Το να μπορέσει κάποιος να βαδίσει στον δρόμο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ήταν (και συνεχίζει να είναι) ταυτόχρονα τόσο δύσκολο, όσο και πολύ όμορφο. Φυσικά, όπως σ’ όλα τα πράγματα, έτσι και σ’ αυτόν τον δρόμο υπάρχουν διαβαθμίσεις τελειότητας. Στιγμές Ηρωισμού και προδοσίας, ...
Αυταπάρνησης και ατομοκεντρισμού, παραδείγματα προς πρότυπο (και όχι προς μίμηση) αλλά και προς πλήρη αποφυγή.
Στην μακρόχρονη Ιστορία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η Προσωπικότητα υποσκέλιζε την ατομικότητα, δρώντας για την σφυρηλάτηση μιας ξεχωριστής Ιδεολογικής και Πολιτικής Συλλογικότητας, η οποία σκοπεύει να γράψει Ιστορία, με τον πιο ανεξίτηλο τρόπο. Πίσω από την οποιαδήποτε πράξη μας, ο κινητήριος μοχλός είναι (και πρέπει να είναι) η Ιδεολογική Καθαρότητα, η Πολιτική Συνέπεια, η Φιλοσοφική Διάσταση των όσων ενστερνιζόμαστε, ως απόρροια μιας ειλικρινούς αναζήτησης της Αλήθειας, του Σωστού, του Φυσιολογικού, του Δίκαιου.
Αν, βεβαίως, ως Χρυσαυγίτες -Άνδρες και Γυναίκες- είχαμε αρκεστεί αυστηρά στην προσωπική μας και μόνον αναζήτηση, μελέτη και κατάκτηση της Γνώσης, χωρίς την προσπάθεια μεταβίβασης και σ’ άλλους συμπατριώτες μας, τότε δεν θα ήμασταν καθόλου ενοχλητικοί για την σύγχρονη κοινωνία της υποτέλειας, της σήψης, της παρακμής, της διαφθοράς. Συνεπώς, θα παραμέναμε άγνωστοι και κλεισμένοι μέσα σ’ έναν ακίνδυνο μικρόκοσμο, προσπαθώντας να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας, «δραπετεύοντας» από την θλιβερή πραγματικότητα. Αν, όμως, σκέφτονταν όλοι έτσι, τότε πιθανότατα να μην άλλαζε τίποτα, σε σημαντικό βαθμό, στην ροή της Ανθρώπινης Ιστορίας. Ανέκαθεν η δημιουργία και η διανομή Επαναστατικών ιδεών και πρακτικών ήταν δύσκολη και οδυνηρή για τους ζωντανούς φορείς της, πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά το πολύτιμο αντίτιμο ήταν πάντοτε η ανύψωση του Χαρακτήρος, η ανθρώπινη πρόοδος, η πολιτιστική ανέλιξη, η απόκτηση της Ελευθερίας. Γι’ αυτό και η Ιδεολογία, όχι ως ένα νεκροταφείο μουχλιασμένων και αποστεωμένων σκέψεων, αλλά ως μια Συνεπής, Σφριγηλή και Υπερήφανη Στάση και Τρόπος Ζωής είναι ένα δύσβατο μεν μονοπάτι, μ’ έναν προορισμό όμως που δικαιώνει όλους τους κόπους και τις θυσίες.
Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η συνειδητή έκφραση των Ιδεών μας πέρασε πραγματικά μέσα από συμπληγάδες πέτρες. Η ψυχολογική αδράνεια και η κοινωνικοπολιτική παρακμή της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας, που μετατράπηκαν σε παθητικούς δέκτες της κυρίαρχης κατάστασης, τους οδήγησε στο να φοβούνται τόσο υποσυνείδητα, όσο –δυστυχώς και πολλές φορές- συνειδητά, ως έκφραση ενός μηχανισμού αυτοάμυνας του αστού-σκλάβου των παθών και των φθηνών εγωισμών του, κάθε επαναστατική Ιδέα που ουσιαστικά εγκυμονεί αλλαγή, επειδή τους φέρνει αντιμέτωπους με το άγνωστο, με το μέλλον, όπου βρίσκεται η αληθινή πρόοδος και η πραγματική ελευθερία, αλλά που απειλεί την καλοβολεμένη και γνωστή κατεστημένη καθημερινή τους ρουτίνα. Κάθε άνθρωπος έιναι «ζώο συνηθειών», φοβάται να απεγκλωβιστεί απ’ αυτές, να τις σπάσει, να τις χάσει, επειδή δεν γνωρίζει τι θα αντιμετωπίσει μετά. Φοβάται, το κενό, το άγνωστο, τρέμει για το τι θα επακολουθήσει.
Ο Επαναστάτης, όμως, είναι αυτός που νικά (και) αυτόν τον φόβο, κατορθώνοντας να προσδιορίσει το άγνωστο, να περιορίσει το κενό, να προσωποποιήσει το χάος, να ρίξει το φως των νέων ιδεών πάνω στο σκοτάδι του επίσης άγνωστου μέλλοντος. Όποιος φοβάται μήπως χάσει την καρέκλα, στην οποία κάθεται, ποτέ δεν θα επιχειρήσει να σηκωθεί απ’ αυτήν, να εξερευνήσει, να κατευθυνθεί και να φτάσει κάπου αλλού, πολύ καλύτερα, ψηλότερα, με ευοίωνες προοπτικές. Η Πρόοδος, η Εξέλιξη, η Ελευθερία, όλες οι θετικές ιδιότητες ριζώνουν ακριβώς σ’ αυτήν την δυναμική επιχείρηση, σ’ αυτήν την τιτάνια προσπάθεια, σ’ αυτήν την διακινδύνευση της ζωής ή της προσωπικής ελευθερίας ακόμη. Για να ανασυρθούμε από τα ερείπια της ετοιμόρροπης μεταπολίτευσης, για να κτίσουμε την Αυριανή Κοινωνία, όπως Εμείς την θέλουμε, για να είμαστε οι Δημιουργοί ενός Μέλλοντος που ταιριάζει στην Εθνικιστική μας ιδιοσυγκρασία, αξίζει τον κόπο, πραγματικά, να είμαστε οι πρωταγωνιστές αυτής της περιπέτειας με πορεία Ιδεολογικοπολιτική, όπου ο καθένας από Εμάς, πιστός στον Όρκο του σε όσα ενστερνίζεται και την υπόστασή του, θα μπορεί να πραγματώνει επιτυχημένα, ενεργητικά και ευεργετικά την μεταβίβαση των ιδεών και σ’ άλλους, επίδοξους Συντρόφους και Συναγωνιστές, πρόθυμους να αγωνιστούν μαζί μας για έναν Νέο Κόσμο.
Έναν Κόσμο, Ωραίο, Καθαρό, Δίκαιο και Ελεύθερο από την παγκοσμιοποίηση, την κυριαρχία του χρήματος, τον εθνομηδενισμό, την πολιτιστική ισοπέδωση, την κοινωνική διαφθορά, την εργασιακή ανισότητα, την αποθέωση της διαστροφής και της ανωμαλίας. Ενάντια στην ατολμία, τον αστικό καθωσπρεπισμό, την ηθική απαξίωση, ενάντια σ’ όλα (και σ’ όλους) που κρατούν τους Έλληνες δέσμιους μιας παρακμιακής στασιμότητας, που οδηγεί στην αποσύνθεση κάθε αληθινής πνευματικής αξίας, οι Άνδρες και οι Γυναίκες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, πλήρως απηλλαγμένοι από τον φόβο και τις προκαταλήψεις, αποτελούν τους άμεσους Συγγραφείς της Αυριανής Ιστορίας του Τόπου.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
