Αθήνα 29 Σεπτεμβρίου 2013
Αγαπημένοι μου Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, σας γράφω από ένα κελί των κρατητηρίων.
Επί είκοσι έτη στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας μας υπήρχε ένα άρθρο εκτενές. Αυτήν την εβδομάδα δεν είχα αυτήν την ευκαιρία για λόγους ανωτέρας βίας.
Άκουσα τις υπερήφανες και αδούλωτες φωνές σας μέσα από τον χώρο της κρατήσεώς μου, όπου ...
ευρίσκομαι ΑΔΙΚΑ μόνο και μόνο γιατί ΤΟΛΜΗΣΑ, γιατί ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ όλοι μαζί να υψώσουμε υπερήφανο το ανάστημά μας στην εσωτερική κατοχή της Πατρίδας μας.
Στα διπλανά κελιά είναι άλλοι τέσσερεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής και αυτοί υπερήφανοι με ακέραιη την Τιμή και την Υπερηφάνειά τους.
Με κάθε τρόπο πονηρό, χρησιμοποιώντας μέσα δόλια προσπαθούν να παρουσιάσουν τον νόμιμο πολιτικό μας αγώνα σαν μια… εγκληματική οργάνωση. Η ΑΛΗΘΕΙΑ στο τέλος θα λάμψει, τα σχέδια τους δεν θα περάσουν.
Έχετε ΠΙΣΤΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ και στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε γιατί παραμείναμε ΟΡΘΙΟΙ σε καιρούς ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ, γιατί είχαμε την ξεχωριστή τύχη να μας επιλέξει η ΜΟΙΡΑ ώστε να γίνουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η επαγρυπνούσα συνείδηση του Έθνους.
Όποια και εάν είναι η κατάληξη αυτής της τόσο σκοτεινής ιστορίας, το βέβαιον είναι ότι ΕΜΕΙΣ οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισσες γράψαμε ΙΣΤΟΡΙΑ και αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το αφαιρέσει.
Είμαι Υπερήφανος για όλους ΣΑΣ, για όλους εσάς που παραμένετε Αγωνιστές της Μεγάλης ΕΘΝΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ στον καιρό του Εθνομηδενισμού, της Παγκοσμιοποίησης, της υποταγής στον ξένο αφέντη, στον καιρό της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, στον καιρό των Μνημονίων.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΜΕ, γιατί ΔΕΝ παίξαμε τον ρόλο μιας μαριονέττας στο πολιτικό τους κουκλοθέατρο.
Τελειώνω και σας χαιρετώ με τον στίχο ενός ηρωικού κλέφτικου τραγουδιού:
«Οι κλέφτες προσκυνήσανε και γίνανε ραγιάδες,
μα ένα μικρό κλεφτόπουλο δεν λέει να προσκυνήσει…»
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
