Διπλό "χτύπημα" - παραλήρημα σήμερα από την καθεστωτική "Ελευθεροτυπία", η οποία σε δυο σημεία της εφημερίδας (σελ 2,35) χύνει χολή κατά της Χρυσής Αυγής και περιγράφει ευφάνταστα σενάρια για την επιρροή του Κινήματος στα σχολεία.
«Θύλακοι Χρυσής Αυγής στα σχολεία», λέει το εξώφυλλο. Τίποτα που να μην το έχουμε ...
ξαναδιαβάσει... Οι γνωστές «ανησυχίες», από διάφορους «προοδευτικούς», για την τεράστια επιρροή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στα σχολεία της Χώρας. Δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για την αθλιότητα και την γελοιότητα που εκπέμπει ο τίτλος της εν λόγω φυλλάδας. Ένα κόμμα τρίτο σε δύναμη στην Χώρα, όπως παραδέχονται όλοι, με παραπάνω από ένα εκατομμύριο υποστηρικτές, αντιμετωπίζει τα καπρίτσια μιας κυκλοφοριακά (και όχι μόνο) έρπουσας φυλλάδας. Λες και δεν έχουμε δικαίωμα, ως μία νόμιμη πολιτική δύναμη, να έχουμε επιρροή στην μαθητιώσα νεολαία. Η ίδια εφημερίδα, φυσικά, δεν θα έγραφε τίποτα αν την επιρροή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ την είχε κάποιο κόμμα το οποίο να προωθούσε, έστω και εμμέσως, τους νεολαίους να καίνε την Ελληνική Σημαία, να θεωρεί τους δολοφόνους με τα καλάσνικοφ «κοινωνικούς επαναστάτες και λαϊκούς αγωνιστές», να ζητούν την αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών και την ελεύθερη σύναψη του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων.
Τέτοιου είδους νέοι - «σκουπίδια» θα αποτελούσαν για την συγκεκριμένη φυλλάδα «πρότυπα συμπεριφοράς» και θα τους χαρακτήριζαν ως «τον ανθό της Ελληνικής νεολαίας». Έτσι είναι. Όταν οι νεολαίοι έχουν τις παραπάνω εθνομηδενιστικές και χαοτικές συμπεριφορές ή έστω όταν ασχολούνται με τα «λάιφ στάιλ» θέματα, θεωρούνται θαυμάσιοι. Όταν επαναστατούν υπεύθυνα και ενεργητικά, ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς της σήψης και της παρακμής, όταν ανακαλύπτουν με θαυμασμό, αποφασιστικότητα και δέος τις Αξίες της Ελληνικότητας, της Τιμής, της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας, της Κοινωνικής Αλληλεγγύης μεταξύ Ελλήνων, της Προσωπικότητας και της Συλλογικότητας, αυτομάτως ρίχνονται στο «πυρ το εξώτερον» από τα διάφορα φερέφωνα του συστήματος, είτε αυτά είναι «αυθεντικά», είτε είναι «εναλλακτικά».
Γι' αυτό και ρίχνουν το ανάθεμα στα γεμάτα ορμή και δίψα για αληθινή ζωή υπέροχα αυτά παιδιά που ανακαλύπτουν τους «απαγορευμένους καρπούς» μιας γνώσης, η οποία ήταν υπό διωγμό στο καθεστώς της μεταπολίτευσης. Καλά κάνει, λοιπόν, και ανησυχεί η «Ελευθεροτυπία» γιατί ο διεστραμμένος, αντιφυσικός, ανθελληνικός και μη αναστρέψιμος - ως προς την τραγική του κατάληξη - κόσμος της δεν έχει, δεν μπορεί να έχει, την παραμικρή σύγκριση και σχέση με την Χαρά, την Ελπίδα, το Πάθος για Ελλάδα και Ελευθερία που μεταδίδει στην Ελληνική Νεολαία η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
