Από την εφημερίδα "Χρυσή Αυγή" 840
Η παρουσία και οι δηλώσεις εκπροσώπων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο μνημόσυνο του δολοφονηθέντος, στη Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου, Αριστοτέλη Γκούμα από αλβανούς, ενόχλησε, συν τοις άλλοις, και τον απερχόμενο πρωθυπουργό της γείτονος χώρας, Σαλί ...
Μπερίσα, ο οποίος σε μια επίδειξη ανιστορικότητας είπε, μεταξύ άλλων αθλιοτήτων, ότι «Η Χειμάρρα στους αιώνες υπήρξε και παραμένει κοιτίδα των αλβανών στους αγώνες της χώρας για την ελευθερία, την τέχνη, για τον εθνικό πολιτισμό. Στην περιοχή αυτή μερικά χωριά και η Χειμάρρα είναι δίγλωσσα, αλλά με παρόμοιες υποομάδες DNA στο αίμα με τα άλλα αλβανικά χωριά που στα χιλιάδες χρόνια δεν έχουν μιλήσει ούτε μια λέξη στα Ελληνικά, εκτός από την όμορφη αλβανική γλώσσα. Η πολιτικοποίηση κάποιων ακραίων εξτρεμιστών στην τελετή, αποδεικνύει τη δυστυχία εκείνων που μιλάνε για Ελληνική μειονότητα που ποτέ δεν υπήρξε στη Χειμάρρα».
Μη ξεχνώντας το κομμουνιστικό του παρελθόν, ο Μπερίσα δεν έχει απεμπολήσει την τέχνη να λέει ασύστολα ψέμματα, παραποιώντας βάναυσα την πραγματικότητα. Η Αλήθεια, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετική από τα όσα υποστηρίζει ο πρώην προσωπικός γιατρός του Ενβέρ Χότζα. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε αιώνες πίσω για να αντικρούσουμε τις αθλιότητες του αποτυχημένου αυτού πολιτικάντη. Θα πάμε στα 1945, στην αρχή της κομμουνιστικής επιβολής στην Αλβανία. Στις 2 Δεκεμβρίου 1945 προκηρύχθηκαν «ελεύθερες εκλογές» από το επιβληθέν καθεστώς του Χότζα, προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για τις δεκαετίες αθλιότητας που επακολούθησαν. Οι εκλογές ήταν τόσο «αληθινές», ώστε σε κάθε εκλογικό κέντρο είχαν στηθεί δυο κάλπες. Μια κόκκινη, όπου ψήφιζαν όσοι ήθελαν το κομμουνιστικό κόμμα, και μια μαύρη, όπου θα ψήφιζαν όσοι ήταν αντίθετοι. Την κόκκινη κάλπη την είχαν επενδύσει από μέσα με ένα πανί για να μην ακούγεται ο θόρυβος του σφαιριδίου που έπεφτε, ενώ στην μαύρη είχαν βάλει στον πάτο ένα κομμάτι κόντρα πλακέ, έτσι ώστε αν κάποιος έριχνε την ψήφο του εκεί, ακουγόταν ένας ηχηρός κρότος που τον πρόδιδε. Οπότε εκείνος έβγαινε κατακόκκινος από το παραβάν και έντρομος. Το αποτέλεσμα της καταμέτρησης των ψήφων ήταν πρωτοφανές στην ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων, δείχνοντας το μέγεθος της βίας, της τρομοκρατίας και της νοθείας: τα μέλη των εκλογικών επιτροπών διαπίστωναν έκπληκτοι ότι οι αρνητικές ψήφοι (της μαύρης κάλπης) σε όλο το νομό ήταν λιγότερες από όσες είχαν καταμετρήσει οι ίδιοι μόνο στα τμήματα τους! Ενώ στην υπόλοιπη Βόρειο Ήπειρο και την αλβανική επικράτεια γενικότερα συνέβαιναν αυτά τα αίσχη, οι κάτοικοι της Χειμάρρα οργανώθηκαν τις ημέρες εκείνες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον επερχόμενο αλβανικό κομμουνιστικό κίνδυνο. Έτσι, σύσσωμοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ κάτοικοι της Χειμάρρα αποφάσισαν ομόφωνα να μην ψηφίσουν στις εκλογές, αλλά να τις σαμποτάρουν, δίνοντας έτσι την δική τους απάντηση στον αιμοσταγή τύραννο των Τιράνων. Τα αντίποινα της αλβανικής κομμουνιστικής δικτατορίας γι’ αυτήν την ηρωική πράξη αντίστασης των Χειμαρριωτών δεν άργησαν να έρθουν. Δύο μήνες μετά, από τις 10 έως τις 18 Φεβρουαρίου 1946, έγιναν στην Χειμάρρα γύρω στις 30 συλλήψεις, οι οποίες αφορούσαν τους πρωτεργάτες της απόφασης αποχής από τις ψευτοεκλογές. Τρεις Χειμαρριώτες καταδικάστηκαν σε θάνατο (Ανδρέας Δήμας, Ηρακλής Γκιόνης, Δημήτρης Ανδρούτσος), τέσσερις σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε πολυετή εγκλεισμό στις φυλακές του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Τι μπορεί να πει ένα απόβρασμα όπως ο Μπερίσα στον Ανδρέα Δήμα, ο οποίος πριν ακόμη ξεψυχήσει από τις σφαίρες των φονιάδων σκεπάστηκε ζωντανός με πέτρες από τα καθάρματα αυτά; Τι μπορεί να υποστηρίξει ο επί χρόνια υπηρέτης του Χότζα στον Πύλιο Γκόρο, ο οποίος έβλεπε μπροστά στα μάτια του να βασανίζουν τον γιό του Πέτρο; Τι μπορεί να ξεστομίσει ο απατεώνας των αλβανικών «πυραμίδων» το 1997 στον Νίκο Κούτουλα, που θαρραλέα έλεγε στο δικαστήριο «Είμαι Έλληνας. Δεν ξέρω αλβανικά, φέρτε μου μεταφραστή»; Αυτή, λοιπόν, είναι «η Ελληνική μειονότητα που ποτέ δεν υπήρξε στη Χειμάρρα». Αυτή είναι η Χειμάρρα «η κοιτίδα των αλβανών στους αγώνες της χώρας». Με την Ιστορία, τους Ανθρώπους της, τους Αγώνες τους εξευτελίζει πλήρως τον κατσαπλιά Μπερίσα και τις ασυναρτησίες του.
Η Χειμάρρα ήταν η ΜΟΝΗ περιοχή στην αλβανία, όπου οι εκλογές-παρωδία δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου. Αυτό το γεγονός ουδέποτε το ξέχασαν οι αλβανοί κομμουνιστές και για να τιμωρήσουν τους Γενναίους Χειμαρριώτες δεν συμπεριέλαβαν την Χειμάρρα στην κουτσουρεμένη μειονοτική ζώνη (Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα), όπου δήθεν μόνο σ’ αυτήν ζούσε η Ελληνική μειονότητα. Συν τοις άλλοις, μέχρι το 1990 το κομμουνιστικό καθεστώς των Ενβέρ Χότζα και Ραμίζ Αλία εξόρισε, φυλάκισε και εκτέλεσε εκατοντάδες Χειμαρριώτες. Ακόμη και στην μετακομμουνιστική αλβανία, η άρνηση της Ελληνικότητας της Χειμάρρα παραμένει δεδομένη. Για Εμάς, τους Έλληνες Εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ο Αγώνας για την Απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου περιλαμβάνει αναμφισβήτητα και την πολύπαθη και ηρωική Χειμάρρα. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
