Μεγάλος χαλασμός στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου και μια ακόμη «Άνοιξη» βρίσκεται σε εξέλιξη. Κατά «διαβολική σύμπτωση» σε όλες τις εξεγέρσεις της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», οι «εξεγερμένοι» επεδίωκαν την ανατροπή κάποιων αυταρχικών ηγετών και την αντικατάστασή τους από ανθρώπους της Ουάσιγκτον (βλέπε περίπτωση Μουμπάρακ και Ελ Μπαραντέϊ στην Αίγυπτο).
Το περίεργο στην περίπτωση της Τουρκίας είναι ότι ο Ερντογάν, είναι άνθρωπος των ...
αμερικανοσιωνιστών, το κρυφό «πουλέν» του «κτήνους», στον οποίο έχει ανατεθεί ηγετικός ρόλος στην ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή υπερδύναμη και ηγεμόνα της περιοχής που στηρίζει τα συμφέροντά τους. Τι συνέβη λοιπόν ξαφνικά και οι «πάτρωνες» του «μεγάλου» αυτού ηγέτη με τις πολυπροβαλλόμενες από τα δυτικά ΜΜΕ μπαλκονάτες παρουσίες, τους ανάγκασε να κινητοποιήσουν τους «εν υπνώσει» αριστερούς και εν γένει «προοδευτικούς» πράκτορές τους στην Τουρκία και να δημιουργήσουν τα γνωστά επεισόδια; Η απάντηση είναι μια: Η κρίση στη Συρία.
Μετά την καταστροφική για αυτούς κατάληξη όλων ανεξαιρέτως των μετώπων που έχουν ανοίξει στα διάφορα σημεία της γης και την πλήρη αδυναμία τους να νικήσουν και να επιβάλλουν τη θέλησή τους, στη Συρία μπορούμε να πούμε ότι «παίζουν» το τελευταίο τους χαρτί. Μια ήττα στη Συρία θα σημάνει άμεση κατάρρευση του αμερικανοσιωνισμού με μεγάλο πάταγο, θα αποκαλύψει ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός» προκαλώντας «ντόμινο» αντιδράσεων σε παγκόσμια κλίμακα, το οποίο θα αλλάξει άρδην τις παγκόσμιες ισορροπίες. Αυτό φυσικά το γνωρίζουν και κυριολεκτικά «τρελαίνονται», όντας παγιδευμένοι σε μια αδιέξοδη σύγκρουση και βλέποντας το χρόνο να κυλάει και κάθε σκέψη για ανατροπή του αδάμαστου Άσαντ να γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη.
Στο σημείο αυτό και μέσα στην απελπιστική για αυτούς θέση στην οποία έχουν περιέλθει, αποφάσισαν να βάλουν την Τουρκία να βγάλει το «φίδι από την τρύπα». Όμως ο Ερντογάν βλέπει ότι πάνε να τον μπλέξουν σε μια αδιέξοδη και καταστροφική περιπέτεια (προφανώς του έχει «τραβήξει τα αυτιά κατ’ ιδίαν και ο Πούτιν» και φοβάται τη Ρωσία) και δεν ευθυγραμμίζεται με τη βούληση των αμερικανοσιωνιστών. Έτσι δεν τους έμενε άλλη επιλογή από το να τον πιέσουν να υπαναχωρήσει ή στην ανάγκη αν αυτό δε γίνει ακόμη και να τον ανατρέψουν αντικαθιστώντας τον με κάποιον «δικό τους».
Το επιμύθιο ωστόσο της ιστορίας που πρέπει να συγκρατήσουμε δεν είναι η εξήγηση του γιατί συμβαίνει η κρίση στην Τουρκία, που λίγο πολύ έχει γίνει κατανοητή, αλλά το πως οι αμερικανοσιωνιστές για μια ακόμη φορά καταφέρνουν με τον καταχθόνιο ρόλο των υποτιθέμενων εχθρικά διακείμενων προς αυτούς προοδευτικών και αριστερών πολιτών και κομμάτων και με την υποστήριξη διάφορων αγανακτισμένων (γενικώς και αορίστως) ή και ηλιθίων να προκαλέσουν μια ακόμη «Άνοιξη».
Αν θυμηθούμε τους δικούς μας «ήρωες» του Πολυτεχνείου, οι οποίοι φυσικά καμιά Χούντα δεν ανέτρεψαν, παρά μόνο τον… «άτακτο» δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο για να επακολουθήσει η Τραγωδία της Κύπρου, ή και τα πρόσφατα «Δεκεμβριανά» με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, για να επιταχυνθεί η έλευση στην πρωθυπουργία του… «αστραφτερού πατριώτη» ΓΑΠ με τα σημερινά τραγικά επακόλουθα, κακά είναι τα μαντάτα για τους γείτονες που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνουν το στίχο του ποιητή: «…καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι για του ολέθρου τα έργα βαλτοί».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
