επιμένουμε να εμπνευόμαστε από αυτήν.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου πραγματοποιείται ένα μαγικό ταξίδι στις πιο όμορφες στιγμές της νεοελληνικής ποίησης και λογοτεχνίας. Ένα ταξίδι που φυσικά ξεκινάει από τον Σολωμό και δίνει μια ηχηρή απάντηση στους γραικύλους που βλέπουν στον «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» ένα ποίημα «βίαιο» και «ρατσιστικό», το οποίο στο μέλλον δεν αποκλείεται οι "δημοκράτες" να επιχειρήσουν να απαγορεύσουν, ένα ταξίδι που περνά από τον Βαλαωρίτη, τον Καρκαβίτσα και άλλους, εν πολλοίς ξεχασμένους, αλλά μεγάλους ποιητές και λογοτέχνες για να καταλήξει στον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Παλαμά, τον Σικελιανό και άλλους πατριώτες και Εθνικιστές δημιουργούς, επί των οποίων το έργο και την επιρροή ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής έκανε εκτενή αναφορά.
Ένα ταξίδι λυρικό που περνά από όλες τις μεγάλες και τις πικρές στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας μας και κοντοστέκεται για να κοιτάξει με περιφρόνηση τους σημερινούς δήθεν «διανοούμενους», οι οποίοι έχουν χάσει πλήρως την επαφή τους με οτιδήποτε αποκαλείται Ελλάδα, με οτιδήποτε αποκαλείται Ζωή, έχοντας καταντήσει απλοί αναδευτήρες ανοησιών, πλήν όμως «προοδευτικών» ανοησιών.
Ένα ταξίδι λυρικό που υψώνει τον αναγνώστη πάνω από τον δυσώδη λαβύρινθο της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και ικανοποιεί τον Νόστο του, τον επιστρέφει στην Ελλάδα...
Η εκδήλωση έκλεισε όπως οφείλει να κλείνει κάθε εκδήλωση Ελλήνων με τον Εθνικό Ύμνο.
