Τα… φίδια έχουν ζώσει τα δημοσιογραφικά όργανα του καταρρέοντος μεταπολιτευτικού συστήματος, που χτυπάνε καθημερινά το καμπανάκι του κινδύνου προς τα «μεγάλα κεφάλια» του κατεστημένου –ντόπια και ξένα- για τον κίνδυνο από την συνεχή άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Βέβαια, για λόγους… ποικιλίας κάποιοι προσθέτουν στον «κίνδυνο» (για το καθεστώς) και τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο αυτά είναι… σάλτσες. Αλίμονο αν το σύστημα φοβάται και τα δικά του παιδιά!
Ιδού, λοιπόν, ένα… απελπισμένο άρθρο του (από την αριστερά προερχόμενου…) Αντώνη Καρακούση, στο «Βήμα της Κυριακής», με τον παραπλανητικό τίτλο: «Μεταξύ Τσίπρα και Μιχαλολιάκου». Διαβάστε το, για να καταλάβετε την αγωνία των ανθρώπων του συστήματος για την «Αλεξάνδρεια» που χάνουν:...
«Δεν έχει τέλος η διαπραγμάτευση με δανειστές και εταίρους. Μετά
τις διπλές εκλογές, του Μαΐου και του Ιουνίου, πάνε κι έρχονται και άκρη
ακόμη να βρουν. Τελειώνει ο Σεπτέμβρης, τον Οκτώβρη θα διατηρηθεί η
αναμονή και καλό Νοέμβριο οι αποφάσεις, πιθανώς μετά τις αμερικανικές
εκλογές. Ίσως για να είναι σίγουροι ότι μια ενδεχόμενη οριστική λύση,
όσο βαριά κι αν είναι, θα είναι διαχειρίσιμη για εκείνους.
Ως τότε όμως η κυβέρνηση θα παλεύει με τον Τόμσεν και τον εαυτό της, η ελληνική οικονομία θα παραμένει σε βαθιά καταστολή και ο λαός στη δίαιτα εκνευρισμένος, θυμωμένος και έτοιμος να ακούσει τον καθένα και να ακολουθήσει τον οποιονδήποτε.
Όπως εξελίσσεται η κατάσταση και όσο ο κόσμος δεν θα βλέπει φως, προφανώς θα αντιδρά, θα κινείται, θα μετακινείται και θα πείθεται ολοένα και περισσότερο πως, αν δεν αναποδογυρίσει το τραπέζι, είναι καταδικασμένος σε αργό θάνατο. Κακά τα ψέματα, η ελληνική κοινωνία βράζει. Μόνο οι στρουθοκάμηλοι δεν το αντιλαμβάνονται. Αν παραταθεί η σημερινή κατάσταση, το πολιτικό κεφάλαιο των διπλών εκλογών θα αναλωθεί, η εμπιστοσύνη θα χαθεί και οι όποιες προσδοκίες θα εξανεμισθούν. Μια σπίθα θα αρκεί για να πάρει φωτιά ο ξερός ο κάμπος. Ένα τυχαίο γεγονός θα είναι αρκετό.
Οι κκ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν κάθε λόγο να επιταχύνουν και να λύσουν την εκκρεμότητα. Να αναλάβουν το όποιο κόστος και να βαδίσουν στον δρόμο που έχουν επιλέξει, με την ελπίδα εξομάλυνσης των συνθηκών και κινητοποίησης των βασικών συντελεστών της οικονομίας. Όσο μένει παγωμένη θα κάνουν πάρτι ο Τσίπρας και ο Μιχαλολιάκος.
Είναι μαθηματικώς βέβαιον πάντως πως, αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποτύχει, ο Τσίπρας θα μονοπωλήσει την Κεντροαριστερά και ο Μιχαλολιάκος θα επιχειρήσει να εκπορθήσει τη δεξιά παράταξη, να τη φέρει στα χουντοφασιστικά μέτρα του, να την καταστήσει εθνικιστική και λαϊκιστική μαζί.
Και τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Όσοι επιβιώσουμε θα έχουμε τη δυστυχία να ζήσουμε μια αρχέγονη σύγκρουση, βγαλμένη από τις χειρότερες στιγμές του Ελληνισμού, η οποία με βεβαιότητα θα οδηγήσει σε εθνική κρίση πρώτου μεγέθους. Γι' αυτό όλοι έχουν ευθύνη και υποχρέωση να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να ομαλοποιηθεί το ταχύτερο η οικονομική ζωή της χώρας και να ξαναβρεί ο ελληνικός λαός τη χαμένη ελπίδα του».
Κύριε (ή μήπως προτιμάτε το «σύντροφε» α λα παλαιά;) Καρακούση, καλό το άρθρο σας, απολύτως κατανοητή η αγωνία σας, αλλά είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσουμε πως το σύστημα, που χάρη και στις δικές σας μικρές πλην άοκνες προσπάθειες, θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1974 στην προδοσία του Ελληνισμού της Κύπρου, είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει υπό το βάρος της νέας προδοσίας του με το Μνημόνιο. Τζάμπα, λοιπόν, πάει ο κόπος σας!
Ως τότε όμως η κυβέρνηση θα παλεύει με τον Τόμσεν και τον εαυτό της, η ελληνική οικονομία θα παραμένει σε βαθιά καταστολή και ο λαός στη δίαιτα εκνευρισμένος, θυμωμένος και έτοιμος να ακούσει τον καθένα και να ακολουθήσει τον οποιονδήποτε.
Όπως εξελίσσεται η κατάσταση και όσο ο κόσμος δεν θα βλέπει φως, προφανώς θα αντιδρά, θα κινείται, θα μετακινείται και θα πείθεται ολοένα και περισσότερο πως, αν δεν αναποδογυρίσει το τραπέζι, είναι καταδικασμένος σε αργό θάνατο. Κακά τα ψέματα, η ελληνική κοινωνία βράζει. Μόνο οι στρουθοκάμηλοι δεν το αντιλαμβάνονται. Αν παραταθεί η σημερινή κατάσταση, το πολιτικό κεφάλαιο των διπλών εκλογών θα αναλωθεί, η εμπιστοσύνη θα χαθεί και οι όποιες προσδοκίες θα εξανεμισθούν. Μια σπίθα θα αρκεί για να πάρει φωτιά ο ξερός ο κάμπος. Ένα τυχαίο γεγονός θα είναι αρκετό.
Οι κκ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν κάθε λόγο να επιταχύνουν και να λύσουν την εκκρεμότητα. Να αναλάβουν το όποιο κόστος και να βαδίσουν στον δρόμο που έχουν επιλέξει, με την ελπίδα εξομάλυνσης των συνθηκών και κινητοποίησης των βασικών συντελεστών της οικονομίας. Όσο μένει παγωμένη θα κάνουν πάρτι ο Τσίπρας και ο Μιχαλολιάκος.
Είναι μαθηματικώς βέβαιον πάντως πως, αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποτύχει, ο Τσίπρας θα μονοπωλήσει την Κεντροαριστερά και ο Μιχαλολιάκος θα επιχειρήσει να εκπορθήσει τη δεξιά παράταξη, να τη φέρει στα χουντοφασιστικά μέτρα του, να την καταστήσει εθνικιστική και λαϊκιστική μαζί.
Και τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Όσοι επιβιώσουμε θα έχουμε τη δυστυχία να ζήσουμε μια αρχέγονη σύγκρουση, βγαλμένη από τις χειρότερες στιγμές του Ελληνισμού, η οποία με βεβαιότητα θα οδηγήσει σε εθνική κρίση πρώτου μεγέθους. Γι' αυτό όλοι έχουν ευθύνη και υποχρέωση να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να ομαλοποιηθεί το ταχύτερο η οικονομική ζωή της χώρας και να ξαναβρεί ο ελληνικός λαός τη χαμένη ελπίδα του».
Κύριε (ή μήπως προτιμάτε το «σύντροφε» α λα παλαιά;) Καρακούση, καλό το άρθρο σας, απολύτως κατανοητή η αγωνία σας, αλλά είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσουμε πως το σύστημα, που χάρη και στις δικές σας μικρές πλην άοκνες προσπάθειες, θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1974 στην προδοσία του Ελληνισμού της Κύπρου, είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει υπό το βάρος της νέας προδοσίας του με το Μνημόνιο. Τζάμπα, λοιπόν, πάει ο κόπος σας!
