Σε άρθρο μου προ ημερών, μετά από μια σύντομη παρουσίαση των τελευταίων εξελίξεων που αφορούν την διαχείριση της λαθρομεταναστευτικής μάστιγας από την παρούσα κυβέρνηση, κατέληγα στο συμπέρασμα ότι οι κυβερνώντες δεν σκοπεύουν να απελάσουν τους λαθρομετανάστες (όπως βλακωδώς διαδίδεται από τα ΜΜΕ επ' αφορμής της επιχείρησης Ξένιος Ζευς), αλλά να κερδίσουν χρόνο μέχρις ότου τους νομιμοποιήσουν. Αυτή η θέση προξένησε κάποιες αντιδράσεις. Θεωρήθηκε υπερβολική, ανεδαφική και άδικη για τα κατεστημένα πολιτικά κόμματα. Στο παρόν άρθρο επιχειρώ μια πιο εκτενή ανάλυση των δεδομένων που κατά την άποψή μου αποδεικνύουν το βάσιμο του ισχυρισμού.
Είτε θέλουμε να το δεχθούμε είτε όχι, οι κυβερνώντες είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πολιτικές αναφορικά με το μεταναστευτικό θέμα, την αμυντική και την επιθετική...
Η αμυντική πολιτική, θα ήταν να θωρακίσουν τα Ελληνικά σύνορα και να διατάξουν άμεσες μαζικές απελάσεις λαθρομεταναστών, ούτως ώστε, να μειωθεί αισθητά ο αριθμός τους και να τεθεί θέμα ποσόστοσης στον αριθμό των αλλοδαπών που αντέχει να δεχτεί η χώρα. Όσοι δε απ' αυτούς διέπρατταν εγκλήματα να μην τύγχαναν ιδιαίτερης μεταχείρισης.
Αυτά όμως, είναι μέτρα που απαιτούν ισχυρή πολιτική βούληση και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές και τις πιέσεις που δέχεται το πολιτικό σύστημα από τις Η.Π.Α.*, την Ε.Ε., της Τουρκίας με τις επεκτατικές της βλέψεις έναντι ημών και αντίκεινται στην κυρίαρχη ιδεολογία του πολυπολιτισμού, των ανοιχτών συνόρων κ.λπ. Αυτή η αμυντική πολιτική θα δικαίωνε τους εθνικιστές σε ηθικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο κι επιπλέον θα δημιουργούσε ένα «κακό» προηγούμενο για τα μελλοντικά σχέδια για μια «ανοιχτή κοινωνία» και θα την μετέθετε μακριά στο μέλλον.
Η επιθετική πολιτική: θα ήταν μια πολιτική πλήρους αποδοχής, ένταξης και νομιμοποίησης όλων ανεξαιρέτως των λαθρομεταναστών χωρίς περιορισμούς, με πρωταρχική επιδίωξη την εξίσωση δικαιωμάτων Ελλήνων και αλλοδαπών, με μια προοπτική σταδιακού υπερκερασμού των δικαιωμάτων των αλλοδαπών έναντι των Ελλήνων, σε πείσμα της ελληνικής κοινωνίας και μ' ένα πνεύμα απόλυτης υποταγής στα ξένα κέντρα εξουσίας.
Σύντομη εξιστόρηση των πεπραγμένων τους
Οι κυβερνώσες παρατάξεις των τελευταίων 25 ετών άργησαν ομολογουμένως πολύ να εντάξουν το θέμα λαθρομετανάστευση στις εξαγγελίες και τα κομματικά τους προγράμματα. Η απάντησή τους στην αρχική λαϊκή δυσαρέσκεια από την παρουσία των λαθρομεταναστών, ήταν η προβολή του νέου ιδεολογήματος του «πολυπολιτισμού», η στήριξη και οργάνωση πάσης φύσεως «αντιρατσιστικών» εκδηλώσεων, η δαιμονοποίηση οτιδήποτε εθνικού, η μετάγγιση κολοσσιαίων χρηματικών ποσών σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (με δήθεν ανθρωπιστικό περιεχόμενο), η προώθηση χειμάρρων προπαγανδιστικών τηλεοπτικών εκπομπών για τους «κακόμοιρους οικονομικούς μετανάστες» και η αναδιαμόρφωση της διδακτέας ύλης στα σχολεία επί το πολυπολιτισμικότερον.
Υπέγραψαν διεθνείς δεσμευτικές συνθήκες για την άρση ναρκοπεδίων (συνθήκη της Ottawa) και ξήλωσαν τάχιστα από τα χερσαία σύνορά μας τα ναρκοπέδια για να καταστήσουν πιο εύκολη την πρόσβαση στους λαθρομετανάστες. Υπέγραψαν επίσης, τις συνθήκες Δουβλίνο Ι & ΙΙ για την απόδοση ασύλου σε όλους ανεξαιρέτως τους εισβολείς που, εντελώς παράλογα θα βαφτίζονταν «πρόσφυγες».
Σταδιακά μετατράπηκε η ελληνική κοινωνία σε μια πολυπολιτισμική ζούγκλα, όπου οι ληστείες, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, οι απαγωγές και οι δολοφονίες Ελλήνων εντάχθηκαν στην ημερισία διάταξη. Το παρεμπόριο γιγαντώθηκε και επανεμφανίστηκαν αρρώστιες, οι οποίες, είχαν εκλείψει προ πολλών δεκαετιών. Μόνο όταν η κοινωνία εξάντλησε όλα της τα αποθέματα υπομονής και ήταν πλέον αδύνατον για τους πολιτικάντηδες να κρύψουν τα σκουπίδια κάτω απ' το χαλί, μόνο τότε άρχισαν αναφέρονται σ' αυτό το μείζον πρόβλημα όπως πραγματικά θα του άξιζε: ως μια απειλή.
Βέβαια, το ότι ενέταξαν το πρόβλημα λαθρομετανάστευση στον πολιτικό τους λόγο οι κυβερνώσες παρατάξεις, δεν αφορούσε το πρόβλημα αυτό καθ' εαυτό, αλλά την δυναμική είσοδο του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή στο πολιτικό προσκήνιο. Για τους πολιτικάντηδες αυτήν ήταν η πτραγματική απειλή!
Τι έπραξαν και τι «αμέλησαν» στην συνέχεια...
Ήδη από το 2009 που είχε ζητηθεί η συνδρομή της FRONTEX, τα ελληνικά σύνορα ήταν κυριολεκτικώς σουρωτήρι και η εν λόγω δύναμη δεν παρείχε καμμία προφύλαξη. Όπως αποδείχτηκε μεταγενέστερα, η FRONTEX απλώς συνέλεγε τα στοιχεία των λαθρομεταναστών και ενημέρωνε τις ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να εφαρμόζεται άψογα το Δουβλίνο ΙΙ, όπερ σημαίνει, ότι οι λαθρομετανάστες που θα κατάφερναν να φτάσουν σε άλλη χώρα της Ε.Ε., μέσω των ελληνικών συνόρων, να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Παρά την γενική κατακραυγή για τον «εποικοδομιτικό» ρόλο των αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία, οι κυβερνώντες αποφάσισαν ότι η πλέον ενδεδειγμένη κίνηση θα ήταν η ελαστικοποίηση του πλαισίου για την απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας, ψηφίζοντας τον λεγόμενο νόμο Ραγκούση. Στην συνέχεια βέβαια, κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά δεν καταργήθηκε. Αυτό όμως, δεν πτόησε τους πολιτικάντηδες που επέστρεψαν με τον περιβόητο αντιρατσιστικό νόμο Καστανίδη, ο οποίος, τέθηκε σε δημόσια διαδικτυακή διαβούλευση, για να εισπράξει το μένος όλων. Ουσιαστικά επιτρέπει στους αλλοδαπούς να διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα προς τους Έλληνες και απαγορεύει την άμυνα των Ελλήνων απέναντι στην βιαιότητα των αλλοεθνών.
Μέσω διαπραγματεύσεων ήρθαν σε συμφωνία με την Τουρκία για την επαναπροώθηση χιλίων μόνο λαθρομεταναστών ανά έτος, δηλαδή, μια συμφωνία φιάσκο, διότι τόσοι εισέρχονται στην Ελλάδα περίπου κάθε δεκαπενθήμερο.
Μετά την αποκάλυψη της αναποτελεσματικότητας της FRONTEX, ήρθε μια άλλη τρομερή εξαγγελία που υποτίθεται ότι θα μας γλύτωνε από την εισβολή λαθρομεταναστών: ο περιβόητος φράχτης του Χρ. Παπουτσή. Ένας φράχτης που, εάν κι εφόσον κατασκευαστεί, θα καλύπτει λιγότερο από το 1/10 των χερσαίων ελληνοτουρκικών συνόρων.
Όταν αποδείχτηκε πως και ο φράχτης θα ήταν απολύτως αναποτελεσματικός, προέβησαν σ' ένα άλλο επικοινωνιακό τρικ, την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», όπου υποτίθεται ότι διενεργούνται επιχειρήσεις σκούπα και οι παράνομοι μετανάστες κλείνονται «προσωρινά» σε κέντρα κράτησης, μέχρι την απέλασή τους. Στα πλαίσια αυτής της επιχείρησης (εξαπάτησης) κλείσαν δεκαπέντε κέντρα νεοσυλλέκτων, χρησιμοποιούν εγκαταλελειμμένες μονάδες του Ελληνικού Στρατού και (μέχρι στιγμής) δύο αστυνομικές σχολές που θα μετατραπούν σε κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών. Δίνουν επίσης αφειδώς χρήματα για την δημιουργία νέων κέντρων κράτησης σε όλη την επικράτεια, για να στοιβάξουν λαθρομετανάστες και να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι μειώνεται ο αριθμός τους.
Εν τω μεταξύ, με νομιμοφανείς διαδικασίες «express» παρέχουν:
-προτεραιότητα στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας άνευ αντιτίμου,
-φορολογικές ελαφρύνσεις στους νομιμοποιηθέντες λαθρομετανάστες,
-το δικαίωμα αγοράς γης,
-πολιτικά δικαιώματα,
-την δυνατότητα εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές, αφού κατήργησαν την προϋπόθεση του Ελληνικού γένους και ήδη από πέρυσι 11 αλλοδαποί φοιτούν στην Σχολή Ευελπίδων,
-το δικαίωμα να ανοίξουν το δικό τους περίπτερο, μετά την εφαρμογή του Ν.3919/2011, σχετικά με την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του καπνοπώλη,
-την δυνατότητα απονομής χάριτος σε όσους από τους λαθρομετανάστες έχουν διαπράξει εγκλήματα, με επιπλέον απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας και επαγγελματική αποκατάσταση στον δημόσιο τομέα.
Και με τις σκόπιμες παραλείψεις τους επιτρέπουν:
-την ύπαρξη εκατοντάδων παράνομων τζαμιών σ' όλη την επικράτεια,
-την άνθηση της εγκληματικότητας λόγω ατιμωρησίας, (με αποτέλεσμα οι απελεύθεροι εγκληματούν ξανά),
-την εξάπλωση εξαφανισμένων ασθενιών,
-την γιγάντωση του παρεμπορίου,
-την εκμετάλλευση των λαθρομεταναστών από μεγαλοεργολάβους, παράνομα κυκλώματα και μαφία.
Μετά απ' όλα αυτά, πόσο υπερβολική, ανεδαφική και άδικη θεωρείτε την άποψή μου ότι οι κυβερνώσες παρατάξεις δεν σκοπεύουν να απελάσουν τους λαθρομετανάστες, αλλά θέλουν να κερδίσουν χρόνο μέχρις ότου τους νομιμοποιήσουν; Θεωρείτε ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι αμυντική ή επιθετική;
Προσωπικά πιστεύω ότι, οι λαθρομετανάστες είναι οι ... νέοι «Έλληνες» για τους πολιτικάντηδες. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο και παρότι η Νέα Δημοκρατία στα τελευταία προεκλογικά της προγράμματα ανέφερε την κατάργηση του νόμου Ραγκούση, τελικά δεν το έπραξε. Αποτελεί ζήτημα πολιτικής επιβίωσης.
*Στο βιβλίο του «μαθήματα διπλωματίας», ο αμερικανός πρώην διπλωμάτης στην Αθήνα John Brady Kiesling, αναφέρει: Εκβιάσαμε την Ελλάδα, με μια καταδικαστική δημόσια έκθεση και την απειλή ταπεινωτικών κυρώσεων, να παράσχει νομική προστασία στις ξένες γυναίκες και τα παιδιά που διοχετεύονταν στα δίκτυα της πορνείας μέσω εγχώριων μαστροπών.
Δ. Μ.
Τ. Ο. Καβάλας
