Από την στιγμή των εκλογών στα καθεστωτικά μέσα έχει αρχίσει και πραγματοποιείται η τελετή «παράδοσης – παραλαβής», κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ αποκαθηλώνεται από πόλος του δικομματισμού, προκειμένου να αναλάβει ηνία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μαζί, όμως, με την θέση του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε και μια χαρακτηριστική ιδιότητα του ...
κόμματος της κεντροαριστεράς. Αυτή που προστάζει τα πολιτικά λαμόγια της αριστεράς να αλλάζουν τις θέσεις τους ανάλογα με το ακροατήριο το οποίο έχουν.
Έτσι στην πάροδο των τελευταίων μηνών είδαμε τον Τσίπρα στα γραφεία του ΔΝΤ, τον Τσίπρα να παρακαλά τους διεθνείς τοκογλύφους για αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, είδαμε γενικά την «καταγγελία» να γίνεται «επαναδιαπραγμάτευση», να ξαναγίνεται «κατάγγελία» και πάλι από την αρχή. Είδαμε ακόμα και άθεους «χριστιανούς» να προσπαθούν να συκοφαντήσουν την Χρυσή Αυγή, ακόμα και σε χώρους που παλαιότερα μόνο για βανδαλισμό θα μπαίνανε. Σε λιγάκι θα αρχίσουν να μιλάνε και εναντίον των λαθρομεταναστών, αλλά μόνο σε συζητήσεις πέριξ του κέντρου των Αθηνών. Παραπέρα θα είναι οι γνωστοί συριζαίοι. Γενικά αυτούς τους μήνες έχουμε δει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργούν όπως η παλίρροια, μπας και πιάσουν κανά… ροφό.
Το τελευταίο «λιβάνισμα» του Τσίπρα, το ανέλαβε στρατιωτική σελίδα, φημισμένη για τις «περίεργες» απόψεις της, η οποία είναι φιλικά διακείμενη στον Εαυγγελάτο. Εκεί ο Τσίπρας έδωσε συνέντευξη, η οποία απέχει τόσο πολύ από αυτά που συνήθως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε σε κάνει να υποπτεύεσαι ότι δεν την απάντησε ο Τσίπρας, αλλά κάποιος από τους υπεύθυνους της εν λόγω σελίδας. Εκτός, φυσικά, από την ερώτηση για την Χρυσή Αυγή, η οποία είναι στην «γραμμή» ΣΥΡΙΖΑ.
Στην προσπάθεια μας να μην γίνουμε άδικοι με τους «ΣΥΡΙΖΕΛ», προσπαθήσαμε να βρούμε το πρόγραμμα τους, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν, αφού αυτό δεν βρίσκεται στο διαδίκτυο, όπως μπορεί ο καθείς από τους αναγνώστες να διαπιστώσει και μόνος του. Τα όσα βρήκαμε δεν είχαν τίποτε που να αφορά τις ένοπλες δυνάμεις και την άμυνα της χώρας, οπότε έπρεπε να ψάξουμε ακόμη βαθύτερα για να βρούμε κάτι. Ήτοι στις ανακοινώσεις των διάφορων συνιστωσών.
Τα βασικά θέματα τα οποία συζητήθηκαν στην εν λόγω συνέντευξη ήταν η θητεία, η ΑΟΖ και φυσικά η Χρυσή Αυγή.
Θυμόμαστε όλοι ότι πριν από μερικές μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ συγκλονίστηκε από την νομική περιπέτεια του στελέχους του, Δ. Σωτηρόπουλου, ο οποίος όντας φυγόστρατος κλήθηκε από το στρατοδικείο. Τότε είχε βγάλει ανακοίνωση η επίσημη επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα μιλώντας για την «ατζέντα της Άκρας Δεξιάς» που διώκει τον κακόμοιρο φυγόστρατο. Ας δούμε, όμως, τώρα πως «αδειάζει» ο Τσίπρας τους συντρόφους του, μπας και τσιμπήσει κανά ψηφαλάκι:
«Στο επίπεδο της θητείας: δεν μπορούμε να έχουμε έναν πετυχημένο θεσμό αν δεν προσανατολίσουμε τη θητεία σε καθαρά επιχειρησιακά καθήκοντα και αν δεν τη συνδέσουμε με πολιτικές ανταποδοτικότητας.
Κύριε Καρβουνόπουλε, έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι οι χώρες και οι στρατοί που διατηρούν το θεσμό της θητείας, έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμπλακούν σε πόλεμο. Η θητεία εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την αντιπροσώπευση όλων των τάσεων της κοινωνίας στο στράτευμα και από την άποψη αυτή συντελεί στην καλύτερη ευθυγράμμιση των στόχων της Άμυνας με τους στόχους της κοινωνίας. Επίσης αποτελεί καταλύτη για τη σύσφιγξη ισχυρών δεσμών του στρατού με την κοινωνία.»
Όσον αφορά το ζήτημα της ΑΟΖ ο Τσίπρας, ομολογουμένως τα «μάσησε» λίγο και απέφυγε να μιλήσει για ανακήρυξη της ΑΟΖ. Αυτό βέβαια επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ το μόνο σταθερό είναι ο ανθελληνισμός και η εξυπηρέτηση αλλοδαπών συμφερόντων. Είπε λοιπόν ο Τσίπρας:
«Η συνθήκη για τα δικαιώματα της θάλασσας, αποτελεί απαραβίαστη βάση για την όποια διαπραγμάτευση με όλες τις όμορες χώρες σε ότι αφορά την κοινή οριοθέτηση ΑΟΖ.»
Όμως τι θα λέγανε οι συνιστώσες αν διαβάζανε αυτά τα λόγια του Τσίπρα; Μάλλον τίποτε, αφού ο πρόεδρος του ανθελληνικού εσμού είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία ψεύδους. Αντιγράφουμε σε κάθε περίπτωση την θέση της συνιστώσας ΔΕΑ:
«Ακόμη και στην περίπτωση που υπήρχε στην Ελλάδα κυβέρνηση Αριστεράς, λαϊκή εξουσία, ή ακόμη και σοβιέτ, η τακτική ενός τέτοιου κράτους δεν θα έπρεπε να είναι να «πάρουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε» με βάση το «διεθνές δίκαιο» της θάλασσας, αλλά να καταγγείλουμε το διεθνές ιμπεριαλιστικό δίκαιο και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποκτήσουμε διεθνιστική συμπαράσταση από λαούς άλλων χωρών. Ο πραγματικός μας σύμμαχος είναι το εργατικό κίνημα στην Τουρκία και όχι οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.»
