Με αφορμή τις σκέψεις να τεθεί εκτός Νόμου το κοινοβουλευτικό
κόμμα της Χρυσής Αυγής, όταν ταυτόχρονα η πολιτεία αδιαφορεί μπροστά στα
κακουργήματα που διέπραξαν υπουργοί της
Του Ηλία Ν. Ηλιακόπουλου, Δρ. Νομικής - Δικηγόρου
Μετά τις πρόσφατες σχετικά πρωτοβουλίες βουλευτών και οπαδών της
«Χρυσής Αυγής» να αναδείξουν την πληγή του παρεμπορίου που μαστίζει
χρόνια ολόκληρα την Ελληνική πραγματικότητα μετά την ενεργή παρουσία
τους σε Ραφήνα και Μεσολόγγι αλλά και τη συνεχή ενεργή παρουσία τους σε
πολλά άλλα θέματα που ταλανίζουν τον ταλαίπωρο Ελληνικό λαό (βλ.
Εγκληματικότητα αλλοδαπών), τέθηκε το ερώτημα της νομιμότητας
λειτουργίας του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα.
Βγήκαν πολλοί τιμητές και
κήνσορες να πλειοδοτήσουν στην άποψη πως η Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να
τεθεί εκτός νόμου για τις τάχα ακραίες πολιτικές Δραστηριότητές της. Δεν
έλειψαν ούτε υπουργοί που συμμερίσθηκαν...
επιπόλαια αυτή τη ρηξικέλευθη
άποψη. Όμως άλλα ορίζει το Σύνταγμά μας και συγκεκριμένα στο άρθρο 29
παρ. 1 Συντάγματος. Στην πιο πάνω διάταξη αναφέρεται πως «οι Έλληνες
πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και
να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα που η οργάνωση και η δράση τους
οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού
πολιτεύματος».
Σε εναρμόνιση προς το Σύνταγμα το άρθρο 29 του Ν. 3023/2002 απαιτεί
μόνον το περιεχόμενο της ιδρυτικής δήλωσης κόμματος που απευθύνεται στον
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ενσωματώνει την φρασεολογία του άρθρ.
29 παρ. 1 του Συντάγματος ( εξυπηρέτηση της ελεύθερης λειτουργίας του
Δημοκρατικού πολιτεύματος). Συνακόλουθα δεν μπορεί να απαγορεύσει κανείς
στην Ελληνική έννομη τάξη ένα κόμμα να σκέφτεται διαφορετικά από τα
άλλα, εφόσον άλλωστε η διαφορετικότητα είναι στοιχείο και πεμπτουσία της
Δημοκρατίας, όπως λένε και οι υπέρμαχοί της.
Προσεκτικότερη παρατήρηση μας οδηγεί στην αδιαμφισβήτητη θέση
πως το ισχύον Σύνταγμα δεν προβλέπει καμία Διαδικασία απαγόρευσης
κόμματος! (Γι’ αυτό ο Δρ. Νομικής, Κώστας Χρυσόγονος δήλωσε πως
δεν μπορεί (ούτε πρέπει) να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή, διαδίκτυο,
25-9-2012). Εξ' άλλου η εξυπηρέτηση και στήριξη της ελεύθερης
λειτουργίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος, μόνον κατ’ εξαίρεσιν έχει
θεσμοθετηθεί με κυρώσεις. Τέτοια εξαίρεση αποτελεί το άρθρο 14 παρ 3 του
Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την κατάσχεση εντύπου για
δημοσίευμα που έχει σκοπό την βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος, ενώ
αντίθετα κυρώσεις δεν προβλέπονται στο άρθρο 29 παρ 1 του Συντάγματος
αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων!(βλ Κ. Χρυσογόνος οπ και
Βελ. Καράκωστας Το Σύνταγμα ερμηνευτικά σχόλια……. Αρθ 29, Νομική
Βιβλιοθήκη 2006).
Απ’ όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη μόνον η Γερμανία στον θεμελιώδη Νόμο
(GRUNDGESETZ) άρθρο 21 παρ 2, προφανώς λόγω των εμπειριών του
παρελθόντος, προβλέπει διαδικασία σύμφωνα με την οποία, η Ομοσπονδιακή
βουλή, το ομοσπονδιακό συμβούλιο και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, συμφωνούν
να εισάγουν από κοινού αίτηση ενώπιον του ομοσπονδιακού συνταγματικού
δικαστηρίου (BundesVerf. Gericht) για απαγόρευση και θέση εκτός νόμου
κόμματος το οποίο πρέπει να κατηγορείται ότι παραβλάπτει ή καταργεί την
ελεύθερη δημοκρατική τάξη ή θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη της
ομοσπονδιακής δημοκρατίας (βλ γι’ αυτό SCHMIDT- BLEIBTREU KLEIN-
KOMMENTAR ZUM GRUNDGESETZ εκδόσεις LUCHTERHAND –Σχολιασμένος Κώδικας
Συντάγματος Γερμανίας και περιοδικό SPIEGEL αρ. 36/3-9-2012).
Στην δική μας έννομη τάξη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ούτε στο
ισχύον μας Σύνταγμα ούτε σε κοινό νόμο θεμελιώνεται ή προβλέπεται
διαδικασία να τεθεί εκτός νόμου κόμμα, το οποίο μάλιστα έχει λάβει άδεια
εγκρίσεως από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ούτε υφίσταται
διαδικασία για απαγόρευση του με δικαστική απόφαση, εφ’ όσον
διαπιστωθεί, (από ποιον φορέα;;) πως οι αρχές του και η πρακτική του
αντιστρατεύονται τις βάσεις του πολιτεύματος.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα του
«Λαϊκού Συνδέσμου- Χρυσής Αυγής», γιατί έθεσε εαυτόν στους κανόνες και
αρχές του κοινοβουλευτισμού, δεν αντιστρατεύεται τις βάσεις του
πολιτεύματος, έστω και αν με τις πρωτοβουλίες των μελών και
βουλευτών του ταράσσονται τα λιμνάζοντα ύδατα της ένοχης και σε σήψη
ευρισκόμενης πολιτικής ζωής του τόπου! Αν μάλιστα συγκριθεί η δράση της
Χρυσής Αυγής με εκείνη του ΚΚΕ, το τελευταίο έχει πολύ περισσότερες
ακραίες θέσεις για να τεθεί εκτός νόμου, όταν αρνείται να δεχτεί και δεν
υπογράφει(!) ότι δεν θα καταλύσει την Ελληνική Δημοκρατία δια των
όπλων……και όμως συνεχίζει και λαμβάνει μέρος στις εθνικές βουλευτικές
εκλογές!
Ας σημειωθεί μάλιστα ότι το άρθρο 29 παρ 1 κάνει λόγο για την
«οργάνωση» των κομμάτων, δηλαδή επιτάσσει τον σεβασμό στην εσωκομματική
δημοκρατία. Η έλλειψη όμως εσωκομματικής δημοκρατίας μαστίζει σε μεγάλο
βαθμό πολλά Ελληνικά κόμματα, αφού παραβιάζουν διαρκώς τις δημοκρατικές
διαδικασίες που εξαγγέλλονται στα καταστατικά τους και στην πράξη όλες
οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται από την αρχή του ενός ανδρός (αρχηγούς
τους!)(βλ μέτρα μνημονίου που επιβάλλονται δίχως εσωκομματικό
διάλογο). Εξάλλου τέτοια κόμματα θα έπρεπε να σκεφθούν πόσο άραγε
εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού πολιτεύματος(!!!)
και αν ενέχουν ή όχι περισσότερη παραβατικότητα στην πράξη από ότι το
κόμμα της Χρυσής Αυγής! Καλύτερα λοιπόν οι “οι ημέτεροι τους” να αφήσουν
κατά μέρος τα φληναφήματα περί θέσεως εκτός Νόμου κόμματος που
δραστηριοποιούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και είναι νόμιμα εκλεγμένο
από τον Ελληνικό λαό! Μόνον ο Ελληνικός λαός μπορεί να παύσει τα κόμματα!
Η εμμονή λοιπόν σε αυτή την ιδέα και τάση να τεθεί εκτός νόμου κόμμα,
το οποίο δεν αρέσει σε κάποιους «βολεμένους» γιατί τους ταράσσει τα
λιμνάζοντα και γεμάτα εμέσματα ύδατα, μάλλον θα μπορούσε να οδηγήσει, αν
συνεχιστεί, σε συνταγματική εκτροπή. Έτσι ώστε να ερωτάται εύλογα:
Ποιος είναι αυτός που παρανομεί και αδικεί και ποιος είναι αυτός που
αδικείται! Και επειδή ο Ελληνικός λαός ούτε ευήθης είναι, ούτε τα
αισθητήρια του τον εγκατέλειψαν ή έπαψαν να υπάρχουν, έχει νου και
γνώση, έτσι ώστε αντί να αισθάνεται πως η Χρυσή Αυγή περιθωριοποιείται,
να της προσδίδει στις δημοσκοπήσεις ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά.
Όμως όχι μόνον υπάρχει διαδικασία στην Ελληνική έννομη τάξη να τεθεί
εκτός νόμου κόμμα, αντίθετα ο νομοθέτης έχει αναγάγει την λειτουργία
των κομμάτων ως προστατεύσιμο έννομο αγαθό. Η προστασία του κόμματος
αναγόμενο σε αυτοτελές έννομο αγαθό, βρίσκει έκφραση στο άρθρο 157 Α
του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο, όποιος εκτελεί πράξεις βίας
κατά γραφείων πολιτικών κομμάτων που λειτουργούν νόμιμα, τιμωρείται με
φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, εκτός αν η πράξη τιμωρείται βαρύτερα με
άλλη διάταξη. Είναι γνωστό άλλωστε πόσες και πόσες πράξεις βίας έχουν
διαπραχθεί και κατά πολιτικών γραφείων του νόμιμα λειτουργούντος
κόμματος της Χρυσής Αυγής, έτσι ώστε θα έπρεπε οι καταγγέλλοντες την
νομιμότητα του συγκεκριμένου κόμματος να αναρωτηθούν πρωτίστως αν η
πολιτεία δια των οργάνων της έχει πράξει αυτό που ορίζει ο νόμος. Δηλαδή
την ανεύρεση και παραδειγματική τιμωρία των βιοπραγούντων. Αντ’ αυτού
όμως ως συνήθως αδρανεί και κλείνει τα μάτια της… Αφήνει όμως να
πλανάται η σκέψη της διαδικασίας θέσεως εκτός νόμου κοινοβουλευτικού
κόμματος…!
Μια τέτοια ενέργεια όμως δεν θα εύρισκε σε καμμιά περίπτωση την
παραμικρή ανταπόκριση, ούτε με την διαδικασία της δικαστικής
απαγόρευσης. Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των δικαιωμάτων του
Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) θέτει πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για να τεθεί εκτός
νόμου πολιτικό κόμμα. Στο πλαίσιο αυτό δέχθηκε παραβίαση του άρθρου 11
της ΕΣΔΑ όταν το συνταγματικό δικαστήριο της Τουρκίας κήρυξε εκτός νόμου
και διέλυσε το πολιτικό εργατικό λαϊκό κόμμα, γιατί δεν έλαβε υπόψη την
νομιμότητα του πολιτικού προγράμματος του κόμματος αυτού (βλ ΕΔΔΑ
υπόθεση Karatas Aksoy, le parti du travail du people(HEP) κατά Τουρκίας
απόφαση 9-4-2002 ΕΕΕυρΔ 2004, 199) Και φυσικά δεν μπορεί να βρει έδαφος
ούτε η άστοχη και αθεμελίωτη νομικά άποψη που ακούστηκε σε πρόχειρα
τηλεπαράθυρα (έτσι ο βουλευτής Μ. Βορίδης) πως ναι μεν δεν μπορούν να
επιβάλουν κυρώσεις στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, αλλά μπορεί να
στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά βουλευτών και μελών του πιο πάνω
κόμματος, ως μέλη τάχα εγκληματικής οργάνωσης που διαπράττει εγκλήματα
του ποινικού νόμου.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι και ανίδεοι περί
τα νομικά ότι η εγκληματική οργάνωση την οποία προβλέπει ο Ποινικός
Κώδικας (Άρθρο 187 ΠΚ) αναφέρεται σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα
από τρια ή περισσότερα πρόσωπα που επιδιώκει την διάπραξη περισσοτέρων
κακουργημάτων που προβλέπονται στον Ποινικό Κώδικα και ειδικά
απαριθμούνται! Το ρίξιμο κάποιων πάγκων λαθρομεταναστών στις πανηγύρεις
και το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη να ερευνά την προέλευση των
εμπορευμάτων, όχι μόνον δεν συνιστούν κακουργήματα αλλά ούτε καν ποινικά
αδικήματα, όπως και κατά το παρελθόν έχουμε αναλύσει (βλ Η εγγυητική
ευθύνη του παράλυτου κράτους μας, φύλλο Ελεύθερης Θράκης από 12-9-2012).
Κύριο όμως στοιχείο της εγκληματικής οργάνωσης, προς πληροφόρηση των
αστοιχείωτων και ημιμαθών, είναι ο συντονισμός της για ορισμένη χρονική
περίοδο, να διαπράξει ένα ή περισσότερα σοβαρά εγκλήματα (κακουργήματα)
και προκειμένου να αποκομίσει αμέσως ή εμμέσως οικονομικό ή άλλο υλικό
όφελος (Αιτιολογική έκθεση του Ν 2928/2001 με ενσωμάτωση στο εσωτερικό
μας δίκαιο τις αντίστοιχες προβλέψεις της Σύμβασης του Παλέρμο). Και το
κυριότερο! Η εγκληματική οργάνωση να έχει στην συντριπτική πλειοψηφία
εμπλακεί με το χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιεί!
Πού τα είδαν αλήθεια όλα τα παραπάνω οι νομικοί φωστήρες(!) να
επαληθεύονται στις δράσεις μελών της Χρυσής Αυγής, οι οποίες γίνονται
για να διαφυλάξουν και να προστατεύσουν καταπατημένα δικαιώματα Ελλήνων
πολιτών σε μια πολιτεία που κοιμάται…..και κατ’ ενάσκηση του αναφαίρετου
συνταγματικού δικαιώματος του άρθρου 120 παρ 4 του Συντάγματος (παλαιό
114);
Είναι αλήθεια πως εντυπωσιάζει η ταχύτητα της ράθυμης πολιτείας να
προκαλέσει άρση ασυλίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής (για περιστατικά σε
Ραφήνα και Μεσολόγγι- Βουλευτής Μπαρμπαρούσης, χαρακτηρισμένα ως
πλημμελήματα) όταν από την άλλη πλευρά τέως υπουργοί οικονομικών
(Παπακωνσταντίνου- Βενιζέλος) έκρυβαν κατά κοινή ομολογία την περίφημη
λίστα Λαγκάρντ με τα χιλιάδες ονόματα Ελλήνων που διοχέτευαν υπό
αδιευκρίνιστες συνθήκες τις παχυλές καταθέσεις τους σε τράπεζες της
Ελβετίας…. Και ενώ τους εζητείτο, δεν έθεσαν στην κρίση των αρμοδίων την
λίστα αυτή, που δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου προϊόν υποκλοπής όταν
χρησιμοποιηθεί από τις Αρχές για την ανακάλυψη κακουργημάτων (πρβλ 9 Α
Συντάγματος αλλά και Ν2472/97). Πέραν από την κοινωνικοηθική απαξία των
συγκεκριμένων πολιτικών- οι οποίοι μάλιστα είχαν βγει στο παρελθόν με
την σημαία της κάθαρσης (!)- και την έντονη δυσφορία την οποία έχουν
προκαλέσει στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, αξίζει να
δούμε από κοντά σε τι ενδεχομένως ποινικά κολάσιμες πράξεις υπέπεσαν,
έτσι όπως τις προβλέπουν οι ποινικοί μας νόμοι.
Με πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να δει πως όλοι οι εμπλεκόμενοι στην
απόκρυψη της λίστας, διέπραξαν το αδίκημα της υπεξαγωγής εγγράφων (άρθ
222 ΠΚ και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος, μια που οι συγκεκριμένοι
υπουργοί ήταν διαπιστευμένοι να διαχειρίζονται και να διαφυλάσσουν τα
συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Πόσο αλήθεια τα διαφύλαξαν και πόσο τα
διαχειρίστηκαν ορθά και χωρίς δόλο ακόμη και αν η λίστα περιεβλήθη την
ηλεκτρονική μορφή του USB- (και αυτό θεωρείται έγγραφο!), όταν ο
Ελληνικός λαός έχει περιέλθει σε οικονομική ασφυξία και έχει ανάγκη και
του τελευταίου ευρώ, αφήνεται στην δίκαιη κρίση του καλόπιστου
αναγνώστη!
Πολύ φοβάμαι όμως πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από σκοπιά
ποινικού κολασμού για τους έχοντες αποκρύψει την περίφημη λίστα. Ο
Ειδικός Νόμος 1608/1950 προβλέπει παραδειγματική τιμωρία για τους
καταχραστές του Δημοσίου χρήματος (βλ γι’ αυτό Λάμπρος Μαργαρίτης, ο
Νόμος 1608/1950 και οι καταχραστές δημοσίου και παρατραπεζικού χρήματος
σελ 50, εκδόσεις Σάκκουλα) Παρά την υποστηριζόμενη αντισυνταγματικότητα
του πιο πάνω νομοθετήματος, δεν παύει το τελευταίο να αποτελεί τροχοπέδη
στα επίδοξα και παράνομα σχέδια ανθρώπων που ενώ έχουν αυξημένη ευθύνη
να διαφυλάσσουν το δημόσιο συμφέρον, εν τούτοις το παραβιάζουν βάναυσα!
Το άρθρο 1 του Ν 1608/1950 προβλέπει πως στον ένοχο των αδικημάτων που
προβλέπονται στα άρθρα 216 (πλαστογραφία) 235 (δωροδοκία)……., 242
(ψευδής βεβαίωση)……, 256 (απιστία εν τη υπηρεσία)……., 258 (υπεξαίρεση εν
τη υπηρεσία)….. 372 (κλοπή), 375 (υπεξαίρεση)….., 386 (απάτη) του
ποινικού κώδικα, εφ’ όσον αυτά στρέφονται κατά του Δημοσίου ή των
νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου…… Και το όφελος που πέτυχε ή επεδίωξε ο
δράστης ή η ζημία που προξενήθηκε ή οπωσδήποτε απειλήθηκε στο Δημόσιο ή
στα πιο πάνω νομικά πρόσωπα υπερβαίνει το ποσό των 15.000 ευρώ,
επιβάλλεται η ποινή της κάθειρξης και αν συντρέχουν ιδιαζόντως
επιβαρυντικές περιστάσεις…..δηλαδή το αντικείμενο να είναι ιδιαίτερα
μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Όπως
παρατηρούμε το ιδιώνυμο αυτό ποινικό αδίκημα κατά του Δημοσίου, τελείται
με περισσότερους τρόπους, που αποτελούν κατ’ ιδίαν αυτοτελή ποινικά
αδικήματα και ως τρόποι τελέσεως του ευρίσκονται ενσωματωμένα στην
αντικειμενική υπόσταση του.
Εν προκειμένω κρίσιμη είναι η διάταξη του άρθρου 256 ΠΚ που αποτελεί
επίσης τρόπο να τελεσθεί το αδίκημα κατάχρησης του Δημοσίου χρήματος,
όπου υπάλληλος που κατά τον προσδιορισμό την είσπραξη ή την διαχείριση
φόρων, δασμών, τελών ή άλλων φορολογημάτων ή οποιωνδήποτε εσόδων
ελαττώνει εν γνώσει του και για να ωφεληθεί ο ίδιος ή άλλος την δημόσια ,
την δημοτική ή την κοινοτική περιουσία, της οποίας η διαχείριση του
είναι εμπιστευμένη- τιμωρείται με…Η περιβόητη λίστα αναφέρεται σε
χιλιάδες ονόματα με εμβάσματα τεράστιων ποσών στις ελβετικές τράπεζες.
Χρήματα αμφισβητούμενης προέλευσης, χρήματα όμως τα οποία δεν
φορολογήθηκαν! Και παρ’ ότι υποπίπτει στην αντίληψη των αρμοδίων
υπουργών που είναι διαπιστευμένοι με την διαφύλαξη του δημοσίου
χρήματος, οι τελευταίοι αδρανούν, κρύβουν την λίστα στα ερμάρια τους,
κάποια στιγμή όταν αναζητείται, την δίνουν ενδεχομένως πετσοκομμένη (!)
και ενώ γνωρίζουν ότι αν την έθεταν αμέσως υπόψη των διωκτικών αρχών, θα
εισπράττονταν τουλάχιστον οι αναλογούντες τεράστιοι φόροι. Συνακόλουθα
δεν θα ελαττώνονταν η περιουσία του Δημοσίου κατά πολλά – πολλά
εκατομμύρια ευρώ, όπως όμως τελικά έγινε! Δεν είναι τυχαίο ότι με
επείγον έγγραφο του προς τον νυν υπουργό οικονομικών, ο οικονομικός
Εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης, του ζητά να αναζητήσει εκ νέου την γνωστή
λίστα Λαγκάρντ με τα ονόματα! Δεν αμφισβητεί με την κίνηση του αυτή ο κ.
Πεπόνης την εγκυρότητα της λίστας που παραδόθηκε τελικά με μεγάλη
καθυστέρηση από τον Βενιζέλο στην συγκυβέρνηση και στην συνέχεια στο
Σ.Δ.Ο.Ε.; Παρ’ ότι το αδίκημα αυτό ετελέσθη υπό συνθήκες και περιστάσεις
όπου η προβλεπόμενη ποινή είναι ισόβια κάθειρξη, παρ’ ότι ομιλούμε περί
δισεκατομμυρίων ευρώ, εν τούτοις καμμιά εισαγγελική αρχή δεν ζήτησε
ακόμη άρση ασυλίας για τα ολοφάνερα κακουργήματα που έχουν διαπραχθεί
στις πλάτες του Ελληνικού λαού! Έσπευσε όμως σε άρση ασυλίας για το
ξήλωμα των πάγκων Ραφήνας - Μεσολογγίου, ενώ θέλει να μετατρέψει τα
αδικήματα ακτιβιστών βουλευτών σε αυτόφωρα!
Θαυμάστε την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας που πομπωδώς
αναφέρεται και διατρέχει το Σύνταγμα μας (αρθ 25 του Συντάγματος)! Έτσι λοιπόν στον καθένα από μας αφήνεται να κρίνει με καλή πίστη και καθαρή καρδιά από ποιους πράγματι κινδυνεύει η Δημοκρατία! Πως αλήθεια θα βοηθηθεί ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός όταν τον κυβερνούν τέτοιοι πολιτικοί; Τα συμπεράσματα δικά σας...
